Οργισμένη απάντηση από τη διοίκηση της ομάδας του Βαγγέλη Σπανού προκάλεσε η επιστολή του Αχιλλέα Πέτρας, με αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν στο παιχνίδι των δύο ομάδων στο πλαίσιο του Προπαιδικού Πρωταθλήματος. Τα Λιονταράκια περνούν ουσιαστικά στην αντεπίθεση, με λεπτομερή καταγραφή της δικής τους εκδοχής σε μία επιστολή με παραλήπτη την Ε.Π.Σ. Λέσβου και τον Τύπο, για τον αγώνα εκείνο που διεκόπη μετά από μία σειρά τραγελαφικών περιστατικών που έλαβαν χώρα, η οποία ωστόσο δεν ήταν δυνατόν να μπει ολόκληρη στην εφημερίδα μας.

«Φτάνει πια δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει. […] Οφείλουμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και δεν μπορούμε να ανεχθούμε κατηγορίες για πράγματα που δεν έγιναν. Ευτυχώς για μας παρατηρητής του αγώνα ήταν ο κ. Καλλίας, πρόεδρος της Επιτροπής Υποδομών της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Λέσβου, που είδε ιδίοις όμμασι τι συνέβη και πιστεύουμε ότι σας μετέφερε την αλήθεια και όχι αυτά που είπαν και ανακοίνωσαν στα Μ.Μ.Ε. οι άνθρωποι του Αχιλλέα. […]
Ας δούμε, όμως, τι έγινε. Ο αγώνας κυλούσε ομαλά, οι ομάδες έπαιζαν καλό ποδόσφαιρο και διεκδικούσαν τη νίκη, μέσα σε κόσμια πλαίσια. Το πρώτο ημίχρονο τελείωσε χωρίς να σημειωθεί κάποιο τέρμα, ξεκίνησε το δεύτερο και στο 46΄ ο διαιτητής ανακάλυψε πέναλτι υπέρ του Αχιλλέα. Τότε κάποιος από την κερκίδα επιτέθηκε φραστικά στο διαιτητή, βλέποντας την αδικία, τη στιγμή που ο κ. Τσολακίδης, ο κ. Σπανός που ήταν στον πάγκο και οι παίκτες μας, δέχθηκαν την απόφαση του διαιτητή. 0-1. Στο 50΄ ήρθε η ισοφάριση με απευθείας κτύπημα φάουλ και στο 55΄ ο διαιτητής έδωσε πέναλτι υπέρ της ομάδας μας. Αμέσως ο προπονητής κ. Παπάζογλου και πριν χτυπηθεί το πέναλτι, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και φωνάζοντας “πάμε να φύγουμε, είναι στημένο” πήρε τα παιδιά από το γήπεδο, διακόπτοντας έτσι τον αγώνα, πέντε λεπτά πριν τη λήξη του. Σημειωτέον ότι ο αγώνας διαρκεί 60 λεπτά (δύο ημίχρονα των 30 λεπτών).

Στη συνέχεια, οι άνθρωποι της Πέτρας επιτέθηκαν φραστικά στον παρατηρητή του αγώνα και στο διαιτητή, ενώ τα παιδιά κλοτσούσαν τις πόρτες των αποδυτηρίων και ρωτούσαν το διαιτητή “πόσα πήρε”. Παρ’ όλα αυτά, προτάθηκε από όλους να βγουν και να συνεχιστεί το παιχνίδι. Αρνήθηκαν, με αποτέλεσμα ο διαιτητής να κλείσει το φύλλο αγώνος. Αυτά έγιναν στο γήπεδο. […]
Εμείς αναγνωρίζουμε το λάθος και χωρίς πολλή σκέψη το μεμονωμένο περιστατικό καταδικάζεται. Ήδη έχει συζητηθεί και ο γονιός κατάλαβε το λάθος του. Μήπως, όμως, θα πρέπει και αυτοί που κατά καιρούς διαμαρτύρονται, να είναι πιο προσεκτικοί και να μη ρίχνουν τα βάρη αλλού, προσπαθώντας να καλύψουν τα λάθη τους; Γιατί ο καλύτερος είναι αυτός που κάνει τα λιγότερα λάθη.
Όλοι θέλουμε τις νίκες και τις επιτυχίες, αλλά πρέπει να μάθουμε να κοπιάζουμε για να τις πετύχουμε και να μην προσπαθούμε να μειώσουμε τους άλλους. Ας προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι και να μην ξεχνάμε ότι στον αθλητισμό δεν έχει σημασία η νίκη, αλλά η συμμετοχή, η μάθηση, η καλή συμπεριφορά και όλα αυτά σε οδηγούν σιγά-σιγά στην επιτυχία.
Ελπίζουμε ότι δε θα χρειαστεί να επανέλθουμε.»