Ο πόνος είναι της ψυχής…

01/07/2012 - 05:56
Πόλεμο είπαν πως έχουμε. Πόλεμο έχουμε, με άλλη όψη. Ζούμε συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Οι μισθοί βυθίζονται. Η εθελουσία έξοδος χτυπά πόρτες. Ανασφάλεια και εξέγερση. Με μαθηματική ακρίβεια τα χαράτσια πληθαίνουν, τα έσοδα φθίνουν.
Πόλεμο είπαν πως έχουμε. Πόλεμο έχουμε, με άλλη όψη. Ζούμε συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Οι μισθοί βυθίζονται. Η εθελουσία έξοδος χτυπά πόρτες. Ανασφάλεια και εξέγερση. Με μαθηματική ακρίβεια τα χαράτσια πληθαίνουν, τα έσοδα φθίνουν. Η κατάσταση ξεφεύγει. Φευγάτοι όλοι μας, προσπαθούμε να καταλάβουμε την αρχή του μίτου. Εύκολο, όμως, είναι; Όταν πρώτα από όλα έχουμε χάσει τα μυαλά μας; Έχουμε χαθεί στη θολούρα των σκέψεών μας, ψυχικά εξοντωμένοι. Ο πόνος είναι της ψυχής…
Ποιοι είμαστε; Ένα ερώτημα που βαραίνει την καρδιά και προκαλεί εκνευρισμό και απέχθεια. Γιατί δε θέλουμε ερωτήσεις τέτοιου τύπου. Αποκτήσαμε τίτλους, ταμπέλες, ρόλους, κόμματα, ιδέες, ίσως και ιδεολογία... Μέχρις εδώ…
Όμως, τα πράγματα ήρθαν τα πάνω κάτω. Η παγκοσμιοποίηση οδεύει σε νέα τάξη πραγμάτων. Τίποτα δε φθορά μπροστά της πλέον. Καταργεί τα σύνορα. Αλλάζει τη γεωγραφία. Προτάσσει μια θρησκεία και προβάλλει κρίση οικονομική. Το «μόρφωμα» παίρνει όψη άγνωστη και καθόλου ευανάγνωστη. Τα γράμματα που ξέραμε δε φτάνουν για να καταλάβουμε τι γίνεται. Ό,τι ξέρουμε, είναι λίγο και παρωχημένο. Μόνο μία κατάσταση μένει ίδια. Το γεγονός ότι μέσα μας υπάρχει κάτι που κάνει τη διαφορά. Αυτό το άπιαστο κι άφθαρτο που από καταβολής κόσμου κρύβει το μυστήριο της ζωής…
Είναι ο πόνος της ψυχής που κάνει τη διαφορά. Όσο κι αν δε φαίνεται, η ψυχή δέχεται πρώτιστα τον πόλεμο που ζούμε. Περί αυτής ο λόγος και οι βολές. Διότι, όταν ο άνθρωπος χάσει την ψυχή του, δεν έχει και λόγο ύπαρξης. Είναι ήδη  νεκρός.

Η αντίληψή του παγωμένη και οι αισθήσεις του νεκρές, κοκαλωμένες πάνω στην επιφάνεια των πραγμάτων. Στο πρώτο επίστρωμα του «είναι». Στο πουθενά. Στο τίποτα. Αυτό καλλιεργείται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σήμερα. Μεθοδευμένες καταστάσεις μέσα σε νάυλον περιτύλιγμα με πλαστικό χρήμα πληρωμένες. Όλα αυτά ταράζουν την ψυχή. Ο άνθρωπος γίνεται ανθρωποειδές, με χαμηλή αυτοπεποίθηση, καμμία αυτοεκτίμηση, χωμένος μέσα στους φόβους του, σε πλήρη αποσύνθεση της ουσίας του.
Ποιος σήμερα μιλάει για ποιότητα ζωής, για πολιτισμό, για κουλτούρα; Ποιος ορθώνει το «είναι» του για θέματα που δεν έχουν να κάνουν με οικονομία και χρήμα; Όποιος το κάνει, έχει ψυχή!
Αυτό που ζούμε δεν είναι τωρινό. Είναι παλιό, όπως ο χρόνος. Μόνο που κάθε φορά έχει και άλλη μορφή. Χτυπά και αφανίζει το πρόσωπο. Με εμμονές καταδυναστεύει τη σκέψη και καλλιεργεί θορυβώδεις ανάγκες εν πολλοίς ψεύτικες.
Δεν μπορεί να ζει κανείς μέσα στο φόβο και στη βία. Δεν είναι η φύση μας φτιαγμένη από χρήματα. Εμείς Θεοποιήσαμε τα άψυχα χαρτιά. Παραβιάσαμε τη φύση μας που σκοπό έχει την αγιοσύνη. «Γίνεστε άγιοι, ως ο Πατήρ…» Ρητή εντολή προ των αιώνων, που σημαίνει πως «το ’χουμε». Κι αν είμαστε μακριά, ας αλλάξουμε σκέψη και στάση ζωής. Ας στρέψουμε το βλέμμα στην καρδιά κι ας ξεκινήσουμε με μετάνοια, απλά και ταπεινά και πάλι από την αρχή. Σ’ όλο αυτό το πολυτάραχο που μας συμβαίνει, ας δώσουμε χώρο και ας γιατρέψουμε τον πόνο της ψυχή μας...

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey