Το βιβλίο της Μαρίτσας Φ. Ρεπάνη με τίτλο «Θυμάμαι και γράφω στα 97 μου χρόνια» παρουσιάστηκε με επιτυχία το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου, στην αίθουσα του Συλλόγου Μεσοτοπιτών Λέσβου η «Αναγέννηση» (Εθνικής Αντίστασης 33, Δάφνη).

Βασική ομιλήτρια ήταν η συνταξιούχος δασκάλα και συγγραφέας Μυρσίνη Κοντού, η οποία αναφέρθηκε στη δομή του βιβλίου, στις σελίδες του οποίου η συγγραφέας, γεννημένη το 1917 στο Μεσότοπο, ιστορεί τα βιώματά της. Ήταν το δέκατο παιδί μιας 12μελούς φαμίλιας ανθρώπων του μόχθου.

Μεγάλωσε, πήγε σχολειό, ασχολήθηκε με τη ραπτική για να βοηθάει την οικογένεια. Τις δυσκολίες της Κατοχής και του εμφυλίου τις αντιμετώπισε στο χωριό, όπου είχαν μαζευτεί και πολλοί ξενιτεμένοι στην Αθήνα, για να παλέψουν με τη γη και να επιβιώσουν. Παντρεύτηκε στην Αθήνα, όπου με μόχθο έστησε τη δική της οικογένεια κι αναφέρονται κι εδώ σελίδες από τη ζωή με τις μικροχαρές και τα στραπάτσα της.

Δεύτερος ομιλητής, ο Φώτης Βασίλογλου, δάσκαλος και συγγραφέας, ο οποίος ανέφερε τη συμβολή του βιβλίου στην προσπάθεια καταγραφής της προφορικής παράδοσης του Μεσοτόπου, μνημονεύοντας τον Πάνο Κοντέλλη, που, με το μνημειώδες δίτομο έργο του «Ο κόσμος ο μικρός...», άνοιξε δρόμους σ’ αυτήν την προσπάθεια. Στη συνέχεια, με την προβολή παλαιών φωτογραφιών έκανε μια αναδρομή στο Μεσότοπο των δεκαετιών του 1950 και 1960, τότε που η συγγραφέας έφερνε τα καλοκαίρια τα τρία μικρά παιδιά της στο χωριό και στο Ταβάρι, μπολιάζοντας στις ψυχές τους την αγάπη για τον γενέθλιο τόπο.

Το εξώφυλλο του βιβλίου

Ακολούθησε ο γιατρός Παναγιώτης Κοντός, ο οποίος αναφέρθηκε στα «μυστικά της μακροζωίας», μια και η γιαγιά-Μαρίτσα είναι ζωντανό παράδειγμα με την απλότητά της, τη ζεστασιά της οικογένειάς της, τα πλούσια ενδιαφέροντά της και το πάθος της για τη ζωή. Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασαν η Αγγελική Κοντού, η Αγγελική Καρκάνη και ο Φώτης Βασίλογλου. Την παρουσίαση της εκδήλωσης έκανε η Φωτεινή Κοντού. Στο τέλος, η συγγραφέας ζέστανε ακόμα πιο πολύ τη βραδιά με ευχαριστίες για όλους και με αφοπλιστικές διηγήσεις, γεμάτες ευγένεια, αυτοσαρκασμό και αισιοδοξία.

Η βραδιά έκλεισε με το κόψιμο της τούρτας, μια και την προηγούμενη μέρα η συγγραφέας είχε κλείσει τα 97 της χρόνια.
«Μια αυτοβιογραφία είναι τούτο το βιβλίο, μια ματιά στο παρελθόν, δοσμένο με πολλή αγάπη στους απόγονους, στους συγχωριανούς και στους πανέλληνες, από μια γιαγιά που εκπέμπει με το παράδειγμά της χαμόγελο κι αισιοδοξία για τη ζωή.

Γιατί το να θυμάσαι και να γράφεις στα 97 σου χρόνια, να έχεις τόσο έντονο το αίσθημα της προσφοράς στους άλλους και τέτοιο πάθος για τη ζωή δεν είναι απλό και συνηθισμένο γεγονός» μας λέει ο κ. Βασίλογλου.