Σχεδόν διπλασιάστηκε μέσα στην τελευταία δεκαετία το κόστος απόκτησης μιας άδειας ταξί στη Μυτιλήνη, αν και χρόνο με το χρόνο μειώνεται η δουλειά στα ταξί. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθεί να βγάζει ένα καλό μεροκάματο όποιος διαθέτει μισή άδεια. Έστω κι αν δαπάνησε για αυτήν τη μισή άδεια ακόμη και 150.000 ευρώ. Σύμφωνα με τους ίδιους τους ταξιτζήδες, μια άδεια ταξί στη Μυτιλήνη σήμερα κυμαίνεται από 250.000 έως και 300.000 ευρώ μαζί με το αυτοκίνητο, κι αποτελεί σταθερή αξία αφού δε χάνει τα λεφτά της.

Τους τελευταίους μήνες που για ακόμη μια φορά - κατ’ εντολή και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - άνοιξε ξανά το θέμα των κλειστών επαγγελμάτων στη χώρα, μπήκε στο στόχαστρο μεταξύ άλλων επαγγελμάτων-«συντεχνιών» και το ταξί. Οι ίδιοι όμως οι επαγγελματίες οδηγοί, και πανελλαδικά, αλλά και οι εκπρόσωποί τους στη Μυτιλήνη, δηλώνουν ξεκάθαρα ότι και μετά τις 31 Δεκεμβρίου του 2011 το υπουργείο Μεταφορών, εκτός συγκλονιστικών εξελίξεων, θα παρατείνει την απαγόρευση, όπως έχει κάνει πολλάκις στο παρελθόν. Οπότε το επάγγελμα θα παραμείνει κλειστό και η άδεια θα εξακολουθήσει να έχει την αξία που έχει και σήμερα.

93 άδειες στην πόλη
Σύμφωνα με τα στοιχεία που μας έδωσαν ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Ταξί, Κώστας Νέστορας, και ο πρόεδρος των Ραδιοταξί Μυτιλήνης, Μανώλης Τσαγκόζης, μέσα στην πόλη της Μυτιλήνης υπάρχουν 93 άδειες ταξί, ενώ ακόμη 100 άδειες αγοραίων υπάρχουν στην υπόλοιπη Λέσβο. Σε επίπεδο Λήμνου, οι άδειες ανέρχονται σε 17.
Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες ταξί διαθέτουν μισή άδεια ο καθένας, ενώ υπάρχει ένας ιδιοκτήτης που έχει δύο άδειες και ακόμη ένας που διαθέτει 1,5 άδεια. Οι οδηγοί που απασχολούνται στα ταξί της Μυτιλήνης - κάνοντας ως επί το πλείστον βάρδιες σε εκείνους που διαθέτουν ολόκληρη άδεια - είναι 30.
«Η τελευταία άδεια», μας είπε ο κ. Τσαγκόζης, «μέσα στην πόλη πουλήθηκε πριν τέσσερις μήνες», ενώ τώρα πουλιέται μόνο μία άδεια.
Σε ετήσια βάση, την τελευταία διετία είναι ζήτημα αν πουλήθηκαν μία ή δύο άδειες, αφού έως πρόπερσι, όπως τόνισε ο κ. Νέστορας, «άλλαξαν χέρια πάρα πολλά αυτοκίνητα κι έτσι ήρθαν στο επάγγελμα νέοι άνθρωποι, έφυγαν οι παλιοί».
Ο ίδιος επισημαίνει ότι εξ αιτίας της γενικότερης κρίσης υπάρχει δυσχέρεια και στην τοπική αγορά για αγοραπωλησίες, ενώ συμπλήρωσε πως ο καθένας πουλάει όσο θέλει, ανάλογα με το εάν έχει ανάγκη και βιάζεται ή με την κατάσταση και τη μάρκα του αυτοκινήτου που διαθέτει. Εννοείται πως ένα καινούργιο και μεγάλο αυτοκίνητο πιάνει άλλη τιμή από ένα παλαιότερης κυκλοφορίας και μικρό.

Χρέη απ’ τις μεταφορές
«Όπως όλα τα επαγγέλματα, και στο δικό μας υπάρχει ρίσκο, αφού μπορεί να τύχουν ζημιές, προβλήματα ή και καθυστερήσεις πληρωμών και να δυσκολευτείς να αντεπεξέλθεις σε υποχρεώσεις», τόνισε ο κ. Τσαγκόζης, ενώ ο κ. Νέστορας ανέφερε ότι πολλοί ταξιτζήδες και ιδιοκτήτες αγοραίων έχουν ακόμη να λαμβάνουν απ’ τη μεταφορά των μαθητών και δεν είναι σίγουρο αν θα θελήσουν και με τι όρους να συμμετάσχουν και στην καινούργια προκήρυξη.
Είναι αξιοσημείωτο ότι κάποια ταξί και αγοραία εξασφαλίζουν μέσω της μεταφοράς μαθητών ένα καλό μεροκάματο.
«Αν δώσεις», υπογράμμισε ο κ. Νέστορας, «150.000 ευρώ και πάρεις ένα διαμέρισμα, σίγουρα δε ζεις με το νοίκι που θα παίρνεις αν το νοικιάσεις. Αν δώσεις όμως τα ίδια λεφτά και πάρεις μισό ταξί, δε θα σ’ αφήσει να πεινάσεις, δε θα χάσεις ποτέ τη δουλειά σου και σίγουρα δε θα χάσεις και το κεφάλαιο που έδωσες, γιατί παρά τις δυσκολίες, παρά το γεγονός ότι έχει πέσει η δουλειά σε σχέση με το παρελθόν, η άδεια δε χάνει την αξία της, μια κι είναι σίγουρο πως το επάγγελμα θα παραμείνει κλειστό.»
Πέρα από το «πάγωμα» έκδοσης νέων αδειών, ο κλάδος πέτυχε πρόσφατα την κλιμακωτή αύξηση των κομίστρων έως τα μέσα του 2010, οπότε και με δεδομένο ότι δεν υπήρξαν θεαματικές αυξήσεις στα καύσιμα, το «χρυσάφι» του δρόμου, το ταξί, δίνει καλύτερο μεροκάματο.