Καλοκαίρι γαρ και καταιγισμός από φυλλάδια με προτάσεις για διακοπές. Προτείνουν αδρεναλίνη στο φουλ, περιπέτεια, δρά­ση, απόδραση! Το σκηνικό στήνεται στην πολύπαθη ελληνική ύπαιθρο, έχει πολλά παιχνίδια και άπειρες δυνατότη­τες διασκέδασης. Τα ονόματα των δραστηριοτήτων ξενικά τελειώνουν κατά προτίμηση σε -ing (canyoning, cayaking, rafting, caving), αλλά και parapente, snowboard, rappel, moto-cross και off-road 4x4 (άλλο να λες στους άσχετους, «βόλτα στο φαράγγι;», κι άλλο canyoning!)…
Οι εμπειρίες περιγράφονται γλαφυρά από υπευθύνους ανάλογων εταιρειών: «Αυτή η εξόρμηση σου δίνει την ευκαιρία να εισχωρήσεις βαθύτερα στην άγρια και απροσπέλαστη φύση»… «Εκτός την ευεξία, τα αθλήματα αυτά μπορούν, μέσα από την επαφή με τη φύση να σου προσφέρουν ψυχική ηρεμία» - ενώ σε όλους τους άλλους, αφάνταστο εκνευρι­σμό, συμπληρώνω,  όταν θυμάμαι κάτι… μαγκάκια που μετέτρεψαν με θράσος τον υγροβιότοπο της Καλλονής σε πίστα moto-cross και παραλίγο να μας πατήσουν πρόσφατα. «Με πλατώ δράσης τα δάση, τα βου­νά, τα φαράγγια, τις χιονοδρομικές πίστες, τα ποτάμια και τις λίμνες όλης της χώρας, ο τουρισμός αποκτά οικολογική χροιά» (!!!) διαβάζω και σκέφτομαι ποιο θα είναι το επόμε­νο μέρος που θα καταπατηθεί από τους «εξερευνητές του Σαββατοκύριακου»...
Το έργο τιτλοφορείται «οικοτουρισμός» και αν και ξεκίνησε με ελα­χίστους, σήμερα με τη βοήθεια ευρωπαϊκών προγραμμάτων μετράμε χιλιάδες, δυστυχώς... Έτσι η βιομηχανία του τουρισμού έπιασε με τα σαΐνια της έναν ακόμη παρ­θένο χώρο για να διαλύσει (όπως έκανε και τις προηγούμενες δεκαετίες στα νησιά). Συνεργάτες έχει την Τοπική Αυτοδιοίκηση, που ούτε στο όνειρό τους δεν είχαν φανταστεί ότι κάποιος θα ενδιαφερόταν για τα παραμε­λημένα «κορφοβούνια», το κράτος που έφτασε να αποχαρακτηρίσει ακόμα και Α΄ ζώνη Εθνικού Δρυμού και μετέθεσε δασάρχη που πήγε ενάντια στην ανεξέλεγκτη δραστηριότητα του… rafting στον Βοϊ­δομάτη, τα δασαρχεία που έχουν καταφέ­ρει να διανοίξουν κάθε γωνιά των από­τομων βουνών, φυσικά τους επιχειρηματίες που θησαυρίζουν και τους οικολό­γους που στην αγωνία τους να σώσουν μερικές περιοχές από άλλες «αναπτυξιακές» δραστηριότητες έκαναν δυστυχώς γνωστά στο πλατύ κοινό άγνωστα μέρη, επιχειρηματολογώντας τόσα χρόνια για την εναλ­λακτική χρήση των περιοχών αυτών με τον ήπιο οικοτουρισμό.
Το έγκλημα δια­πράττεται μπροστά στα μάτια όλων μας. Τα γυαλιστερά 4x4 των πόλεων φιγουράρουν στις σελίδες των περιοδικών (σε απίθανα μέρη, όπως στην Δρακόλιμνη της Τύμφης), καταστρέφοντας τις ζώνες σημαντικών υγροτόπων όπως της Καλλονής ή της Ερεσού, οι αναρριχητές κρε­μασμένοι στα σχοινιά τους προσεγγίζουν τις ορθοπλαγιές που έβρισκαν μέχρι σήμερα ησυχία και ασφάλεια για να φωλιάσουν οι αετοί και γύπες όπως στα Μετέωρα, κατατρομαγμένα όρνια εγκατα­λείπουν τις αποικίες τους από τα δεκά­δες parapente όπως στην Κρήτη, οι νυχτερίδες αφήνουν τα σπήλαια, που εκατοντάδες χρόνια κούρνιαζαν, διωγμένες από τους «λάτρεις» του caving, σπάνιοι βιό­τοποι καταπατούνται με τα snowboards όπως στην Καλή Πεδιάδα του Καϊμάκτσαλαν, από τους διαπεραστικούς ήχους των μηχανών moto-cross που σκούζουν στα κατσάβραχα λουφάζουν οι αρκούδες στον Εθνικό Δρυμό Πίνδου και από τους αλαλαγμούς των πολύχρωμων rafters κρύβο­νται τρομοκρατημένα όλα τα ζωντανά πλάσματα που δέχονται άλλη μια ύπουλη επίθεση στα τελευταία και πιο απρόσιτα καταφύγιά τους. Η εγωκεντρική και ασύδοτη κατανάλωση της φύσης, των ομορ­φότερων τοπίων της χώρας μας και των καθαρότερων ποταμιών της Ευρώπης είναι πλέον γεγονός!
Πού είναι λοιπόν η αγωγή για το σεβασμό προς τη φύση αυτού του… «οικολογικού τουρισμού»; Έμαθαν αυτοί οι οδη­γοί του Σαββατοκύριακου να ξεχωρίζουν τις ντομάτες από τις πιπεριές στους λαχανόκηπους των χωριών που επισκέπτο­νται ή κατανάλωσαν πάλι crackers με pro-activ για να… μειώσουν τη χοληστερίνη τους (!!!) και Red-Bull; Έμαθαν στα παιδιά τους ότι το πρόβατο και το κριάρι είναι «αχώριστο ζευγάρι». Αναρωτιέμαι, κατάλαβαν φεύγο­ντας ότι το νερό δεν το παράγει η βρύ­ση; Και τέλος πάντων γνωρίζουν οι κύριοι αυτοί ότι τα δάση είναι δημόσια και κοι­νωνικό αγαθό όλων;
Όσο για τους πρωτοπόρους εξερευ­νητές και λάτρεις της ελληνικής φύσης που μας τη δίδαξαν και μας έκαναν να την αγαπήσουμε, τους οδοιπόρους, ορει­βάτες, φυσιολάτρες και περιηγητές, ε, αυτοί απειλούνται με εξαφάνιση, περικυ­κλωμένοι από ανίδεους που γεμίζουν τα βουνά και τους υγροβιότοπους με θόρυβο, καυσαέριο και extreme δράσεις, γιατί το λέει η μόδα και που νομίζουν ότι μόνο τα δάση του Αμαζονίου χάνονται - άλλωστε το λέει η τηλεόραση κάθε μέρα…
Μέσα από τον οικοτουριστικό λάκκο των λεόντων διαπιστώνουμε ότι «ήρθαν τα άγρια, να διώ­ξουν τα ήμερα»…
…ο Δανιήλ.