Εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια περιφέρεται στους δρόμους της Μυτιλήνης ένας Γερμανός άστεγος. Ρακένδυτος, αξύριστος, με μακριά μαλλιά, συχνά μιλάει μόνος τους και χαμογελάει σε μια προσπάθεια ίσως να ξεχάσει τη μοναξιά του. Δε δέχεται βοήθεια από κανέναν, κουβαλάει βαθιά μέσα του την ιστορία του. Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ήταν ανάμεσα στο προσωπικό ενός τσίρκου που ήρθε στο νησί και όταν τα μέλη του έφυγαν, τον παράτησαν.

Είναι απόμακρος και όποιος τον πλησιάσει να του μιλήσει, συμπεριφέρεται σαν αγρίμι. Όπως λένε ιδιοκτήτες καταστημάτων της προκυμαίας, συχνά του προσφέρουν φαγητό ή έναν καφέ, όμως εκείνος δε δέχεται τίποτα. «Πηγαίνει και τρώει απ’ τα τραπέζια και πίνει αυτά που αφήνουν οι πελάτες. Του πρόσφερα μια πίτσα και έναν καφέ και δεν τα δέχθηκε. Πολλές φορές αφήνουμε πάνω στα τραπέζια επίτηδες μισά σάντουιτς ή καφέ για να πάει να τα πάρει μόνος του», λέει ένας ιδιοκτήτης επιχείρησης γρήγορου φαγητού στην προκυμαία.

Από τα Μιστεγνά στη Μυτιλήνη
Πρώτη φορά ο Γερμανός εντοπίστηκε στην περιοχή των Μιστεγνών πριν δύο χρόνια περίπου. Καθόταν έξω από μια ταβέρνα και περίμενε να του δώσει κάποιος κάτι να φάει. Τα βράδια κοιμόταν στην παραλία. Κάτοικοι της περιοχής ενημέρωσαν τη Διεύθυνση Πρόνοιας της νομαρχίας.
Η κ. Άσπα Φραντζή λέει στο «Ε»: «Μας έκανε εντύπωση το γεγονός ότι είναι πολύ αξιοπρεπής. Δε ζητάει τίποτα, δε ζητιανεύει, περιμένει να του δώσουν κάτι ή προτιμά να φάει από τα αποφάγια για να μη ζητήσει.» Είναι χαρακτηριστικό ότι στελέχη της Πρόνοιας χρειάσθηκε να τον «κυνηγήσουν» για να μπορέσουν να του μιλήσουν, αφού γενικά είναι ένας εξαιρετικά απόμακρος άνθρωπος. Κάποιοι λένε ότι στην αρχή ήταν επιθετικός, όμως δε δείχνει κάτι τέτοιο.
Τη μέρα κυκλοφορεί στις καφετέριες και τα βράδια κοιμάται στα παγκάκια απέναντι από το Τελωνείο. Εκεί καμμιά φορά, τα μεσημέρια του καλοκαιριού, όταν ο ήλιος καίει, ψάχνει λίγη σκιά να ξαποστάσει, κάπου εκεί στο Τελωνείο που έχει γίνει το σπίτι του. Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Γιατί κανένας δεν τον έχει αναζητήσει;



Άγνωστος
Η κ. Φραντζή λέει χαρακτηριστικά: «Απευθυνθήκαμε στη γερμανική πρεσβεία πριν από ένα χρόνο περίπου και ζητήσαμε να μας βοηθήσουν για να εντοπίσουμε τους συγγενείς τους, όμως έδειξαν πλήρη αδιαφορία. Θα επικοινωνήσουμε ξανά μαζί τους για να δούμε τι μπορεί να γίνει. Πιστεύουμε ότι το βασικό είναι να βρούμε τους συγγενείς του και να μας πουν για εκείνον. Να μάθουμε τι συμβαίνει και πώς βρέθηκε εδώ. Δεν ξέρουμε μήπως αυτός ο άνθρωπος χρειάζεται και ψυχιατρική βοήθεια», λέει η κ. Φραντζή.