Ο Αντώνης Χατζηδιαμαντής δεν είναι άγνωστος στα αυτοδιοικητικά πράγματα της Λέσβου. Ιδιαίτερα αγαπητός σε όσους τον γνώρισαν από το χώρο της αυτοδιοίκησης και έξω από αυτόν, με γνώσεις-λύσεις για πολλούς σε κάθε πρόβλημα που προκύπτει, ο Αντώνης είναι στις εκλογές της επόμενης Κυριακής υποψήφιος δήμαρχος Λήμνου. Το πώς και το γιατί της υποψηφιότητάς του μας το εξηγεί στη συνέντευξη που ακολουθεί.


Κύριε Χατζηδιαμαντή, παρά το γεγονός ότι είστε γέννημα - θρέμμα Λημνιός, ότι έχετε δραστηριοποιηθεί για πολλά θέματα στη Λήμνο, έχετε σπίτι στο νησί, υπήρχαν άνθρωποι στη Λήμνο που μέχρι την υποβολή της υποψηφιότητάς σας δε σας γνώριζαν. Μιλήστε μου για σας.
«Είναι αλήθεια ότι ακολούθησα τη μοίρα πολλών συμπατριωτών μου, που η ανάγκη τούς “εξόρισε” από το νησί, όμως - κι είμαι βέβαιος ότι κάθε Λημνιός που βρέθηκε σε αντίστοιχη θέση, καταλαβαίνει πολύ καλά - ό,τι κι αν κάναμε, ό,τι κι αν πετύχαμε στη ζωή μας, το ένα μάτι ήταν στραμμένο στην πατρίδα. Η καρδιά μας ανήκει εδώ και νιώθουμε ότι έχουμε υποχρέωση να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για τον τόπο που αγαπάμε. Γεννήθηκα στη Λήμνο και συγκεκριμένα στο Ρουσσοπούλι το 1958 από πατέρα και μάνα Λημνιούς, έχω και μια αδελφή, την Ελένη, όμως αναγκαστήκαμε να φύγουμε οικογενειακώς από τη Λήμνο το 1965, όταν ήμουν στη δευτέρα δημοτικού.»

Πώς έτσι;
«Ο πατέρας είχε παυθεί από γραμματέας του Συνεταιρισμού στο Ρουσσοπούλι λόγω των δημοκρατικών του φρονημάτων, τα βαμβάκια που ήταν η καλλιέργεια της εποχής είχαν προσβληθεί από μια ασθένεια, το “ρόδικνο σκώληκα”. Δεν είχαμε άλλη λύση, όπως και χιλιάδες άλλοι Λημνιοί, παρά τη μετανάστευση στην Αθήνα.
Αλλά και εκεί τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Ο πατέρας, εξορία το 1967 και η μητέρα μας να προσπαθεί να κρατήσει εμάς και το σπίτι μας με αξιοπρέπεια και κουράγιο, που μόνο οι άνθρωποι εκείνης της γενιάς είχαν.»

Λοιπόν, λύκειο στην Αθήνα και μετά η σχολή.
«Ναι, τέλειωσα το εξατάξιο γυμνάσιο, πέρασα στην ΑΣΟΕΕ και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου εργαζόμενος παράλληλα σε διάφορες δουλειές, από εργάτης μεταφορών μέχρι διανομέας λουλουδιών και από ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά μέχρι υπάλληλος λογιστηρίου. Έμαθα να αντέχω στα δύσκολα, να ονειρεύομαι, να ελπίζω, αλλά και να αγωνίζομαι, βάζοντας στόχους και υπηρετώντας αξίες και αρχές.»


Ο μικρός Αντώνης, μαθητής (αριστερά). Με τον πατέρα και τη μητέρα του (δεξιά)

Η «περιπέτεια» με την αυτοδιοίκηση

Οικογένεια;
«Η σύζυγός μου η Ειρήνη, καθηγήτρια Καλλιτεχνικών στη δημόσια εκπαίδευση, και ο γιος μου ο Θεοφάνης, που πάει στην πέμπτη δημοτικού. Είναι το παν για μένα. Η μητέρα μου, που τον περισσότερο καιρό ζει στο Ρουσσοπούλι στη Λήμνο, η αδελφή μου και τα αγαπημένα μου ανίψια.

Και πώς ξανά στη Λήμνο;
«Ποτέ δεν έχω αποκοπεί από τη Λήμνο. Και στους πιο δύσκολους καιρούς που υπήρχε ανάγκη να ταξιδεύω συνεχώς, η Λήμνος ήταν το καταφύγιο και η έμπνευσή μου. Εδώ έχω αγαπημένους φίλους, τη μικρή μου πατρική περιουσία, το αμπέλι μου. Αυτά τα απλά πράγματα ομορφαίνουν τη ζωή μου και όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω πιο πολύ την αξία τους.
Ήμουν αρκετά τυχερός, καθώς μετά το στρατιωτικό μου βρήκα δουλειά στην Ελληνική Εταιρεία Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης και μάλιστα σε μια θέση με μεγάλο επαγγελματικό ρίσκο, αλλά και εξαιρετικό ενδιαφέρον. Σύμβουλος Τοπικής Ανάπτυξης στην ΤΕΔΚ (Τοπική Ένωση Δήμων & Κοινοτήτων Νομού Λέσβου), πρώτη τοποθέτηση στη Λήμνο το 1987 και έτσι αρχίζει η περιπέτεια με την αυτοδιοίκηση, τα νησιά και την περιφερειακή ανάπτυξη.»

