Σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης της Μυτιλήνης, στα Λαδάδικα, λειτουργεί το café «Μπρίκι», ένας μικρός, αλλά πολύ ξεχωριστός χώρος. Εκτός από τη θέση του, αυτό που κάνει το «Μπρίκι» να ξεχωρίζει είναι η μουσική του. Ήχοι από jazz, blues, μουσική από κινηματογραφικές ταινίες, αλλά και πρόγραμμα που ενίοτε αναλαμβάνει ο ίδιος ο κόσμος που συχνάζει στο μαγαζί, δένουν απόλυτα με το ύφος του και το κάνουν ένα μικρό, ευχάριστο και οικείο χώρο, που πολλοί φοιτητές επιλέγουν, ακόμη και για να μελετήσουν. Σήμα κατατεθέν του μαγαζιού, οι δύο μεταλλικοί κόκορες στα παράθυρα που, άλλωστε, είναι από τις πιο φωτογραφημένες γωνιές στη Μυτιλήνη. Το προηγούμενο Σάββατο, το «Μπρίκι» άνοιξε και πάλι, μετά από δύο μήνες περίπου που παρέμεινε κλειστό λόγω ανακαίνισης.
Έκπληξη μετά την ανακαίνισή του και το πιο σημαντικό πλέον στοιχείο του μαγαζιού, το ότι στο νέο «Μπρίκι» δεσπόζουν έργα καλλιτεχνών του νησιού, του ξυλογλύπτη Γιώργου Συκομιτέλλη και της κεραμίστριας Όλιας. Βασική πρόθεση του ιδιοκτήτη, Νίκου Δαλά, ήταν η οποιαδήποτε παρέμβαση να είναι χειροποίητη…

Ο Νίκος Δαλάς, ιδιοκτήτης του café «Μπρίκι» και εμπνευστής της νέας του διακόσμησης, γεννήθηκε στη Μυτιλήνη. Έχοντας λείψει από το νησί για 15 περίπου χρόνια, ήρθε ξανά, για διακοπές, το Μάιο του 2007. Μέσα σε λίγες ώρες αποφάσισε να αναλάβει το μαγαζί που μέχρι τότε το δούλευε ο αδελφός του, ενθουσιασμένος από το χώρο και τη θέση που βρίσκεται.
«Όταν είδα το “Μπρίκι”, μου άρεσε πολύ και αποφάσισα να το αναλάβω, αφήνοντας τη δουλειά που έκανα στη Θεσσαλονίκη. Ήταν μια σκέψη και μια απόφαση της στιγμής, μια και πιο πριν στο μυαλό μου δεν υπήρχε καν το ενδεχόμενο του να γυρίσω στη Μυτιλήνη», λέει ο ίδιος.
Έτσι, το «Μπρίκι» άρχισε να λειτουργεί και πάλι τον Οκτώβριο του 2007. Ο κόσμος γρήγορα το αγάπησε, λόγω του ότι έπαιζε μουσικές διαφορετικές από αυτές που ακούγονται σε άλλα μαγαζιά της πόλης. Άλλωστε, δεν ήταν λίγες οι φορές που στο «Μπρίκι» έπαιξαν ζωντανά μουσικοί της πόλης, τόσο jazz, όσο και παραδοσιακή και σμυρναίικη μουσική.
«Το πρώτο στοίχημα, αυτό της μουσικής, το είχα πετύχει», λέει ο Νίκος. «Έμενε να φτάσει το μαγαζί να έχει και την αισθητική που ήθελα, να μπουν χρώματα, σχέδια κ.λπ.».

Έτσι έγινε το δέντρο…
Έχοντας ήδη βγάλει τις τηλεοράσεις και τα κάδρα που υπήρχαν από πριν στο «Μπρίκι», ο Νίκος το διακόσμησε με αντίκες από κάποιο παλιό κουρείο της πόλης, που μετρούν πάνω από 100 χρόνια ζωής, ενώ σύντομα στο μαγαζί προστέθηκε και το περίφημο «Δέντρο», έργο της κεραμίστριας της Μυτιλήνης, Ολέσιας Μαρίνοβας (Όλιας), που λειτουργεί το εργαστήριο «Γαία», στην Ερμού.
