Με αφορμή το ρεπορτάζ του «Ε» σχετικά με τα όσα επιχειρηματίες στα Λαδάδικα και στην Κουλμπάρα καταγγέλλουν ότι συμβαίνουν έξω από τα μαγαζιά τους - και το οποίο προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις -, δημοσιεύουμε σήμερα σειρά επιστολών της μιας ή της άλλης άποψης. Με την ευκαιρία, γνωστοποιούμε ότι κατά την πάγια τακτική της εφημερίδας δημοσιεύουμε μόνο επώνυμες επιστολές - μη υβριστικές και συκοφαντικές, γιατί υπήρξαν και τέτοιες -, που διατυπώνουν με επιχειρήματα την άποψή τους, όσο επικριτική ή αυστηρή κι αν είναι.


«Φοράω κι εγώ αυτή την ταμπέλα του “πεζοδρομίου”»
Διαβάζοντας το άρθρο στην εφημερίδα σας, αρχικά ένιωσα έκπληξη. Προσπαθούσα να καταλάβω αν εγώ ζω τελικά σε αυτή την πόλη ή όχι. Από το άρθρο συμπεραίνει κανείς ότι το κέντρο της Μυτιλήνης κάθε βράδυ μεταμορφώνεται σε μια εμπόλεμη ζώνη, σε ένα τρομοκρατικό γκέτο με βάνδαλους εγκληματίες και πρεζόνια. Σάστισα. Σκέφτηκα, ευτυχώς που η μητέρα μου δε διαβάζει εκεί στην Αθήνα το «Εμπρός», γιατί θα πίστευε ότι η κόρη της έρχεται κάθε μέρα σε επαφή με το κέντρο του υποκόσμου.
Είμαι κι εγώ μία από αυτούς τους νέους που επιλέγουν αυτό τον τρόπο διασκέδασης. Φοράω κι εγώ αυτή την ταμπέλα του «πεζοδρομίου». Δεν έχω αφήσει ποτέ ένα κουτάκι μπύρας στο δρόμο, παρ’ όλο που στην περιοχή δεν υπάρχει κάδος απορριμμάτων. Είμαι φορολογούμενος πολίτης και απαιτώ το δικαίωμά μου στο δημόσιο χώρο. Απαιτώ να μπορώ να επιλέγω τη διασκέδασή μου και να μπορώ να συνευρίσκομαι με τους φίλους μου χωρίς να είμαι μαντρωμένη μέσα σε ένα μαγαζί.
Γιατί το άρθρο σας δεν αναφέρει τίποτα για μένα;
Σας αρέσει η δουλειά που έκανε η Αστυνομία στα Εξάρχεια; Σας αρέσει να περπατάτε στο δρόμο και σε κάθε γωνία να υπάρχει ένας αστυνομικός με όπλο έτοιμος να χιμήξει ανά πάσα στιγμή; Αυτό δεν είναι τρομοκρατία; Ναι, η Αστυνομία στα Εξάρχεια έκανε πολύ καλή δουλειά όντως. Μόνο που καμμιά φορά μπορεί να εξοστρακιστεί καμμιά σφαίρα. Αλλά τι πειράζει; Ένα από τα παιδιά της «διασκέδασης του πεζοδρομίου» σκοτώθηκε μόνο.
Ευαγγελία Καμπουράκη


«Από πού πηγάζει αυτή σας η εμπάθεια;»
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθώ τις εξελίξεις όσον αφορά το περίφημο «ιστορικό γκέτο» της Μυτιλήνης, που μόνο η Κυρία Γιακουμή ανακάλυψε.
Από ταξίδια μου στο εξωτερικό και ιδίως στην Αμερική και στη Νέα Υόρκη, μπορώ με βεβαιότητα να πω πως βρέθηκα περαστικός από πραγματικά γκέτο.
