Άλλες πλατείες της πόλης συγκεντρώνουν κόσμο κυρίως το βράδυ. Όχι όμως και η συγκεκριμένη. Η πλατεία Αλυσίδας, που το βράδυ είναι απολύτως νεκρή από ζωή, αφού δεν έχει μαγαζιά για να «τραβήξει» τον κόσμο, ζωντανεύει κάθε πρωί, ξεκινώντας μάλιστα από νωρίς. Μανάβικα, ψαράδικα, κρεοπωλεία, φούρνοι, καφενεία, μερικά μόνο από τα μαγαζιά που «ξυπνούν» από τα χαράματα. Και ανάμεσα σε αυτά, στρατιωτικοί, καθηγητές και δάσκαλοι, που την έχουν ορίσει εδώ και χρόνια ως σημείο συνάντησης για να ξεκινήσουν τη διαδρομή τους σε όλο το νησί. Είναι οι πρώτοι «θαμώνες» της «πλατείας», πριν ακόμη ξεκινήσει η έντονη κίνηση στο δρόμο.

Πήρε το όνομά της από την αλυσίδα του βαγονέτου της οδού Αεροπόρου Γιανναρέλλη, που μετέφερε υλικά κατά την κατασκευή του λιμανιού της Μυτιλήνης στη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Από εκεί ξεκινούσε η αλυσίδα και τη χρησιμοποίησαν οι κάτοικοι για να «βαφτίσουν» και την πλατεία. Κόμβος εισόδου και εξόδου της πόλης, αποτελεί και ένα από τα πιο ζωντανά σημεία της καθημερινά.

Οι πρώτοι των πρώτων
Οποιαδήποτε ώρα μετά τις 8 το πρωί μπορεί να θεωρηθεί ήδη… μεσημέρι για τους μαγαζάτορες, που καθημερινά «ανοίγουν ρολά» στο πολύβουο και κομβικό αυτό σημείο της πόλης.
Ο κ. Δημήτρης Κυπριώτης και ο κ. Δημήτρης Κουδουνάκης είναι οι πρώτοι που φτάνουν κάθε πρωί στην πλατεία Αλυσίδας. Κι αυτό γιατί ο πρώτος έχει εδώ και 13 χρόνια το οπωροπωλείο «Η Φρουταγορά», που από τις 5 τα χαράματα υποδέχεται εμπόρευμα, και ο δεύτερος έχει το ιχθυοπωλείο ακριβώς δίπλα, που παίρνει ψάρια από τις τράτες συχνά από τις 4 το πρωί. «Το πρωί που έρχομαι, δεν έχει ψυχή εδώ γύρω. Κάνω ετοιμασίες στο μαγαζί, μέχρι τις 7:30 που έρχονται οι πρώτοι πελάτες», λέει ο κ. Κυπριώτης. «Ο κόσμος στην πλατεία έρχεται για να ψωνίσει από τις 8 και μετά», συμπληρώνει ο κ. Κουδουνάκης. «Κάθε μέρα περνούν από εδώ όσοι κάθονται στα καφενεία, ηλικιωμένοι που βγαίνουν τη βόλτα τους, παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο, κόσμος που κατεβαίνει για άλλα ψώνια στην αγορά και περνώντας από εδώ παίρνει τα φρούτα και τα ψάρια του.»
Γύρω στις 6:30 το πρωί, ανοίγει το καφενείο του πατέρα του και ο κ. Μάκης Γιακουμής. Από το ’94 που λειτουργεί, το συγκεκριμένο καφενείο αποτελεί το στέκι για τον κόσμο του μεροκάματου, Έλληνες και μετανάστες που περιμένουν εκεί να τους πάρουν για δουλειά, τους συνταξιούχους, τους κυνηγούς. Το 80% - 90% των θαμώνων, μάλιστα, είναι σύμφωνα με τον κ. Γιακουμή σταθεροί κάθε μέρα. «Από νωρίς έρχονται όσοι περιμένουν για δουλειά, μετά τις 8:30 όμως η κουβέντα “γυρνάει”, αφού έρχονται οι κυνηγοί που νωρίτερα βγαίνουν για κυνήγι και αρχίζουν να λένε για θηράματα, για όπλα και για σκυλιά. Και οι κουβέντες αυτές, συνεχίζουν ως το βράδυ», μας λέει ο ίδιος.
Ανάμεσα στους 30 - 40 θαμώνες που συναντήσαμε, πολλοί ήταν οι συνταξιούχοι που κάθε μέρα βρίσκονται στο «στέκι» τους. Ο κ. Δημήτρης και ο κύριος… Δημήτρης, έλεγαν για αμανίτες χθες το πρωί. «Λέμε για αμανίτες που μαζέψαμε το πρωί, για τις ελιές που αλέσαμε χθες και στα 500 κιλά ελιάς βρήκαμε 70 κιλά λάδι», μας απάντησαν όταν τους ρωτήσαμε τη συζητούσαν.


