Ο Βασίλειος Π. Αβαγιανός γεννήθηκε το 1988 στη Λέσβο, όπου και διαμένει. Αποφοίτησε από την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Μαίρης Βογιατζή Τράγκα το 2011. Από μικρός είχε έφεση στη γραφή μικρών ιστοριών, και μετέπειτα βιβλίων. Από μικρός λάτρευε τα βιβλία και συνεχίζει να τα λατρεύει. Επίσης, τον μαγνητίζουν περισσότερο οι φανταστικές ιστορίες, με δόσεις περιπέτειας, μυστηρίου και τρόμου.

Αυτό είναι ένα σύντομο βιογραφικό του Βασίλη Αβαγιανού, ο οποίος κυκλοφόρησε προσφάτως και το πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο «Ο τάφος των δράκων». Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο: «Η Γαία είναι ένας κόσμος παράλληλος με το δικό του μας, διαφορετικός, που σιγά - σιγά μεταμορφώνεται σ’ έναν κόσμο χωρίς μαγεία και Μαγικά Πλάσματα. Έως ότου, η Προφητεία της Πανσελήνου μιλά για τη γέννηση Δράκων - που είχαν χαθεί πριν 100 χρόνια. Τι σημαίνει αυτό για έναν κόσμο που αλλάζει; Τι σημαίνει αυτό, όταν όλα μοιάζουν να κατασταλάζουν στον πυθμένα της ανθρώπινης λίμνης; Τι θ’ απογίνει η Γαία με την εμφάνιση των Δράκων στο προσκήνιο της ζωής;

Αναλυτικά για το παρόν βιβλίο γράφει στη συνέχεια ο Παναγιώτης Μιχαηλάρης:
«Κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 2013 από ένα νέο Μυτιληνιό συγγραφέα και πολύ νέο κατά την ηλικία, το Βασίλη Αβαγιανό, το βιβλίο “Ο τάφος των δράκων”. Το βιβλίο αυτό αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, της οποίας οι δύο τόμοι θα ακολουθήσουν και βέβαια θα αποτελούν συνέχεια και εξέλιξη του πρώτου αυτού μέρους. Ωστόσο, πέρα από τα δύο στοιχεία νεότητας που συνοδεύουν το βιβλίο αυτό, τα οποία ήδη σημείωσα, υπάρχει και ένα τρίτο και ίσως σημαντικότερο: το βιβλίο αυτό φέρνει στην κυριολεξία κάτι νέο στα συγγραφικά δεδομένα, τουλάχιστον των λεσβιακής καταγωγής συγγραφέων, απ’ όσο γνωρίζω, καθώς επιχειρεί να κινηθεί στο χώρο της φανταστικής λογοτεχνίας τόσο κατά την πλοκή όσο και κατά τα επιμέρους στοιχεία που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, όπως λ.χ. είναι τα ονόματα των ηρώων του βιβλίου που έχουν σαφώς αρχαιοελληνικές καταβολές.

Η πλοκή του βιβλίου αναφέρεται στο μαγικό κόσμο της Γαίας που μέσα από διάφορες μεταβολές, χάνει τις όποιες μαγικές του ιδιότητες και γίνεται ένας χώρος χωρίς μαγεία, ένας χώρος σαν το σύγχρονο δικό μας, και ο παραλληλισμός είναι κάτι περισσότερο από προφανής. Και ξαφνικά, όπως στα παραμύθια - μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο χώρο της φαντασίας - εμφανίζονται οι δράκοι, οι καλοί δράκοι παρά το όνομά τους, που είχαν χαθεί από χρόνια. Είναι οι από μηχανής υπάρξεις που θα δώσουν ένα νόημα στη χαμένη μαγεία της Γαίας, του κόσμου μας; Ή θα ολοκληρώσουν την καταστροφή που απειλεί τη Γαία;

Στο ερώτημα αυτό φυσικά αναλαμβάνει την ευθύνη, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, να δώσει ή να μη δώσει απάντηση ο συγγραφέας, με τις ιδέες του και την αποτύπωση των ιδεών αυτών σε κείμενο. Και είναι γεγονός ότι θα περιμένουμε με ενδιαφέρον την εξέλιξη των πραγμάτων μέσα από τις σελίδες των δύο άλλων βιβλίων της τριλογίας του Βασίλη Αβαγιανού.»