«Περνώντας από την Ερμού αργά το βράδυ, γυρίζοντας από το μαγαζί, κοντοστεκόμουν και θαύμαζα πάντα μία συγκεκριμένη βιτρίνα με κεραμικά. Μου άρεσαν τα χρώματα και η λεπτή δουλειά που είχαν. Έτσι, κάποια στιγμή αποφάσισα να ζητήσω από όποιον τα έφτιαχνε, να αναλάβει να φτιάξει κάτι για το μαγαζί.»
Το μαγαζί με τα κεραμικά ανήκε στην Όλια, η οποία το είχε ανοίξει επίσης πρόσφατα. Η ίδια σύχναζε στο «Μπρίκι», ωστόσο δεν είχε τύχει ποτέ να συζητήσουν για τη δουλειά της. Έτσι, ήταν ευχάριστη έκπληξη και για τους δύο η στιγμή που ο Νίκος εμφανίστηκε στο εργαστήριό της για να της προτείνει να συνεργαστούν.
Από τη συνάντηση αυτή προέκυψε το «Δέντρο», το οποίο σχεδιάστηκε και από τους δύο. «Το ήθελα να είναι από πηλό, αφού η Λέσβος φημίζεται για τα κεραμικά της», λέει ο Νίκος. Στα κλαδιά του, εκτός από κεράκια που δίνουν ατμόσφαιρα στο χώρο, σήμερα κρέμονται λεμόνια. Σύμφωνα με το Νίκο, σύντομα πρόκειται τα φρούτα του δέντρου να αλλάξουν, κάτι που θα γίνεται με την έναρξη κάθε διαφορετικής εποχής. «Έτσι, το “Δέντρο” μπορεί να είναι κάτι στατικό, αλλά και κάτι που παράλληλα θα αλλάζει», λέει ο ίδιος.



Αξιοποιώντας τους καλλιτέχνες του τόπου
Στις 27 Απριλίου, το «Μπρίκι» έκλεισε για να γίνει η νέα ανακαίνιση, η οποία προγραμματιζόταν ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο. Παρέμεινε κλειστό σχεδόν δύο μήνες, ωστόσο το αποτέλεσμα δικαίωσε τόσο τον εμπνευστή του και τους δημιουργούς, όσο και τον κόσμο που περίμενε να το δει ανακαινισμένο.
Αυτήν τη φορά, εκτός από πήλινα διακοσμητικά αντικείμενα της Όλιας στους τοίχους - λουλούδια, ήλιος, σύννεφα κ.λπ. - για τη νέα ανακαίνιση του μαγαζιού επιστρατεύτηκε και η τέχνη της ξυλογλυπτικής του Γιώργου Συκομιτέλλη, ο οποίος ανέλαβε να φτιάξει εκ νέου όλα τα ράφια και το στηθαίο του μπαρ.
«Ο Γιώργος ήταν από τους πρώτους πελάτες του μαγαζιού», λέει ο Νίκος. «Έτσι τον γνώρισα, δεν είχα δει έργα του ποτέ όταν του πρότεινα να μου φτιάξει το μπαρ, απλά είχα ακούσει πολλά πράγματα για τη δουλειά του και μου άρεσε ο ίδιος, ως ιδιοσυγκρασία. Πρώτη φορά είδα έργα του τον Απρίλιο, όταν πήγα στο εργαστήριό του για να δω τι είχε φτιάξει για το μπαρ. Μου άρεσε ο τρόπος που χειρίζεται το ξύλο, η φαντασία που βάζει, ταίριαξαν οι χημείες μας.» Έχοντας αλλάξει τα σχέδια τρεις φορές από το Δεκέμβριο, οι δυο τους κατέληξαν στο σημερινό αποτέλεσμα, που ο Γιώργος δούλεψε με ξύλο πεύκου κυρίως, για πάνω από ένα μήνα.
