Βρήκα και δημοσιεύω την παρακάτω επιστολή.

«Προς τα σεβαστά διορισμένα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ημετέρου αυτασφαλιστικού ταμείου.

Πληροφορήθηκα αρμοδίως και εγγράφως ότι αδυνατείτε να καταβάλετε το αναλογούν σε εμέ μηνιαίον ποσόν εις ευρώ της συντάξεώς μου, διά την οποίαν κατέβαλα όλες τις υπό του νόμου προβλεπόμενες οικονομικές υποχρεώσεις επί 35 και πλέον συναπτά έτη. Παρά την πάροδο έτους και πλέον από την υποβολή της αιτήσεώς μου διά συνταξιοδότηση, δεν έχω λάβει ουδέ το εφάπαξ που δικαιούμαι, ουδέ έστω και μικρόν μέρος της συντάξεώς μου διά να αντιμετωπίσω τας ανάγκας του βίου. Περιττόν να αναφερθώ στην δυσχερή θέση στην οποία βρίσκομαι.
Εις τον ημερήσιον Τύπον γράφτηκε ότι σημαντικό μέρος των αποθεματικών του ταμείου επενδύθηκε στα λεγόμενα δομημένα ομόλογα, κοινώς αποκαλούμενα “τοξικά”, με αποτέλεσμα να απολεσθεί μεγάλο μέρος εξ αυτών.
Παρακαλώ όπως μου χορηγηθούν αντίγραφα των πρακτικών της συνεδρίασης του Δ.Σ. κατά την οποίαν αποφασίσθηκε η επένδυση αποθεματικών του ταμείου με τον επισφαλή αυτό τρόπο.
Εις περίπτωση που η επένδυση έγινε χωρίς απόφαση του Δ.Σ. αλλά με άνωθεν εντολή, όπως φήμες θέλουν, παρακαλώ να με πληροφορήσετε ποίος είναι ο άνωθεν εντολεύς και ποίος ο τόπος διαμονής του, προκειμένου να στείλω εις αυτόν τα δικαιολογημένα παράπονά μου διά την οικτρή κατάσταση στην οποία ευρίσκομαι.
Θα χαρώ αν η διεύθυνση του εντολέως είναι εις τας φυλακάς Κορυδαλλού, αλλά φευ δεν πιστεύω ότι μπορεί να τιμωρηθεί κάποιος διά πράξεις που ζημίωσαν τους εργαζομένους, παρά του ότι άκουσα ότι την αυτή με εμέ επιθυμία εκφράζει και ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος ονόματι Θ. Πάγκαλος. Θα χαρώ δε κατά πολύ περισσότερον αν ο κ. Πάγκαλος καταψηφίσει και κάθε νομοσχέδιο που θα περιορίζει εισέτι την σύνταξή μου την οποίαν ακόμη μου οφείλουν αναδρομικώς.
Μετά τιμής. …» (ακολουθεί δυσανάγνωστος υπογραφή)

Επειδή η ανάγνωση τέτοιων επιστολών μού προκαλεί ένα συναίσθημα μελαγχολίας, διά να ξεσκάσω, παρακολούθησα την συνεδρίαση της Βουλής και άκουσα τον Παπακωνσταντίνου να άπαντα στον Αλέξη Τσίπρα διά την επισήμανσή του ότι από το ναυάγιο του «Τιτανικού» οι περισσότεροι από τους επιζώντες ήταν επιβάτες της Α Θέσεως, ότι ο «Τιτανικός» βούλιαξε διατί στην γέφυρα του πλοίου δεν ήταν κανείς και δεν είδαν το παγόβουνο. Σωστόν, αλλά δεν μας είπεν διατί τώρα που στην γέφυρα υπάρχει το αδιαχώρητον, η πορεία είναι προς το ορατόν διά γυμνού οφθαλμού παγόβουνον!

Έτσι, αντί να διασκεδάσω, μελαγχόλησα κατά τι περισσότερον και πήρα το 184 διά να κλείσω τηλεφωνικόν ραντεβού με ιατρόν του ΙΚΑ διά να συζητήσω μαζί του το πρόβλημά μου και το ενδεχόμενο να λάβω το χάπι της χαράς (Prozac), όπως κάνουν εκατομμύρια Αμερικάνοι ως πλέον προηγμένος λαός, των οποίων τις συνήθειες πρέπει να ακολουθούμεν μια και «ανήκομεν» εις την Δύση.

Επειδή το ραντεβού με τον ιατρόν κλείσθηκε μετά ένα μήνα περίπου, σκέφθηκα στο διάστημα αυτό της αναμονής να αναζητήσω τον εν απορία ευρισκόμενο συνταξιούχο και συντάκτη της επιστολής και απευθύνθηκα στο ταμείο του διά σχετικές με την ταυτότητά του πληροφορίας, αλλά με παρέπεμψαν στην χωματερή του Δήμου όπου αδειάζουν οι κάλαθοι αχρήστων των υπηρεσιών και των ταμείων!