Ο κ. Δημήτρης Κυπριώτης μαζί με τον «γείτονά» του κ. Δημήτρη Κουδουνάκη. Οι δυο τους είναι οι πρώτοι που ανοίγουν τα μαγαζιά τους κάθε πρωί (αριστερά). Ο κ. Μάκης Γιακουμής στο καφενείο του, μαζί με έναν από τους τακτικούς του θαμώνες, που πηγαίνουν για το καφεδάκι τους νωρίς το πρωί (δεξιά)

Ξεκινώντας για σχολεία και στρατόπεδα
Η πλατεία Αλυσίδας είναι το κατεξοχήν σημείο συνάντησης για τους δασκάλους και τους καθηγητές, που δίνουν ραντεβού μεταξύ 6:30 και 7 το πρωί, είτε ακριβώς μπροστά από το καφενείο στα φανάρια είτε λίγο πιο πάνω στον πλάτανο, προκειμένου όσοι από αυτούς έχουν όχημα να μεταφέρουν και συναδέλφους τους που είναι… πεζοί, στα σχολεία όπου εργάζονται σε όλο το νησί. Από εκεί, ξεκινούν τα χαράματα και τα οχήματα του Στρατού για τα στρατόπεδα του νησιού. Αν μη τι άλλο, είναι το σημείο που βολεύει περισσότερο, αφού είναι κόμβος και βασική έξοδος και είσοδος της πόλης.
«Κάθε μέρα συναντάει κανείς πάνω κάτω 10 - 20 εκπαιδευτικούς και στρατιώτες να περιμένουν», λέει ο κ. Κυπριώτης. «Την ώρα που ανοίγουμε δεν έχει ακόμα κόσμο, παρά μόνο αυτούς», συμπληρώνει ο κ. Νικόλαος Κουτσουμαδής, από το κρεοπωλείο που λειτουργεί εδώ και 30 χρόνια στην πλατεία Αλυσίδας. «Με τους συγκεκριμένους δε γνωριζόμαστε, είναι περιστασιακοί. Έρχονται στο νησί για λίγο καιρό και μετά φεύγουν», προσθέτει.
Και όσο περιμένουν, εκπαιδευτικοί και στρατιωτικοί παίρνουν κι ένα καφεδάκι στο χέρι από τα καφενεία της περιοχής. Ένα από τα μαγαζιά που δίνει καφέ στο χέρι είναι το καινούργιο αρτοζαχαροπλαστείο που άνοιξε πρόσφατα η οικογένεια Κατσαναβάκη, που παλιότερα είχε ένα από τα καφενεία στο σημείο. Ωστόσο, όπως μας λέει η κ. Πηνελόπη που βοηθάει την αδελφή της στο μαγαζί, ακόμη δεν έχει διαδοθεί αυτή η υπηρεσία που προσφέρουν και ο κόσμος που περιμένει το πρωί… δεν τους ζητάει συχνά καφέ.