Το να παρομοιάζετε ένα δρόμο της Μυτιλήνης που κάθε βράδυ σφύζει από ζωή νεαρών ατόμων, τα οποία προτιμούν να συναντιούνται ελεύθερα στο δρόμο ως άνθρωποι μεταξύ ανθρώπων, να κοινωνικοποιούνται, να επικοινωνούν και να ζυμώνονται μεταξύ τους, με «γκέτο», είναι προφανώς αφελές!
Εκτός και αν πραγματικά προσπαθείτε να δημιουργήσετε εντυπώσεις, αποσκοπώντας κάπου αλλού. Με κάθε σεβασμό και επιφύλαξη, ελπίζω το άρθρο σας για το «γκέτο» της Μυτιλήνης να μην ήταν προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης της πόλης μας στην εποχή της οικονομικής εξαθλίωσης.
Σίγουρα όμως, με το παρόν άρθρο, προσωπικά μού δημιουργείται η εντύπωση πως ίσως ανάλογα άρθρα, ακόμα και για τα Εξάρχεια, μπορεί να περιέχουν ανακρίβειες όπως και το δικό σας, κυρία Γιακουμή.
Μιλάτε για «σκουπιδότοπο», ενώ στη φωτογραφία σας φαίνονται το πολύ 10 κουτάκια μπύρας. Αναφέρεστε ξανά στο σπάσιμο ψευδο-τοίχου κάποιου καταστήματος, ενώ ο ίδιος ο καταστηματάρχης παραδέχτηκε, σύμφωνα με το άρθρο σας, ότι δεν είναι κάτι σπουδαίο. Παρουσιάζετε ένα κράνος στα σύρματα της ΔΕΗ σαν τι; Σαν απειλή; Αναφέρετε πως οι νεαροί κρατούσαν μουσικά όργανα και με αυτά θα «έτρωγαν ζωντανούς» τους αστυνομικούς! Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω από πού πηγάζει αυτή σας η εμπάθεια.
Προσωπικά, σαν εργαζόμενος στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, έχω βρεθεί πολλάκις στο «γκέτο» που περιγράφετε. Τις περισσότερες φορές ο κόσμος που βρίσκεται εκεί μαζεύει ο ίδιος τα απορρίμματά του. Προφανώς συμβαίνουν και ατυχήματα, ή ακόμη και απρέπειες αν θέλετε, όπως συμβαίνουν οπουδήποτε.
Δε δικαιολογώ τις ακραίες συμπεριφορές και πιστεύω πως κάποιοι νεαροί πρέπει να ηρεμήσουν, αλλά δεν τους κατακρίνω. Αλήθεια, σκεφτήκατε καθόλου γιατί κάποιοι νεαροί προβαίνουν σε κάποιες άσχημες συμπεριφορές; Τι μπορεί να φταίει; Ποιος είναι ο υπεύθυνος;
Μήπως η ίδια η κοινωνία ευθύνεται για το «γκέτο» που περιγράφετε; Μήπως ευθύνεται για όλα τα γκέτο που υπάρχουν; Μήπως οι νεαροί ασφυκτιούν σε μια τυποποιημένη κοινωνία που πρέπει να κάνουν το ένα και πρέπει να κάνουν το άλλο;
Αφήστε, λοιπόν, την ασφαλή κριτική και ελάτε να πιούμε μια μπύρα στο δρόμο. Είμαι σίγουρος πως εδώ ή και εκεί, έξω, στο δρόμο όπου υπάρχει ελευθερία, θα συναντήσετε πράγματα που σας έλειψαν, ακόμα και αν δεν το έχετε καταλάβει.
Περιμένω πραγματικά από εσάς, κυρία Γιακουμή, να αναφερθείτε στην παντελή έλλειψη μικρών κάδων απορριμμάτων (μεγάλοι κάδοι, όπως θα γνωρίζετε, υπάρχουν δεκάδες μέτρα μακριά) από την περιοχή, στην παντελή έλλειψη από παγκάκια, ακόμα και στο σκάνδαλο ότι η περιοχή αυτή είναι στα χαρτιά πεζόδρομος και όμως είναι δρόμος ταχείας κυκλοφορίας κατά τις βραδινές ώρες για μηχανάκια και αυτοκίνητα.