Από τότε χρονολογείται η σχέση με τους αιρετούς (δημάρχους, κοινοτάρχες κ.λπ.) και η συμμετοχή σας σε όλες αυτές τις πρωτοβουλίες (ΑΝΕΛ, Αναπτυξιακός Σύνδεσμος κ.λπ.);
«Ναι, θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη δουλειά μου στη Μύρινα με δήμαρχο το Δαυίδ Κασσίμη, τους παλιούς αυτοδιοικητικούς της Λήμνου, τους προέδρους και τους γραμματείς των κοινοτήτων, αλλά και τους νέους τότε ανθρώπους που μαζί στήσαμε όλους τους νέους θεσμούς στους οποίους αναφέρεστε, το Βουλγαράκη, την Κωνστάντιου, το Μοσχοβάκη, τον Ποριάζη, το Βρίκο, το Στενό, το Μοσχούδη, τον Μπούρδο, το Μαύρο και τόσους άλλους. Ξεκινήσαμε από απλά πράγματα και με τη δουλειά, την ενότητα και την αγάπη για τον τόπο φτάσαμε την αυτοδιοίκηση της Λήμνου να βρίσκεται τότε στην πρωτοπορία, με έργα όπως η διαχείριση απορριμμάτων, τα πρώτα σεμινάρια, η κινητή βιβλιοθήκη, η Αναπτυξιακή Εταιρεία, τα Συμβούλια Περιοχής, τα προγράμματα μουσειοπαιδαγωγικής και τόσα άλλα.
Το ίδιο διάστημα, στη Μυτιλήνη συνεργάζομαι με δασκάλους πραγματικούς της αυτοδιοίκησης, το Στρατή τον Πάλλη, το Δημήτρη τον Μπουρνού, τους αείμνηστους Νότη Παναγιώτου και Στέλιο Παυλή και τόσους άλλους.
Και αργότερα, όμως, όταν έκανα καριέρα συμβούλου σε μεγάλες εταιρείες, συνέχισα να συνεργάζομαι με την πιο νέα αλλά αξιόλογη φουρνιά αιρετών, τόσο στη Λήμνο, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ανάμεσα σ’ αυτούς ξεχωρίζω το Νίκο Κορνιώτη στη Μύρινα, τον Κώστα Αδαμίδη στο Μούδρο, τον Πάρι Κουκουλόπουλο στην Κοζάνη, το Γιάννη Αμοιρίδη στην Κατερίνη, τον Κώστα Σιμιτζή στην Καβάλα και άλλους που έδωσαν νέα πνοή στην τοπική αυτοδιοίκηση της χώρας μας. Σημειώνω, επίσης, τη γόνιμη συνεργασία με αυτοδιοικητικούς της Λήμνου που σήμερα βρίσκονται σε αντίπαλα ψηφοδέλτια, όπως με το Νάσο Σκαμάγκη, τον Ανδρέα Καλαϊτζή και πολλούς άλλους.»


Πατέρας, Αντώνης και η αδερφή του Ελένη (αριστερά). Με τον πατέρα (δεξιά)

Γιατί υποψήφιος;

Και τώρα υποψήφιος. Τι σας οδήγησε να κάνετε αυτό το βήμα;
«Πάντα πίστευα πως για να είναι κάποιος χρήσιμος στους συνανθρώπους του πρέπει - πέρα από τη φροντίδα των δικών του - να διαθέτει τις δυνάμεις του στους κοινωνικούς αγώνες. Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, έχω τη δουλειά μου και παίρνω ικανοποίηση από αυτήν και αναγνώριση για αυτήν. Είμαι υποψήφιος γιατί πιστεύω πως μπορώ να βοηθήσω τον τόπο μου.»

Ποιο είναι το όραμα;
«Στη χώρα μας ανέκαθεν ήμασταν πλούσιοι σε οράματα, υποσχέσεις και επαγγελίες, που ποτέ δεν εκπληρώνονταν και που κανείς δεν έμπαινε στον κόπο να μας πει το “γιατί”. Αυτό που βάρυνε στην απόφασή μου ήταν ότι διαπίστωσα πως πολλοί άξιοι και ανιδιοτελείς φίλοι και συμπολίτες μου θέλουν να προσφέρουν στον τόπο τους, αλλά δεν είχαν μέχρι τώρα τη δυνατότητα. Είδαμε μαζί ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε πράξη αυτά που πιστεύουμε για την κοινωνική αλληλεγγύη, την ισονομία, τον πολιτισμό, την ανάπτυξη. Ο νέος μεγάλος δήμος, με τις αρμοδιότητες που έχει, μπορεί να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει όλες τις ζωντανές δυνάμεις του νησιού, για να βγει από την απομόνωση. Μαζί με τους συνεργάτες μου θα δουλέψουμε με συνέπεια και σχέδιο να φέρουμε στη Λήμνο την αισιοδοξία. Να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να προκόψουν και να δώσουμε ποιότητα στη ζωή τους.

