Πέμπτη απόγευμα, γύρω στις τέσσερις. Ζεστό απόγευμα χωρίς ίχνος αέρα. Μόλις που είχαμε τελειώσει το πρώτο ημίχρονο της μέρας και βρισκόμασταν ήδη πίσω στο σκορ! Γυρνούσαμε προς το σπίτι με το αυτοκίνητο, αφού είχα νωρίτερα βρει βενζίνη εύκολα, χωρίς κόπο, χωρίς να στηθώ στην ουρά για 45 λεπτά της ώρας…
Στη «Βλαχόστρατα» (αυτό είναι το όνομα της περιφερειακής οδού των Ιωαννίνων), φτάνοντας στα τελευταία φανάρια και ελάχιστα ml βενζίνης μακριά από το σπίτι, κάτι μου έκανε εντύπωση. Κάτι μου φάνηκε παράξενο και κάπως… λάθος! Άφησα για πολλά μέτρα το αμάξι να συνεχίσει την πορεία του, αλλά μέσα μου αναρωτιόμουν… «Είδα αυτό που είδα ή απλά συνήθισα στην εικόνα των τελευταίων ημερών;» Έκανα με νόμιμο τρόπο αναστροφή και επέστρεψα προς επιβεβαίωση.
Ναι, ήταν εκεί! Ακίνητα, αγέρωχα! Μάλιστα μπορώ να πω πως μετά την επίταξη, ένα περίεργο πράγμα, έγιναν περισσότερα!
Ώρα οκτώ και μισή το βράδυ. Στα κανάλια οι επιστρατευμένοι ιδιοκτήτες των φορτηγών συνέχιζαν τον αγώνα και συζητούσαν σε έντονο ύφος με δημοσιογράφους και πολιτικούς για το τι μέλλει γενέσθαι!!!
Στα χαμένα η επίταξη των φορτηγών, στα χαμένα και η επιστράτευση των αυτοκινητιστών. Πολύς χαμός για το τίποτα…
Μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να υλοποιήσει τις αποφάσεις της γρήγορα, απεργοί που χλευάζουν, παραγωγοί και έμποροι στα όρια της παραφροσύνης, πολεμικό κλίμα, μια χώρα για γέλια και για κλάματα και με αποτέλεσμα όλων αυτών; Άλλη μια σφαίρα στον παραπαίοντα από καιρό παραγωγικό ιστό της χώρας.
Μοιάζουμε σαν ένα μεσαιωνικό βασίλειο, όπου όλοι βαστούσαν με νύχια και με δόντια το κάστρο τους, αδιαφορώντας για το σύνολο. Όπου όλες οι φατρίες οχυρώνανε όσο πιο καλά μπορούσαν τα λίγα ή τα πολλά στρέμματα γης που κατείχαν και εξαπέλυαν ληστρικές επιθέσεις χωρίς να υπολογίζουν κόστος, συγγένεια, κοινό όφελος. Όπου όλοι χρησιμοποιούσαν τα πιο βρόμικα, τα πιο βάρβαρα όπλα για να κερδίσουν γη και τίτλους… του οποίους έχαναν την επομένη!
Οι υποτυπώδεις προσπάθειες που έγιναν από τη γέννηση του κράτους προς το «δέσιμο» μιας αλυσίδας αυτονόητων πραγμάτων, πάντα σκόνταφταν σε κάποιο μαλάκα που θεωρούσε καλό και έξυπνο να μη «δέσει» τον κρίκο του, παρασύροντάς τους δίπλα του και οδηγώντας μας στο σημερινό γενικό χάος, όπου η λογική είναι σε «άδεια»!
Ήρθαν και οι αλλοδαποί τεχνοκράτες, που ρίχνουν με τους κουβάδες τα δεδομένα στους υπολογιστές τους και προσπαθώντας να βγάλουν αποτέλεσμα απορούν με το ύψος του πληθωρισμού μας! Και μάλιστα με θράσος απαιτούν να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός!
Εδώ λέμε συζητούν στην τηλεόραση οι επιστρατευμένοι με αυτούς που τους έχουν επιστρατεύσει!
Έχουμε τελικά ένα δήθεν «πολεμικό κλίμα», που δε θυμίζει μεσαιωνικό βασίλειο και φαίνεται από τις κινήσεις όλων. Η κυβέρνηση δε βλέπει, δεν ακούει, δε μιλάει…
Όλοι οι άλλοι βρισκόμαστε στην αρένα και κάνουμε πως πιανόμαστε από τους γιακάδες! Οι ξενοδόχοι με τους λιμενεργάτες, οι ροδακινοπαραγωγοί με τους φορτηγατζήδες, οι ιδιωτικοί με τους δημόσιους υπαλλήλους, η αντιπολίτευση με τα φαντάσματα και μόνο ο λαός τρώγεται με τα ρούχα του!
Η τρόικα από πάνω κρατάει την μπαγκέτα και δίνει ρυθμό…
Πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η κατάσταση; Κανονικό πόλεμο να είχαμε, θα ζούσαμε μια στάλα ανάπαυση…