Εκτιμώ πραγματικά το ότι δίνετε βήμα στους αναγνώστες σας στην εφημερίδα σας.
Δ. Μπ.
Υπάλληλος Πανεπιστημίου Αιγαίου


«Φασίστες είναι αυτοί που δε σέβονται τίποτα…»
Θα ήθελα να στείλω μέσω της εφημερίδας σας μια απάντηση για το θέμα που έχει δημιουργηθεί στα Λαδάδικα, στους Στρατή Κοντέλλη και Γιώργο Κουτρότσιο, που είχαν τουλάχιστον το θάρρος να πουν την άποψή τους επώνυμα, αλλά και στους ανώνυμους συντάκτες του φυλλαδίου που μοίραζαν μετά τη διαδήλωση που έκαναν εναντίον των «φασιστών καταστηματαρχών». Είμαι ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού με το σπασμένο τοίχο.
Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, ένας νεαρός μού είπε ότι ήταν ατύχημα το σπάσιμο του τοίχου και ότι τώρα δεν μπορούν να πιουν μια μπύρα «στα σκαλάκια» λόγω της Αστυνομίας. Ας δεχθώ ότι ήταν ατύχημα ο τοίχος. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ήταν ατύχημα τα γκράφιτι στους τοίχους και στη βιτρίνα, το σπάσιμο της πινακίδας του μαγαζιού μου, το σκουπιδαριό που βρίσκω κάθε πρωί έξω από την πόρτα μου.
Και την Αστυνομία δεν τη φέραμε εμείς, αλλά αυτοί με τη συμπεριφορά τους. Με αποκάλεσαν φασίστα. Ας έρθουν να τους πω την οικογενειακή και προσωπική μου ιστορία για να μάθουν πόσο φασίστας είμαι. Τους επιστρέφω το χαρακτηρισμό γιατί τους ανήκει. Γιατί φασίστες είναι αυτοί που δε σέβονται τίποτα. Ενοχλούν χωρίς να τους ενοχλούμε. Και μας απειλούν. Ότι αυτά είναι μόνο η αρχή. Επίσης μας κατηγόρησαν ότι στρεφόμαστε ενάντια στους «σκεπτόμενους νέους» και σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Εγώ προσωπικά στρέφομαι ενάντια στην κοινωνική ομάδα που έχει σαν ιδεολογία να βρομίζει και να καταστρέφει. Αν η κοινωνία που ονειρεύονται είναι γεμάτη σκουπίδια και σπασμένους τοίχους, ας ξεκινήσουν από το σπίτι τους. Όλους τους άλλους, όπου κι αν ανήκουν πολιτικά και ιδεολογικά, τους σέβομαι γιατί είμαι «μεγάλος φασίστας».
Κι αν νομίζουν ότι χτυπούν τον καπιταλισμό καταστρέφοντας μαγαζιά που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα, λάθος άτομα έχουν διαλέξει για εχθρούς. Ας βρουν κι αυτοί ένα τρόπο να διασκεδάσουν όπως και όσο θέλουν και εμείς να βρίσκουμε τα μαγαζιά μας το πρωί όπως τ’ αφήνουμε, χωρίς Αστυνομίες, κι εγώ θα είμαι μαζί τους.
Ας πάψουν να κρύβονται πίσω από ανυπόγραφα φυλλάδια και ανώνυμες απειλές κι ας έρθουν «επώνυμα», όπως κάνουμε εμείς, να συζητήσουν μαζί μας. Ευχαριστώ για το χρόνο που μου αφιερώσατε κι ελπίζω να μη γίνουν άλλα «ατυχήματα» από δω και πέρα στην περιοχή μας.
Παντελής Βατούσης