Μόνο με μια λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το τι συνέβη χθες στο μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ: ΠΑΝΙΚΟΣ. Η λέξη περιγράφει επακριβώς το τι επικράτησε στους πέριξ της ηγουμένης, ενώ κάποιοι για μια ακόμα φορά προσπαθούσαν επιδεικνύοντας τις περιβόητες προκλητικές και από πολλούς χαρακτηριζόμενες ως αιρετικές επιστολές, που δημοσιεύονται σωρηδόν σε τοπικές εφημερίδες, να πείσουν την ηλικιωμένη και άρρωστη ηγουμένη ότι καλώς πράττει.

Το χθεσινό πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Espresso» που υπό τον τίτλο «H… GOLDEN ΗΓΟΥΜΕΝΗ του Αγίου Ραφαήλ» αναπαρήγαγε στοιχεία της μεγάλης έρευνας του «Ε», έθεσε σε πανελλαδικό επίπεδο το πρόβλημα του μεγάλου μοναστηριού της Λέσβου και της διαχείρισης της μεγάλης του περιουσίας εξωθεσμικά και σίγουρα παραεκκλησιαστικά.
Την ίδια ώρα που η επίσημη πολιτεία ΚΩΦΕΥΕΙ, τουλάχιστον στα θέματα της φορολόγησης των εσόδων της ίδιας της ηγουμένης, που παρουσιάζονται ως προσωπικά της έσοδα και όχι μοναστηριακά, και φυσικά στα θέματα της φορολόγησης των περί την ηγουμένη εκδοτών, βιβλιοδετών, τυπογράφων και λοιπών παρόμοιων που εγκολπώνονται αφορολόγητα από την ηγουμένη μεγάλα χρηματικά ποσά.

Εκκρεμεί…
Ας σημειωθεί ότι ακόμα εκκρεμεί στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Μυτιλήνης η έρευνα σχετικά με την περιουσία της Μονής του Αγίου Ραφαήλ. Περιουσία η οποία και έχει δηλωθεί ως ιδιοκτησία της ίδιας της ηγουμένης, μαζί φυσικά με το μεγαλύτερο μέρος των κτισμάτων της Μονής, που ακόμα και σήμερα παραμένουν ιδιοκτησία της ηγουμένης. Ας σημειωθεί ότι στη σχετική έρευνα της Δικαιοσύνης, η Ευγενία Κλειδαρά κατέθεσε ανωμοτί, δηλαδή ως πιθανά κατηγορούμενη, με το αδίκημα της υπεξαίρεσης αντικειμένου μεγάλης αξίας από εντολοδόχο και διαχειριστή ξένης περιουσίας.
Τέλος, αξίζει να αναφέρουμε ότι η δημοσιογραφική δουλειά της εφημερίδας «Espresso» και του δημοσιογράφου είναι η πρώτη και μόνη που δημοσιεύτηκε στην Αθήνα μετά τις αποκαλύψεις του «Ε». Να πούμε ότι πολλοί ήταν αυτοί που έκαναν ρεπορτάζ με αφορμή τα δημοσιεύματα, αλλά στο σύνολό τους δε δημοσίευαν αλλά και ούτε μετέδιδαν στους τηλεοπτικούς σταθμούς από τους οποίους είχαν σταλεί, το παραμικρό.



ΕΠΩΝΥΜΩΣ

Να ποιοι στηρίζουν την ηγουμένη
Προσβάλλουν τη Λέσβο, την ιστορία και τον πολιτισμό της

Εντυπωσιακά είναι τα κείμενα που, για δικούς τους λόγους φυσικά, συνεχίζουν να δημοσιεύουν κάποιες τοπικές εφημερίδες της Μυτιλήνης.
Κείμενα που λένε τα ίδια και τα ίδια αντιδογματικά και φανερά παραθρησκευτικά, κείμενα που αγγίζουν τον πυρήνα της Ορθοδοξίας και για τα οποία, για έναν περίεργο λόγο, ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης σιωπά.
Η επίσημη Εκκλησία απαιτείται να μας πει αν συμφωνεί με το ότι η ηγουμένη του Αγία Ραφαήλ είναι αγία εν ζωή. Αν είναι απεσταλμένη επί της γης του ίδιου του Θεού και των Αγίων. Αν πρέπει να αγιοποιηθεί, και άλλα πολλά που κάθε μέρα σκανδαλίζουν τους πιστούς της Λέσβου που διαβάζουν στον τοπικό Τύπο τις από διάφορα σημεία του ορίζοντα επιστολές.
Δεν απαντά ο μητροπολίτης στα οικονομικά ζητήματα, ας απαντήσει επιτέλους στα δογματικά.
Όσον αφορά δε, στο ποιόν των αποστολέων (παραβλέπουμε το ότι μεταξύ των άλλων αρθρογράφησε και γνωστός ακροδεξιός, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που η Ευγενία Κλειδαρά συνδιαλέγεται με τέτοιας «ποιότητας» πολιτικά υποκείμενα), χαρακτηριστικά αναφέρουμε μόνο απόσπασμα από επιστολή του κ. Ε.Ι. Σκούρα, δημοτικού υπαλλήλου από το Κιάτο του νομού Κορινθίας, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δημοκράτης» πριν ένα μήνα.
Σε αυτό λοιπόν το κείμενο αναφέρεται:
«Η Αγία Ηγουμένη κατέστησε φάρο ορθοδοξίας το νησί της Μυτιλήνης και το ανέδειξε διεθνώς. Γιατί ποιος θα γνώριζε τόσα για το νησί αυτό; Ποιος θα επισκεπτόταν το νησί αυτό εκτός από τους φοιτητές και τους φαντάρους; Νομίζω ελάχιστοι στην Ελλάδα κι ακόμα πιο λίγοι διεθνώς.
Είναι το πλέον γνωστό νησί παγκόσμια, μόνο και μόνο από το ενδιαφέρον που παρουσιάζει για το θρησκευτικό τουρισμό και από τα προσκυνήματά του.»
Και το προσβλητικό για την ιστορία και την προσφορά του νησιού αυτού στο παγκόσμιο πνεύμα κείμενο καταλήγει με την απαιτούμενη μεσαιωνική ομολογία: «Εκλεκτή, Φωτισμένη, Υπηρέτης του Θείου Λόγου και μεγαλείου, αγγίζει την Τελειότητα, το έργο της είναι μεγαλοπρεπές, άφθαρτο, αιώνιο, Φάρος Ελπίδας, Λύτρωσης και Ανθρωπιάς, Ψυχή Αγνή, Αγία, Ενάρετη, Ταπεινή, Θεοσεβής πλημμυρισμένη από Αγάπη για τον Άνθρωπο, το Χριστιανισμό και την Ελλάδα.»
Αλήθεια Σεβασμιότατε; Τι λέτε για τούτα και για άλλα πολλά που βλέπουν το φως καθημερινά;

Γιατί έστω και ένας Λέσβιος δεν έχει δημοσιεύσει κείμενο υπέρ της «Αγίας Μανούλας»;