Λένε ότι, ενώ εμφανίζεστε ως ανεξάρτητος, είστε του Συνασπισμού.
«Νομίζω ότι αυτοί οι διαχωρισμοί, που κρατούν τόσα χρόνια τους πολίτες στην αδράνεια, έχουν πια τελειώσει. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές αυτό που έχει σημασία είναι το ήθος των υποψηφίων, οι ικανότητες και η θέλησή τους να προσφέρουν στον τόπο. Έχω δηλώσει τι είμαι και θέλω να ψηφιστώ για τις θέσεις, το πρόγραμμα και τα πρόσωπα που απαρτίζουν το συνδυασμό μας. Το τι ψήφισα ή θα ψηφίσω όταν γίνουν εθνικές εκλογές κανένα δεν ενδιαφέρει. Δε ζήτησα καμμία κομματική στήριξη. Απευθύνομαι στους πολίτες και τους καλώ να ξεπεράσουν τα στερεότυπα. Η κομματικοποίηση των τοπικών εκλογών είναι χλεύη για τη δημοκρατία και μόνο ζημιά κάνει στον τόπο μας.»


Με τον παππού και... εγγονό Θεοφάνη (αριστερά). Ο Θεοφάνης διεκδικεί χρόνο από τη δουλειά του μπαμπά (δεξιά)

Περί χρωμάτων χάρτη

Επιτρέψτε μου να επιμείνω. Τι χρώμα θα έχει ο χάρτης αν κερδίσετε την Κυριακή;
«Οι αξίες με τις οποίες μεγάλωσα και προσπαθώ να είμαι συνεπής στη ζωή μου, της ειρήνης, της προσφοράς, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του σεβασμού των συνανθρώπων μας, της αγωνιστικής στάσης στη ζωή μας κ.λπ., χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους που τις έχουν και όχι αναγκαστικά το κόμμα που ψηφίζουν. Δε συμπαθώ τις ταμπέλες. Δεν πιστεύω, για παράδειγμα, ότι στην Αριστερά είναι οι “καλοί” και στα υπόλοιπα κόμματα οι “κακοί”. Ικανοί και άξιοι άνθρωποι υπάρχουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Στο συνδυασμό μας, παραδείγματος χάριν, ούτε ο Βουλγαράκης ούτε ο Τσανταρλιώτης ούτε η Δέσποινα Βογδάνου πρόσκεινται στο Συνασπισμό. Ο συνδυασμός μας δε ζήτησε πολιτική στήριξη από κανένα κόμμα. Η προοδευτικότητά του, με την ουσιαστική έννοια του όρου, δεν αμφισβητείται. Όσο για το χρώμα του χάρτη για το οποίο προβληματίζεσθε, θα έχει όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου για την ουσία της συμμετοχής και το λευκό της ανεξαρτησίας για τις ανάγκες της τηλεοπτικής μας δημοκρατίας.»

Και μια τελευταία ερώτηση. Όπως συμβαίνει σε όλες τις εκλογές, υπάρχει ένας πόλεμος με κατηγορίες από τους αντιπάλους σας. Γιατί δεν απαντάτε; Θέλετε να μας πείτε τι ακριβώς συμβαίνει;
«Πίστευα ότι η τελευταία σας ερώτηση θα είναι για το μέλλον της Λήμνου, αυτή όμως που κάνατε, παρ’ όλο που φαίνεται άσχετη, στην πραγματικότητα δεν είναι. Αν στη δημόσια ζωή επικρατεί αυτό το επίπεδο διαλόγου και επιχειρημάτων και μπούμε και μεις στην ίδια “λογική”, τίποτα καλό δε θα γίνει για τον τόπο μας. Δεν έχω αντιπάλους στη Λήμνο. Πριν διεκδικήσω το δήμο Λήμνου ήμουν για όλους ο αγαπητός Αντώνης Χατζηδιαμαντής, ο συμπατριώτης που βοηθά το νησί με τις γνώσεις και την αγάπη του για τον τόπο. Τώρα για κάποιους έγινα “ο πλούσιος”, “ο διαπλεκόμενος” κ.λπ.. Πολλοί από αυτούς που με κατηγορούν, θα ήταν στο συνδυασμό μου αν τους είχα δεχθεί όπως μου το ζήτησαν. Δε θα προχωρήσω παραπέρα, γιατί θέλω να ενώσω τους Λημνιούς μπροστά στους δύσκολους καιρούς που έρχονται.
Θα επιμείνουμε στην προσπάθειά μας για να δώσουμε ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας στον κόσμο, να αντισταθούμε σε κάθε προσπάθεια τελμάτωσης της κοινωνίας μας σε αδιέξοδες και ανούσιες αντιπαραθέσεις. Με εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του νησιού μας και των ανθρώπων του.»