Με την αντίστροφη μέτρηση για το καλοκαίρι του 2016 να έχει ξεκινήσει ήδη και αναπόφευκτα να ενισχύει τους προβληματισμούς των επαγγελματιών και των κατοίκων του Μολύβου και της Πέτρας που ζουν από τον τουρισμό, η Συντονιστική Επιτροπή Επαγγελματιών - Δημοτών Μολύβου - Πέτρας και ο Φορέας Τουρισμού Μολύβου κρούουν με μακροσκελή τους ανακοίνωση των κώδωνα του κινδύνου «ερημοποίησης» της πιο χαρακτηριστικής τουριστικής περιοχής του νησιού, η οποία ταυτόχρονα σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος της υποδοχής και διαχείρισης του προσφυγικού.

Οι επαγγελματίες καλούν το δήμαρχο αλλά και γενικά τους «τοπικούς ηγέτες» του νησιού να λάβουν άμεσα μέτρα προστασίας της τουριστικής οικονομίας του Μολύβου, αναδεικνύοντας ωστόσο ξανά με τα όσα υποστηρίζουν την προβληματική εξαρχής συνύπαρξή τους με αρκετές ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στη βόρεια Λέσβο.

Οι εκτιμήσεις των επαγγελματιών κάνουν λόγο για τουριστική καθίζηση της τάξης έως και 70% και ζητούν προστασία του τουριστικού του προϊόντος με αρκετά ατράνταχτα επιχειρήματα, αλλά και με αρκετές υπερβολές, όπως με παραλληλισμό της περιοχής τους σήμερα με τη... Σπιναλόγκα. Σε μία γενικότερη αποτύπωση της όλης κατάστασης στο Μόλυβο, είναι σαφές πως ελέω προσφυγικού παίζονται τεράστια οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, πίσω από τα οποία κρύβονται οι διάφορες «τάσεις» που κατά καιρούς εκφράζουν τους προβληματισμούς τους και μαζί με αυτές αναδεικνύεται και ο ανταγωνισμός μεταξύ των ΜΚΟ, με την αμερικάνικη «IRC», που λειτουργεί το «καμπ» στα Μεγάλα Θέρμα, καλώς ή κακώς να «ηγεμονεύει», έχοντας «κερδίσει» την εμπιστοσύνη της τοπικής κοινωνίας. Εξέλιξη που σε έναν βαθμό αδικεί, ισοπεδώνοντας την καθοριστική (αν και βεβαίως προβληματική) σε κάθε περίπτωση δράση των ΜΚΟ και των μεμονωμένων εθελοντών στο προσφυγικό, που δεδομένα υποκαθιστούν το παντελώς απόν κράτος, που στον όλο «εσωτερικό» καβγά παραμένει περιέργως εκτός του κάδρου της «πολεμικής» και του προβληματισμού.

Το μείζον, που εκφράζεται μέσω της ανακοίνωσης και αποτυπώνει ξεκάθαρα την προβληματική κατάσταση στην περιοχή, είναι οι σχέσεις της τοπικής κοινωνίας με τις ΜΚΟ. «Πολλά έχουν γραφτεί και έχουν καταγγελθεί, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα μέχρι σήμερα, για την ανεξέλεγκτη και καταστροφική δράση ποικίλων ΜΚΟ, που συγκροτήθηκαν ευκαιριακά, προκλητικά και κερδοσκοπικά, αλλά και ομάδων δήθεν φιλάνθρωπων, εθελοντικών ομάδων και διάφορων συλλογικοτήτων, που με αφορμή την κρίση έσκασαν... μύτη και λυμαίνονται τον τόπο εκτός μετρημένων εξαιρέσεων» γράφει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση και συνεχίζει:

Η αρνητική διαφήμιση
«Η αρνητική γνωστοποίηση του νησιού μέσω της μεταναστευτικής κρίσης δύσκολα θα αντιστραφεί σε κάτι θετικό. Ό,τι καταγράφεται με μαύρο χρώμα και θάνατο στον τουριστικό χάρτη πολύ δύσκολα ξαναποκτά ζωντανά χρώματα στο μέλλον. Η Σπιναλόγκα δε θα γίνει ποτέ τουριστικός προορισμός, παρά τα μυθιστορήματα και τις τηλεοπτικές σειρές».