Οι δύο συνονόματοι Δημήτρηδες, πάνω που έλεγαν για τους αμανίτες που μάζεψαν νωρίτερα (αριστερά). Ο Νικόλαος Κατσουμαδής, στο κρεοπωλείο του με τον πατέρα του. «Είναι κομβικό το σημείο, γι’ αυτό έχει πάντα τόση κίνηση», λέει για την πλατεία Αλυσίδας (δεξιά)

Τα προβλήματα και τα αιτήματα
Οι μαγαζάτορες και οι θαμώνες της περιοχής, όμως, δεν είναι ευχαριστημένοι από την εικόνα που αντικρίζουν και αντιμετωπίζουν καθημερινά στην πλατεία Αλυσίδας.
«Τέσσερα μαγαζιά έκλεισαν», λέει ο κ. Κυπριώτης. «Η πλατεία έχει γίνει χάλια, τα παρκαρισμένα μηχανάκια που μένουν εδώ όλη μέρα, τα φανάρια και οι νησίδες, δεν επιτρέπουν στον κόσμο να σταματήσει και να ψωνίσει. Παλιότερα υπήρχε χώρος για πάρκινγκ, τώρα δεν υπάρχει πουθενά. Για να αναβαθμιστεί λίγο η περιοχή, θα πρέπει να φτιάξουν το κομμάτι που παρκάρουν τα μηχανάκια. Θα ήταν πολύ ωραίο να γίνει κι εδώ ένα μικρό πάρκο, αλλά μετά… πού θα παρκάρουν;» Το μόνο θετικό που έχει να αναφέρει, είναι το θέμα της καθαριότητας. Όπως λέει, παλιότερα που είχε μόνο δύο κάδους υπήρχε σοβαρό πρόβλημα με τα σκουπίδια, τώρα όμως που ο δήμος έχει πλέον βάλει τέσσερις, η κατάσταση έχει βελτιωθεί αισθητά.
«Το καλοκαίρι υποφέρουμε από τα σκουπίδια και τους υπονόμους», έρχεται να διαφωνήσει η κ. Πατρίτσια Χριστοδούλου, που έχει το ψιλικατζίδικο της πλατείας. «Μια φορά πήγα Τουρκία και με εντυπωσίασε η καθαριότητα. Στην πόλη μας αγανακτώ. Φταίμε όλοι που δεν κάνουμε τίποτα.»
«Δε νομίζω πως στην πλατεία Αλυσίδας υπάρχει αρκετό περιθώριο για αναβάθμιση», είναι η άποψη του κ. Γιακουμή. «Το να διευκολυνθεί, όμως, η κίνηση είναι κάτι που θα έπρεπε να γίνει και μια από τις βασικές κουβέντες στο καφενείο καθημερινά. Αν κάτσεις πέντε - δέκα λεπτά, θα παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα, ειδικά το χειμώνα και όταν βρέχει.»


Έντονο πρόβλημα με τα παρκαρισμένα μηχανάκια και την έλλειψη χώρου στάθμευσης για εν δυνάμει πελάτες έχουν οι μαγαζάτορες της περιοχής

«Τα μηχανάκια τα αφήνουν κυρίως οι στρατιωτικοί, που συναντιούνται εδώ. Έτσι, τα μηχανάκια μένουν στην πλατεία όλη μέρα. Εμείς, όμως, βγάζουμε μεροκάματο εδώ και αυτό εμποδίζει τους πελάτες μας να σταθμεύσουν», λέει ο κ. Κουδουνάκης. «Θα θέλαμε να έχει πιο πολλή κίνηση από κόσμο η πλατεία Αλυσίδας, όπως γίνεται και στην αγορά ή στις λαϊκές. Αυτήν τη στιγμή, μόνο κάτοικοι της περιοχής και στάνταρ πελάτες έρχονται στα μαγαζιά μας. Είμαστε, δυστυχώς, λίγο ξεχασμένοι…»
Το ότι είναι δύσκολο να βελτιωθεί η κατάσταση υποστηρίζει και ο κ. Κουτσουμαδής: «Τόσα χρόνια που είμαστε εδώ, ό,τι έχει γίνει για να φτιαχτεί η πλατεία δεν έχει αποδώσει, παρ’ όλο που πολλοί το έχουν προσπαθήσει. Φταίει το ότι βρίσκεται σε τόσο κομβικό σημείο, που αναγκαστικά έχει πολλή κίνηση.»