Είναι φορές που σου δίνεται η εντύπωση πως ζούμε μέσα σε έναν ωκεανό αδιαφορίας. Πως ανασαίνουμε έναν κόσμο που ο θησαυρός της ζωής, είναι ένα ανεπίγνωστο αντικείμενο της επιθυμίας, που έχει την ιδιότητα να μεταβολίζει τα πάντα και να τα μετατρέπει σε απάθεια!
ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ
Είναι φορές που σου δίνεται η εντύπωση πως ζούμε μέσα σε έναν ωκεανό αδιαφορίας. Πως ανασαίνουμε έναν κόσμο που ο θησαυρός της ζωής, είναι ένα ανεπίγνωστο αντικείμενο της επιθυμίας, που έχει την ιδιότητα να μεταβολίζει τα πάντα και να τα μετατρέπει σε απάθεια! Εμφανίζοντας τον καταναλωτισμό σαν την κινητήρια δύναμη για την αναζήτηση του ιερού γκράαλ της ύπαρξης. Του φυλακτού των φυλακτών, του χαμένου πράγματος που θα μας ...υποστασιοποιεί! Στο μύθο της πρωτοκοσμικής αφθονίας, η ζωογόνος αυτή λειτουργία της επιθυμίας, μας καθιστά, με δικά μας έξοδα, τοποτηρητές του συστήματος... Διότι το αντικείμενο που αναζητούμε, αποτελεί το δομικό στοιχείο που μας επάγει στους κύκλους της εκμετάλλευσης. Η επιθυμία δε θέλει να ικανοποιηθεί, αλλά θέλει να διαιωνίζεται. Παραγωγικότητα - ανάπτυξη - πρόοδος - κατανάλωση - ευημερία...
Οι υποσχέσεις ενός μυθικού κόσμου που φαίνεται να χάνεται από τον ορίζοντα, αποκαλύπτοντας τις κραυγαλέες αποδείξεις της ματαιότητας. Οι υποσχέσεις για μια καλή θέση εργασίας, για έναν καλό μισθό, για μια ζωή με πλούσια τα ελέη, μεταφράζονταν στην πρώτη θέση στο λάιβ, στην πρώτη θέση στο γήπεδο, πρώτο τραπέζι πίστα…
Είναι ο μυθικός κόσμος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς! Ο υπέροχος κόσμος της πλησμονής, ο κόσμος των αείποτε ακόρεστων επιθυμιών και των χαμένων αντικειμένων. Ο κόσμος που μας συνήθισε στην ιδέα μιας βουλιμικής κατανάλωσης δίχως πίστωση. Η μυθική πλάνη των μάγων και των Αηβασίληδων, εικονίζει την αιχμαλωσία αυτού του κόσμου στο ψεύδος του, να πιστεύει πως μπορεί να ξοδεύει άδωρα και να δωρίζει ανέξοδα! Και ταυτόχρονα, διασώζει κάτι από το ίδιο το παραμύθι: στις μορφολογικές ομοιότητες ανάμεσα στο μύθο και την πραγματικότητα, μπορούμε να αναζητήσουμε το κατώφλι που μας περνά από το ένα στο άλλο. Και σε αυτήν την οριακή στιγμή του μύθου, ίσως αντιληφθούμε στην πιο αδιόρατη μορφή, εκείνο το γοητευτικό στοιχείο που μας πλάνεψε. Κι αυτό δεν είναι κάποιο ψέμα που μας είπαν. Θα πιστεύαμε άλλωστε ένα ψεύτη που θα μας έλεγε ότι λέει ψέματα;
Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας εποχής. Στο κρίσιμο σημείο της. Ένας μυθικός κόσμος που φαίνεται να γκρεμίζεται ωθώντας τις συνεπαγωγές στις ακραίες εκδοχές τους, μεταλλάσει τα ίδια τα περάσματα στο νέο κόσμο. Τα ανεκπλήρωτα όνειρα, παρόλα αυτά οφείλουν να διασωθούν, και οι επιθυμίες να πραγματοποιηθούν. Διότι αυτό που μας γοήτεψε, που μας έδεσε με τις μαγικές του λέξεις στο αιώνιο ξόρκι, και που στέκεται στέρεο, στο κατώφλι ανάμεσα στους δύο κόσμους, δεν ήταν τελικά το ψέμα του μύθου της κατανάλωσης, αλλά η αλήθεια της ανάγκης να επιθυμούμε! Η σαγηνευτική δύναμη των «θέλω» μάς ανάγκασε να κυνηγάμε τα φετίχ της στιγμής, ακόμα και αν τα σνομπάραμε με ένα χαμόγελο... Παύοντας να κοιτάμε τα άστρα, υποκύπτουμε στη γοητεία των αστρονομικών μεγεθών! Και είναι η ίδια ορμή των «θέλω», που θα γκρεμίσει αυτόν τον κόσμο των εμπορευμάτων -των ποσοτικών αξιών και των εμπράγματων σχέσεων- ξεριζώνοντας τα παλιά αρχοντικά κτήρια του και σβήνοντας τα ίχνη του ανυπόφορου: της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης! Πρέπει να κηρύξουμε τον πόλεμο ενάντια στην ονειρεμένη πόλη, να τρυπήσουμε την καρδιά της...
Οι επιτροπές αγώνα «Δεν πληρώνω», καλούν τον κόσμο να γιορτάσει την Πρωτοχρονιά στο δρόμο! «Πρωτοχρονιά στο δρόμο; Ναι! Δύο χρόνια μνημόνιο, μεσοπρόθεσμο, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. με την καθοδήγηση του τραπεζικού και πολυεθνικού κεφαλαίου και εκτελεστή τη ...χουντικής έμπνευσης κυβέρνηση Παπαδήμου, άφησαν στο δρόμο περισσότερο από 1,5 εκ. ανέργους. Χιλιάδες απολύσεις, εφεδρεία, πτωχεύσεις αυτοαπασχολούμενων, άστεγοι, άνθρωποι που αυτοκτονούν από απόγνωση, παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία. Η δημόσια υγεία εκχωρείται στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στις περιώνυμες αγορές. Ακολουθεί η παιδεία. Μαζί, καθημερινά, προστίθενται νέοι φόροι και κάθε λογής χαράτσια! Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται. Η κοινωνία οδηγείται στη μεγαλύτερη μεταπολεμική οικονομική κρίση προκειμένου το καπιταλιστικό σύστημα να ξεπεράσει τη δική του και να συνεχίσει την κερδοφορία του σε βάρος των εργαζόμενων, των απόμαχων και των νέων αυτού του τόπου. Μια νέα Κατοχή έχει ξεκινήσει. Περιμένει κανείς να γιορτάσει Πρωτοχρονιά; Η συμβολική μέρα της Πρωτοχρονιάς είναι μια καλή ευκαιρία και για τους δύο στόχους. Να γιορτάσουμε όλοι μαζί, ταξικά ενωμένοι και μαζί να τους στείλουμε το μήνυμα: Δεν θα πληρώσουμε την κρίση σας - θα σας ανατρέψουμε!».
Μέσα από τον έσχατο πρωτοχρονιάτικο λάκκο των λεόντων,
...ο Δανιήλ.