Από την άλλη όμως, οι επαγγελματίες που εκφράζονται μέσω της ανακοίνωσης αυτής αναγνωρίζουν ως πρότυπη τη λειτουργία της εθελοντικής οργάνωσης «IRC», που έχει δημιουργήσει το κέντρο πρώτης στάσης που λειτουργεί στα «Μεγάλα Θέρμα»: «Το κέντρο αυτό δείχνει τον ορθολογικό τρόπο για την περίθαλψη του πρόσφυγα και μετανάστη που δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη στην απόλυτη καταστροφή των τόπων μας και των ντόπιων κατοίκων. Δείχνει επίσης το δρόμο και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να συνεργάζονται πολλές οργανώσεις μαζί προς όφελος όλων. Ήμασταν από τους πρώτους που συνέδραμαν με όλες τους τις δυνάμεις και αγωνίστηκαν γι’ αυτήν την ορθολογική λύση.

Με αυτό το παράδειγμα αλληλοσεβασμού ανάμεσα στις τοπικές κοινωνίες και όσους, με ειλικρίνεια και σεβασμό στη νομιμότητα, έχουν έρθει να συνδράμουν στη μεταναστευτική κρίση, μπορούν να λειτουργήσουν τα πράγματα, ελαχιστοποιώντας τις επιπτώσεις στο νησί» σχολιάζει χαρακτηριστικά η ανακοίνωση των επαγγελματιών.

αυτηριάζοντας κυρίως τη μετατροπή της παραλίας της Εφταλούς σε χωματερή από υπολείμματα της δραστηριότητας εθελοντικών οργανώσεων που πραγματοποιούν την πρώτη υποδοχή των προσφύγων και χαρακτηρίζοντάς την ως «Εφταλιστάν» λόγω της πλήρους αποκοπής της από το Μόλυβο, μιλούν στο «Ε» επαγγελματίες της περιοχής.

To... "Εφταλιστάν"!

Καυτηριάζοντας και την «αποικιοκρατική» πολιτική αρκετών εθελοντικών οργανώσεων, όχι μόνο στο Μόλυβο αλλά και γενικότερα σε όλο το νησί, που έχει μετατρέψει και παραλίες σε «τσιφλίκια» τους. «Αν δε ζει κάποιος εδώ, δε μπορεί να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος που θα χτυπήσει τον τουρισμό» σχολιάζει ο τουριστικός πράκτορας Αχιλλέας Σούγιουλτζης και συνεχίζει: «Η καταστροφή μας είναι οι ΜΚΟ, οι οποίες ανακυκλώνουν συνεχώς τον πόνο και τη μιζέρια των συνανθρώπων μας για να έχουν ρόλο και λόγο ύπαρξης. Αυτές διαφημίζουν τον πόνο και δρουν ανεξέλεγκτα. Αν δεν μπορεί κανείς να τους ελέγξει όμως, θα τους ελέγξουμε εμείς.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρόεδρος του Φορέα Τουρισμού του Μολύβου Νίκος Μόλβαλης: «Το ελάχιστο που πρέπει να γίνει είναι να προστατευτεί ο οικισμός μας και η παραγωγική, τουριστική του δραστηριότητα. Δε μπορεί να δουλέψει κανείς, έχοντας μέσα στον οικισμό υποδομές προσφύγων από ΜΚΟ. Αυτό είναι που απαιτούμε από το Δήμο σήμερα…» κατέληξε χαρακτηριστικά.

