«Υπάρχει κάποιο θέμα που αξίζει να γράψουμε;», ρωτάμε συχνά τα μέλη της «Κιβωτού», χάριν της σελίδας όπου φιλοξενούνται οι «Ζωολογίες». «Από πού να αρχίσουμε…», είναι σχεδόν πάντα η απάντηση. Μπορεί να είναι λίγο πιο θετικά τα πράγματα αυτή την εβδομάδα, αφού δεν υπάρχουν περιστατικά κακοποίησης ή θανάτωσης, ωστόσο όσοι ασχολούνται με τη φροντίδα των αδέσποτων, έχουν πραγματικά απελπιστεί από το πόσο αυτά αυξάνουν συνεχώς, αντί να μειώνονται.

Δεκάδες ζώα εγκαταλείπονται κάθε εβδομάδα σε όλο το νησί, κάτι για το οποίο έχουμε γράψει και ξαναγράψει. Η κατάσταση φτάνει να γίνεται απελπιστική για όσους νοιάζονται για την τύχη όλων αυτών των ζώων και προσπαθούν να βοηθήσουν στην πράξη, τόσο προκειμένου να μπορέσουν τα τελευταία να επιβιώσουν, όσο και για να μην γεμίσουν οι δρόμοι αδέσποτα.
Σύμφωνα με το νόμο, ο Δήμος είναι αυτός που υποχρεούται να μεριμνεί για την περισυλλογή και τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, ωστόσο, λόγω έλλειψης οικονομικών και προσωπικού, όπως υποστηρίζουν οι αρμόδιοι, δεν είναι σε θέση να φέρει εις πέρας το έργο του.
Να θυμίσουμε πως, πριν από ένα χρόνο, στο Δήμο Μυτιλήνης είχε «δοθεί» διαδικτυακά, μέσω Facebook, το βραβείο του «Χειρότερου δήμου στην κακοποίηση Ζώων». Και αυτό, λόγω των πολλών περιστατικών κακοποίησης ή θανάτωσης ζώων, που συνεχώς δημοσιεύαμε και μέσω της εφημερίδας μας.
Όλα από κάπου ξεκινάνε, όμως. Και αυτό είναι, μάλλον, η συνείδηση του ίδιου του κόσμου, όσων έχουν και φροντίζουν ζώα, που δεν μεριμνούν για την τύχη τους εάν πλέον δεν τα θέλουν ή δεν φροντίζουν να τα στειρώσουν, εφόσον δεν μπορούν να κρατήσουν τα μικρά τους. Η στείρωση μπορεί να φαντάζει μια βίαιη πράξη ως προς τη φυσιολογία του ζώου, εφόσον όμως αυτό έχει γεννήσει κάποιες φορές, ίσως είναι απαραίτητη και πιο σωστή απόφαση, προκειμένου να αφεθούν ζώα σε εγκατάλειψη.