Μια συνήθεια από τα παλιά αναβιώνει και πάλι στην Καλλονή τις ημέρες της Αποκριάς. Ο λόγος για τις πάλαι ποτέ καντάδες, που εδώ και δύο χρόνια έχουν αρχίσει και πάλι να ακούγονται στους δρόμους και τα σοκάκια της κωμόπολης και αύριο Σάββατο στις 7:30 το απόγευμα θα ακουστούν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά. Τραγούδια και μουσική που έχουν συνδεθεί περισσότερο από κάθε άλλα με τον έρωτα και ζωντανεύουν και πάλι από τον Εκπολιτιστικό Θεατρικό Όμιλο Καλλονής (ΕΘΟΚ), το Νίκο Παζαΐτη και μέλη της χορωδίας «Νίκος Σκαλκώτας».

Παρ’ όλο που είχαν να ακουστούν πολλές δεκαετίες, οι καντάδες δεν είναι κάτι πρωτοφανές για την Καλλονή. Μέχρι και το τέλος της δεκαετίας τού ’40, η «μαντολινάτα» ήταν ο πόλος έλξης και ο μόνος τρόπος διασκέδασης των κατοίκων της εποχής εκείνης. Πρωτοστάτης της ήταν ο τότε Ερασιτεχνικός Όμιλος Καλλονής (ΕΟΚ), που διέθετε εκτός άλλων και μουσικό τμήμα. Τα μέλη του τμήματος αυτού, 25 - 30 περίπου στον αριθμό, ακολουθούσαν πάντα τις καντάδες και συνόδευαν τους τροβαδούρους, για τους οποίους φημιζόταν άλλωστε τότε η Καλλονή.
Οι καντάδες γίνονταν κάθε φορά που δινόταν ευκαιρία, συνήθως ύστερα από κάποιο γλέντι. Ειδικά τις Απόκριες, όμως, μετά το τέλος της χοροεσπερίδας που γινόταν πάντα το Σάββατο πριν την Κυριακή της Αποκριάς στο μεγαλύτερο καφενείο της Καλλονής, το «Κυβέλεια», δεν υπήρχε περίπτωση να μη βγουν οι τροβαδούροι της εποχής στα στενά του χωριού. Τραγουδούσαν διαρκώς και, δεδομένου ότι ανάμεσά τους πάντα υπήρχαν και κάποιοι ερωτευμένοι, φρόντιζε ο καθένας τους να περάσει το μπουλούκι και κάτω από το παράθυρο της καλής του, για να την τιμήσει και να της εκφράσει την αγάπη του. Το «ευχαριστώ» και η ένδειξη ότι οι κοπέλες είχαν πάρει το μήνυμα, γινόταν με το άνοιγμα της γρίλιας του παραθύρου ή με το αναβόσβημα της γκαζόλαμπας, αφού εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ακόμη ηλεκτρικό ρεύμα. Οι καντάδες διαρκούσαν μέχρι να επέμβει η τότε χωροφυλακή και να απομακρύνει τους μουσικούς, με την αιτιολογία ότι διατάρασσαν την κοινή ησυχία.


Οι… σύγχρονοι κανταδόροι στα σοκάκια της Καλλονής. Αναβιώνοντας τα κατ’ εξοχήν ερωτικά τραγούδια, τις μέρες της Αποκριάς…

Οι «σύγχρονες» καντάδες
Πάνω από μισό αιώνα μετά, το έθιμο αναβιώνει και πάλι στην Καλλονή. Η πρωτοβουλία ανήκει στο διευθυντή του Ωδείου «Ν. Σκαλκώτας» και δάσκαλο στη Χορωδία τού ΕΘΟΚ εδώ και πάνω από έξι χρόνια, Νίκο Παζαΐτη. Ο ίδιος το διοργάνωνε και στη Μυτιλήνη πριν από κάποια χρόνια και το 2009 «έριξε» την ιδέα στα μέλη τού ΕΘΟΚ, που τη δέχτηκαν με χαρά.
«Οι καντάδες έχουν στεφθεί στο παρελθόν με μεγάλη επιτυχία και γι’ αυτό προσπαθούμε να τις συνεχίσουμε και τώρα. Η εντύπωση που δημιουργήθηκε τον πρώτο χρόνο ήταν τέτοια, που νιώσαμε την ευθύνη να το επαναλάβουμε», λέει ο πρόεδρος του ΕΘΟΚ, Ιγνάτιος Καζαντζόγλου, που ως νέος είχε προλάβει τις παλιές καντάδες του χωριού του.
Οι συνθήκες έχουν αλλάξει, βέβαια, οι καντάδες - προς το παρόν τουλάχιστον - δεν απευθύνονται πλέον σε κοπέλες που περιμένουν πίσω από τα παράθυρά τους, ωστόσο τα κεράσματα συνεχίζονται όπως τον… παλιό καλό καιρό. Όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, ρυζόγαλο και κανταΐφι, αλλά με ποτό και σοκολατάκια, που κερνούν οι νοικοκυρές τους τροβαδούρους βγαίνοντας στο δρόμο. Συχνά, μάλιστα, και άλλοι κάτοικοι πλαισιώνουν τη χορωδία και χορεύουν στο ρυθμό των καντάδων.
Το θέμα φέτος, όπως και τις δύο προηγούμενες χρονιές, το ίδιο: «Το γελεκάκι που φορείς», το γνωστό σε όλους τραγούδι της δεκαετίας τού ’30, που έγινε καντάδα και χιλιοτραγουδήθηκε μαζί με το «Μινόρε της αυγής», το «Μπαρμπα-Γιάννη με τις στάμνες» κ.ά..