Ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης κ. Ιάκωβος
Προς τον κλήρο και την Εκκλησία

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά και πεφιλημένα,
«Χριστός Ανέστη!»
Η Ορθόδοξη παράδοση και σύσσωμη η σκέψη των αγίων πατέρων της Εκκλησίας μας, με τον πιο απερίφραστο και τρανό τρόπο, διακηρύττει και ομολογεί, ότι ο θάνατος δεν αποτελεί φυσική κατάσταση στην ανθρωπινή ζωή, διότι δεν προέρχεται από τον Θεό, που είναι μόνο Αγάπη. Η δε Παλαιά Διαθήκη ρητά το ομολογεί: «Ο Θεός θάνατο δεν έκαμε και ούτε ευχαριστείται με την απώλεια των ανθρώπων» ( Σοφ. Σολ. 1, 13 ). Ο Αιώνιος και Αθάνατος κατά φύσιν Τριαδικός Θεός έπλασε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν δική Του. Τον έπλασε για να γίνει και αυτός αιώνιος και αθάνατος κατά χάριν, εάν φυσικά και εκείνος το ήθελε. Αυτόν όμως τον υψηλό στόχο και σκοπό δεν μπόρεσε να τον πετύχει, διότι απλούστατα δεν τον θέλησε. Με το να δεχθεί την απατηλή πρόταση του διαβόλου μέσα στον παράδεισο, να γευθεί δηλαδή από το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού που ο Θεός του είχε απαγορεύσει για λόγους παιδαγωγικούς, απώλεσε τη Θεία Χάρη. Δείχνοντας εμπιστοσύνη όχι στον Πλάστη και Δημιουργό Του, αλλά στον φθονερό και παμπόνηρο εωσφόρο, έπαψε να συνομιλεί με τον Θεό και τους Αγγέλους. Αλλοίωσε την ταυτότητα του. Από αληθινό πρόσωπο έγινε άτομο. Και έτσι άρχισε να λατρεύει, να προσκυνά, να θυμιάζει και να λιτανεύει όχι τον αληθινό Θεό, που κάθε δειλινό άκουγε τα βήματα του και συνομιλούσε μαζί Του, αλλά τον εαυτό του, την κτίση και τα αισθητά πράγματα του «παρόντος αιώνος του απατεώνας».
Όλη αυτή η αλλοτριωμένη κατάσταση που δημιουργήθηκε στην ανθρώπινη ζωή και τον κόσμο, ονομάζεται από την εκκλησία μας, πτώση. Αμαρτία! Έκπτωση από την αγάπη του Θεού. Πνευματικός θάνατος, όπως διαφορετικά λέγεται, που έφερε στη συνέχεια και τον σωματικό θάνατο, διότι ο άνθρωπος είναι σώμα και ψυχή. Το πέλαγος όμως της φιλανθρωπίας του Θεού Πατέρα, δεν άφησε το αγαπημένο του πλάσμα σ’ αυτήν την ολέθρια κατάσταση.
Αφ’ ενός μεν επέτρεψε τον βιολογικό θάνατο «για να μην γίνει αθάνατο το κακό», αφ’ ετέρου δε επέστειλε στην ανθρωπότητα με τη συνεργεία του Αγίου Πνεύματος, τον Θεάνθρωπο Κύριο μας, για να πολεμήσει τον αίτιο του κακού, τον σατανά και να τον νικήσει. Ο Χριστός μας, αφού έδωσε τη μεγαλύτερη και αθόρυβη μάχη στην Ιστορία της ανθρωπότητας επάνω στο Σταυρό εναντίον του αοράτου εχθρού, εξήλθε θριαμβευτής. Όχι με τη εξουσία του χρήματος! Ούτε με τη δύναμη των όπλων. Αλλά με τη αγάπη και την ταπείνωση Του! Μακριά και πέρα από αυτές τις άγιες προϋποθέσεις, ο ευλογημένος και τρισμακάριος Σταυρός του Κυρίου μας, δεν μπορεί να εξηγηθεί, Θα παραμένει πάντοτε «σκάνδαλο» και «μωρία» (Α΄ Κορ. 1, 23) για την ανθρώπινη λογική. Ο Κύριος μας λοιπόν, ξεγέλασε το σατανά! Αφήρησε τη δύναμη Του! Όπως εκείνος, δηλαδή ο διάβολος, ενέπαιξε κάποτε τους πρωτοπλάστους στον παράδεισο και τους έπιασε στα πλοκάμια του, έτσι και τώρα ο νέος Αδάμ, ο Χριστός, είναι Εκείνος που τον έπιασε στα δικά Του δίχτυα με το αγκίστρι της Θεότητος, όπως μας λένε οι άγιοι πατέρες. Επομένως ο θάνατος στο εξής, καθίσταται ύπνος και προσωρινή ανάπαυση μέχρι τη Δευτέρα και Ένδοξη Παρουσία Του, όπου και θα καταργηθεί οριστικά.
