Την άμεση εφαρμογής της κοινοτικής οδηγίας που αφορά στην απαγόρευση της αλιείας με μηχανότρατα εντός ζώνης 1,5 μιλίου από την ακτή (έναντι ενός μιλίου που ισχύει για την Ελλάδα μέχρι σήμερα), καθώς και την επιβολή περιορισμών για την αλίευση με γρι-γρι, τα οποία θα πρέπει να ψαρεύουν σε βάθη που είναι μεγαλύτερα από το 70% του ύψους του διχτυού τους, ζητούν οι παράκτιοι αλιείς της Λήμνου, καθώς όπως τονίζουν αυτό είναι ένα εξαιρετικά ευεργετικό για την προστασία της αλιείας και γενικότερα του θαλάσσιου οικοσυστήματος.

Το θέμα επανέρχεται στην επικαιρότητα, καθώς τίθενται σε εφαρμογή οι δύο κοινοτικοί κανονισμοί που θέτουν περιορισμούς στην αλιεία για τις μηχανότρατες και τα γρι-γρι. Χαρακτηριστική της κατάστασης που επικρατεί είναι η δήλωση του γραμματέα του Συλλόγου Αλιέων Παναγιάς - Πλάκας «Άγιος Στέφανος», Κώστα Χαψή, ο οποίος λέει: «Ζητάμε να εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία γιατί δεν αφήνουν τα ψάρια να πιάσουν στα νερά μας, σκοτώνουν όλο το γόνο και η τράτα όταν σέρνει καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της. Έχουμε τους Βορειοελλαδίτες με τα γρι-γρι και οι Τούρκοι ψαρεύουν βορειοανατολικά της Λήμνου. Έχουμε στην περιοχή μας περισσότερα από 10 γρι-γρι που έρχονται και ψαρεύουν από τη βόρεια Ελλάδα. Θα πρέπει να σεβαστούν το θαλάσσιο πλούτο, τα ψάρια μας και ενώ η μέση αλιεία προχωράει κανονικά και αναπτύσσεται, η παράκτια καταστρέφεται.»

Δουλειά ταλαιπωρία
«Δύσκολοι οι καιροί» και για τους παράκτιους αλιείες, σύμφωνα με τον κ. Χαψή, που περιγράφοντας το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί, τονίζει ότι: «Για να βγάλουμε το μεροκάματο χρειάζεται πολλή δουλειά. Πηγαίνουμε στη Σαμοθράκη για να προμηθευτούμε αφορολόγητο πετρέλαιο, έχουμε καταστροφές από δελφίνια και άλλα προβλήματα. Από την περιοχή Καβαλάρης στο Κέρος μέχρι το ακρωτήρι Πλάκας εκτείνονται τα λιβάδια της Ποσειδωνίας και φτάνουν και μέχρι επτά μίλια ανοικτά μέχρι τους Μέθωνες. Εκεί θα πρέπει να υπάρξει ουσιαστική προστασία.»
Την ίδια άποψη εκφράζει και ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Επιστημών της Θάλασσας του Πανεπιστημίου Αιγαίου Γιώργος Κόκκορης, δηλώνοντας στο «Ε»: «Οτιδήποτε περιορίζει την αλιεία προστατεύει το θαλάσσιο οικοσύστημα. Στη Λήμνο, όπως και σε άλλες περιοχές του Αιγαίου, έχουμε περιοχές με “λιβάδια Ποσειδωνίας” που δεν έχουν χαρτογραφηθεί, κάτι που επιβάλλεται να γίνει σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, ενώ χρειάζεται να θεσπιστούν προστατευόμενες περιοχές της αλιείας και να υπάρξουν περιοχές απόλυτης προστασίας από την αλιεία, που ονομάζονται θαλάσσια αποθέματα ή καταφύγια.»
Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν λίγο καιρό η επίτροπος Ναυτιλιακών Υποθέσεων και Αλιείας, Μαρία Δαμανάκη, είχε στείλει ξεκάθαρο μήνυμα ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δε θα ανεχτεί καμμία άλλη καθυστέρηση στην εφαρμογή του Μεσογειακού Κανονισμού για την Αλιεία και έκανε σαφές ότι στις 31 Μαΐου λήγει η μεταβατική περίοδος και όλες οι ισχύουσες εξαιρέσεις που προβλέπει ο Κανονισμός. Τις απόψεις αυτές μεταφέρει σε σχετική ανακοίνωση το γραφείο της Greenpeace στην Ελλάδα. «Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης μένει κομπάρσος σε μια περιβαλλοντική κρίση, με καταστροφικές επιπτώσεις, όχι μόνο για τις θάλασσές μας, αλλά και για τους αλιείς που εξαρτώνται άμεσα από αυτές», δήλωσε η Άντζελα Λάζου, υπεύθυνη της εκστρατείας για το θαλάσσιο περιβάλλον στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace. «Δεν υπάρχει άλλος χρόνος. Η υπουργός πρέπει να προχωρήσει τώρα, όχι σε αλχημείες, αλλά σε ουσιαστικές για την αλιεία αποφάσεις, αλλιώς θα φέρει την ευθύνη της καταστροφής των θαλασσών μας», συνέχισε η Λάζου.
Να θυμίσουμε ότι πριν μέρες, στα λιμάνια της βόρειας Ελλάδας, δεκάδες ψαροκάικα είχαν «δέσει», με τους ιδιοκτήτες των αλιευτικών σκαφών τύπου μηχανότρατας και γρι-γρι να διαμαρτύρονται για την επικείμενη εφαρμογή δύο κοινοτικών κανονισμών που θέτουν περιορισμούς στην άσκηση του επαγγέλματός τους και που μέχρι σήμερα δεν εφαρμόζονταν, κατά παρέκκλιση.
Η θαλάσσια περιοχή ανοικτά της Λήμνου τα τελευταία χρόνια δέχεται μεγάλο αριθμό μηχανοτράτων και γρι-γρι και οι περιορισμοί για την αλιεία πάντα αποτελούσε ένα από τα πρώτα αιτήματα των παράκτιων αλιέων του νησιού.