Σήμερα, το μπαρ του «Μπρικιού» κοσμεί ένα εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο στηθαίο, με ανάγλυφες ανθρώπινες μορφές και λουλούδια, στα χρώματα του γαλάζιου, του κόκκινου και του ξύλου. Ο Γιώργος Συκομιτέλλης έχει φτιάξει και τα ράφια που βρίσκονται πίσω από το μπαρ και χρησιμοποιούνται για τα μπουκάλια και τα ποτήρια, όλα ξυλόγλυπτα, με ανάγλυφες μορφές, στο χρώμα κυρίως του κίτρινου, αλλά και με ίχνη από κόκκινο, που δίνει την αίσθηση φλόγας. Κόκκινο, άλλωστε, έχει βαφεί και όλο το μπαρ, ενώ κόκκινη είναι και η μεταλλική μπάρα για τα πόδια που κατασκεύασε επίσης ο Γιώργος Συκομιτέλλης, μέσα στην οποία έχει περαστεί φωτοσωλήνας. «Επέμενα κυρίως για τα χρώματα, αλλά και για τις μορφές του στηθαίου, αφού το ήθελα αέρινο», λέει ο Νίκος.



Χώρος έκφρασης…
«Ο “άξονας” του μαγαζιού είναι ό,τι μπαίνει μέσα να είναι φτιαγμένο από άνθρωπο που το έχει δουλέψει με τα χέρια του. Ήμουν πολύ τυχερός που υπάρχουν άνθρωποι που δέχτηκαν να φτιάξουν τα πράγματα όπως ακριβώς τα είχα στο μυαλό μου», λέει ο Νίκος, ο οποίος σημειώνει πως είχε σημαντική βοήθεια από φίλους, όπως ο Ερνέστο, ο οποίος ήταν και ο πρώτος που βοήθησε στην ανακαίνιση, αναλαμβάνοντας να βάψει το εσωτερικό του μαγαζιού.
Η Όλια, η οποία ήρθε από τη Βουλγαρία πριν από 11 χρόνια και έμαθε στο νησί την τέχνη της κεραμικής, λέει: «Ο Νίκος είχε όλες τις ιδέες για το δέντρο και μετά και για τα υπόλοιπα, εγώ ανέλαβα μόνο την εκτέλεση. Μου έλεγε τι ήθελε και εγώ έφτιαχνα, χρησιμοποιώντας την τεχνοτροπία και τη φαντασία μου. Το σκεπτικό της καινούργιας διακόσμησης είναι να αποτελέσει ο τοίχος του μαγαζιού μια ολόκληρη παράσταση μέρας - νύχτας, αφού εκτός από τον ήλιο, σύντομα θα μπουν και φεγγάρι και αστέρια. Η συνεργασία ήταν άψογη, ο Νίκος είναι άνθρωπος με πολύ μεράκι.»
«Για μένα το “Μπρίκι” ήταν ένας χώρος έκφρασης, είχα το ελεύθερο να “παίξω”», συμπληρώνει ο Γιώργος Συκομιτέλλης. «Κάθε χώρος παίρνει την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη και του δημιουργού. Ο δεύτερος είναι ευτυχισμένος, αν συμφωνεί με τον ιδιοκτήτη και εάν έχει το ελεύθερο να εκφραστεί. Δημιουργούμε σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής μας, μας επηρεάζει η καθημερινότητα, τα βιώματα και οι επιθυμίες μας. Αυτό που με έκανε να νιώσω όμορφα με το Νίκο και τον κόσμο που βοήθησε, ήταν η ολοκλήρωση που ένιωσα. Τα δούλεψα για πάνω από ένα μήνα, αλλά όπως ήθελα, με την “ξύλου ανάγνωση”, μέσω της οποίας κατάφερα το μπαρ να έχει… οργασμό», συμπληρώνει, αναφερόμενος στο ρετσίνι που κυλά από συγκεκριμένη μορφή του ξυλόγλυπτου.
Σήμερα, το «Μπρίκι» φαντάζει ήδη σαν ένας όμορφος χώρος Τέχνης. Κι όμως, δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί Αυτό που μένει, πλέον, είναι η διαμόρφωση και του επάνω χώρου, ο οποίος πρόκειται να λειτουργήσει ως βιβλιοθήκη-αναγνωστήριο, αλλά και ως εκθετήριο έργων ντόπιων καλλιτεχνών.