Γι’ αυτό, όσο μας επιτρέπει η αγάπη του Θεού να ζούμε εδώ, στην κοιλάδα του κλαυθμώνος, ας κοπιάζουμε και ας αγωνιζόμαστε πνευματικά, για να μειώνουμε και να διώχνουμε από μέσα μας τα πάθη. Ας σταυρώνουμε τους εμπαθείς λογισμούς μας. Ας νεκρώνουμε τις σωματικές και ψυχικές αμαρτίες μας, που η τέφρα τους δεν μας αφήνει να υποδεχθούμε τον Αναστημένο Χριστό μας. Όπου βασιλεύουν μίση, κακίες, πονηρίες, ζήλειες, εγωισμοί, οργές, θυμοί, ματαιοδοξίες, φιλοδοξίες και πάσης φύσεως απληστίες και πλεονεξίες, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να διαφεντεύει και ο Χριστός μας, έστω και αν λεγόμεθα και ομολογούμε με το στόμα μας ότι είμεθα χριστιανοί. Όπως επίσης όταν ζούμε σ’ ένα διαρκές άγχος και μια συνεχόμενη αγωνία και ανησυχία, που τόσο ταλαιπωρούν τη σημερινή εποχή μας, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε εγκαταλείψει τελείως τον εαυτό μας στη Θεία Πρόνοια Του.
Αντιθέτως ο Αναστημένος Χριστός μας, μας θέλει ταπεινούς, απλούς, αληθινά χαρούμενους, ήσυχους, ελεήμονες και ενάρετους, που θα χαριτωνόμαστε με τα άγια μυστήρια της εκκλησίας μας. Με ένα λόγο, αληθινούς χριστιανούς, όπου η πίστη μας θα μεταφράζεται σε έργα αγάπης. Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης έλεγε ότι «για να γνωρίζει κανείς τον Κύριο, δεν χρειάζεται να είναι πλούσιος ή επιστήμονας, αλλά ταπεινός και να αγαπά τον πλησίον». Ας είμεθα λοιπόν άνθρωποι, που θα καθοδηγούμαστε από το άγιο Ευαγγέλιο του Αναστάντος Χριστού μας. «Ας φωτίζεται η ζωή μας με το φως του Ζωοδόχου Τάφου Του, για να βιώνουμε έμπρακτα τη μετάνοια, κοινωνώντας όσο πιο άξια γίνεται το «καινό της αμπέλου γέννημα», δηλαδή το τίμιο Σώμα και Αίμα Του.
Ταπεινά εύχομαι και προσεύχομαι ο Αναστάς Κύριος μας, να σκεπάζει τις οικογένειες σας και τους δικούς σας, χαρίζοντας σας ακλόνητη σωματική και ψυχική υγεία μαζί με όλα τα επίγεια και ουράνια αγαθά της ανεσπέρου επουρανίου Βασιλείας Του. Αμήν.

Μετά πολλών Πασχαλίων ευχών και απείρου αγάπης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Μυτιλήνης ΙΑΚΩΒΟΣ