«Έξω από τον οικισμό»
Και ακριβώς αυτό είναι και το αίτημα που κατέθεσαν οι επαγγελματίες για τη λήψη σχετικής απόφασης από το δημοτικό συμβούλιο, με την οποία θα απαγορεύεται η καθοιονδήποτε τρόπο εγκατάσταση οποιασδήποτε δομής περίθαλψης και υποδοχής προσφύγων από οποιασδήποτε νομικής μορφής ομάδες, ανεξάρτητους εθελοντές κ.ο.κ. και με οποιαδήποτε δικαιολογία εντός των οικιστικών ιστών των πόλεων και χωριών του νησιού, προπάντων των τουριστικών περιοχών.

Επίσης, θα απαγορεύεται η εγκατάσταση αυτών είτε σε αυθαίρετα παραπήγματα είτε σε ενοικιασμένα ιδιωτικά οικήματα πλησίστια σε τουριστικές επιχειρήσεις, ξενοδοχεία, πανσιόν ενοικιαζόμενα, εστιατόρια, παραλίες κολύμβησης, λιμάνια κ.λπ.

ΕΠΩΝΥΜΩΣ
Το «SOS» και η ισοπέδωση
Για να καταλάβει κανείς τον προβληματισμό των επαγγελματιών του Μολύβου, που ζουν από τον τουρισμό, πρέπει να είναι ένας απ’ αυτούς.

Οποιαδήποτε άποψη λοιπόν κάποιου που δε ζει από τον τουρισμό δε μπορεί να αγγίξει τον προβληματισμό. Ωστόσο, μέσα σε όλα εκείνα που λέγονται και κατά καιρούς αναδεικνύονται στη μεγαλύτερη πύλη εισόδου, τη βόρεια Λέσβο, απουσιάζει εντελώς η μεγαλύτερη αιτία της προβληματικής κατάστασης που περιγράφεται, που είναι το… ανύπαρκτο κράτος!

Και κατ’ επέκταση δεν αποφεύγεται τελικώς και η ισοπέδωση της συμβολής των εθελοντικών οργανώσεων και των μεμονωμένων εθελοντών που υποκαθιστούν εδώ και καιρό το κράτος και την «Ευρώπη της αλληλεγγύης». Ας σκεφτεί κανείς το ενδεχόμενο να μην υπήρχαν καθόλου οι ΜΚΟ και την κατάσταση που τότε θα επικρατούσε.

Από την άλλη, αν υπήρχε κράτος και καταγραφόταν επισήμως έστω (ο έλεγχος είναι άλλη μεγάλη κουβέντα) η δραστηριότητα εθελοντικών οργανώσεων, οι σχέσεις μεταξύ τοπικής κοινωνίας και ΜΚΟ θα ήταν καλύτερες. Κατ’ αντιστοιχία και ο φοβερός ανταγωνισμός μεταξύ των ΜΚΟ μπορεί να μην υπήρχε ή να μην ήταν τόσο έντονος, για να φτάσουμε μέχρι και στο σημείο… καταγγελιών αναμεταξύ τους για κλοπή σωσιβίων!

Δε μπορεί λοιπόν κανείς να μην πει ότι και τα κακώς κείμενα και ημέρες αρκετών ΜΚΟ κινδυνεύουν τελικά και να «δαιμονοποιήσουν» και τον ίδιο τον εθελοντισμό!

Που κάποιοι τον κάνουν χωρίς αμοιβή στη Λέσβο σε ένα κράτος που παραμένει ανύπαρκτο όσο η Κυβέρνηση ενασχολείται αποσπασματικά με τη διαχείριση του προσφυγικού για να διασώσει ίσως κομμάτια της ιδεολογικής της «καθαρότητας», επιτρέποντας εμφανώς όμως στις τοπικές κοινωνίες και την αυτοδιοίκηση να έχουν εκείνες την άμεση επαφή με τις ΜΚΟ.

Και όταν λέμε άμεση επαφή, εννοούμε φυσικά τους εκατοντάδες διορισμούς που προσφέρουν ανταποδοτικά και εκείνους που θησαυρίζουν, απολαμβάνοντας όλα τα οφέλη του προσφυγικού… «τουρισμού», προσφέροντας πότε την ανοχή τους και πότε την κατακραυγή τους.