Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Εικόνες γνώριμες ή και ξεχασμένες ακόμα, από τη λεσβιακή ύπαιθρο και τους ανθρώπους της, μπορεί κανείς να δει αυτές τις μέρες, μέχρι και τις 19 Απριλίου, στο Μουσείο Μπενάκη. Στα πλαίσια του αφιερώματος στον καλλιτέχνη φωτογράφο Δημήτρη Χαρισιάδη, ασπρόμαυρες εικόνες από τη Μυτιλήνη, την Αγιάσο, τη Γέρα και πολλά άλλα σημεία του νησιού, έρχονται να θυμίσουν σ’ αυτούς που έζησαν και να συστήσουν σ’ εκείνους που δεν πρόλαβαν τη Λέσβο παλιότερων εποχών.
Η έκθεση με τίτλο «Φωτογραφικόν Πρακτορείον “Δ.Α. ΧΑΡΙΣΙΑΔΗΣ”», αποτελεί μια μεγάλη αναδρομική παρουσίαση του έργου του φωτογράφου, ενός από τους σπουδαιότερους Έλληνες φωτογράφους της εποχής του, με ιδιαίτερη μόρφωση, αισθητική και πνευματική καλλιέργεια.
Γόνος αστικής οικογένειας από την Καβάλα, ο Δημήτρης Χαρισιάδης Σπούδασε Χημεία στη Λοζάνη, ενώ η φωτογραφία από νωρίς τράβηξε το ενδιαφέρον του.
Αφετηρία της φωτογραφικής του πορείας αποτέλεσε το μέτωπο της Αλβανίας το 1940, όταν ο Χαρισιάδης ως έφεδρος αξιωματικός και επίσημος φωτογράφος του Στρατού απαθανάτισε τη ζωή των στρατιωτών στις μάχες της ελληνικής στρατιάς στη Βόρεια Ήπειρο. Μετατεθείς λόγω της γλωσσομάθειάς του στην Αθήνα, κατέγραψε τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Ως ανταποκριτής του ευρωπαϊκού Τύπου φωτογράφησε τα «Δεκεμβριανά» και τον Εμφύλιο. Μετά την Απελευθέρωση και για λογαριασμό των ξένων αποστολών βοήθειας, τεκμηρίωσε φωτογραφικά την άφιξη και τη διανομή της αμερικανικής βοήθειας προς τη χώρα. Αργότερα, με εντολή του υπουργείου Ανασυγκρότησης, κατέγραψε την οικονομική ανάκαμψη της χώρας και τα μεγάλα έργα.
Υπήρξε από τους πρωτεργάτες στην ίδρυση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας το 1952. Από το 1956 έως το 1985 διατηρούσε το γνωστό φωτογραφικό πρακτορείο «Δ.Α. Χαρισιάδης» με το συνεργάτη του Διονύση Ταμαρέση. Στο πλαίσιο των επαγγελματικών του υποχρεώσεων κατέγραψε την εκβιομηχάνιση της χώρας, την ανάπτυξη της ναυτιλίας και την εξάπλωση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Ως φωτογράφος του Εθνικού Θεάτρου εντρύφησε και στη θεατρική φωτογραφία, καταθέτοντας πολυτιμότατο υλικό για την ιστορία του.
Το ελληνικό τοπίο
Παράλληλα με την επαγγελματική φωτογράφιση, το προσωπικό του ενδιαφέρον στράφηκε προς το ελληνικό τοπίο, τους οικισμούς, την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου και των πόλεων, και τέλος προς τον ίδιο τον άνθρωπο, «το πλέον ενδιαφέρον θέμα που υπάρχει εις τον Κόσμον». Στην επαφή του με τα ξένα φωτογραφικά πρακτορεία και στην ενημέρωσή του γύρω από τη διεθνή φωτογραφική κίνηση, μπορούν να αποδοθούν οι φωτογραφικές επιρροές αμερικανικής, κυρίως, προέλευσης που διακρίνονται στο έργο του. Η διεθνής αναγνώριση της καλλιτεχνικής αξίας του έργου του ήρθε από νωρίς. Ήταν ο μόνος Έλληνας που συμμετείχε στη μεγάλη έκθεση «The Family of Man» στη Νέα Υόρκη το 1955. Επίσης πήρε μέρος στις εκθέσεις: «Greece seen by eleven Greek photographers» στο Σικάγο το 1957, «The Pace of the European» στο Μόναχο το 1959 και πολλές άλλες. Η ισορροπημένη, συχνά αφαιρετική σύνθεση, η άψογη τεχνική, το χιούμορ και η αισιοδοξία χαρακτηρίζουν τη γραφή του Χαρισιάδη, ο οποίος συνδύασε τις ξένες επιδράσεις με την ελληνική αισθητική σε ένα καθαρά προσωπικό ύφος.
Η έκθεση με τίτλο «Φωτογραφικόν Πρακτορείον “Δ.Α. ΧΑΡΙΣΙΑΔΗΣ”», αποτελεί μια μεγάλη αναδρομική παρουσίαση του έργου του φωτογράφου, ενός από τους σπουδαιότερους Έλληνες φωτογράφους της εποχής του, με ιδιαίτερη μόρφωση, αισθητική και πνευματική καλλιέργεια.
Γόνος αστικής οικογένειας από την Καβάλα, ο Δημήτρης Χαρισιάδης Σπούδασε Χημεία στη Λοζάνη, ενώ η φωτογραφία από νωρίς τράβηξε το ενδιαφέρον του.
Αφετηρία της φωτογραφικής του πορείας αποτέλεσε το μέτωπο της Αλβανίας το 1940, όταν ο Χαρισιάδης ως έφεδρος αξιωματικός και επίσημος φωτογράφος του Στρατού απαθανάτισε τη ζωή των στρατιωτών στις μάχες της ελληνικής στρατιάς στη Βόρεια Ήπειρο. Μετατεθείς λόγω της γλωσσομάθειάς του στην Αθήνα, κατέγραψε τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Ως ανταποκριτής του ευρωπαϊκού Τύπου φωτογράφησε τα «Δεκεμβριανά» και τον Εμφύλιο. Μετά την Απελευθέρωση και για λογαριασμό των ξένων αποστολών βοήθειας, τεκμηρίωσε φωτογραφικά την άφιξη και τη διανομή της αμερικανικής βοήθειας προς τη χώρα. Αργότερα, με εντολή του υπουργείου Ανασυγκρότησης, κατέγραψε την οικονομική ανάκαμψη της χώρας και τα μεγάλα έργα.
Υπήρξε από τους πρωτεργάτες στην ίδρυση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας το 1952. Από το 1956 έως το 1985 διατηρούσε το γνωστό φωτογραφικό πρακτορείο «Δ.Α. Χαρισιάδης» με το συνεργάτη του Διονύση Ταμαρέση. Στο πλαίσιο των επαγγελματικών του υποχρεώσεων κατέγραψε την εκβιομηχάνιση της χώρας, την ανάπτυξη της ναυτιλίας και την εξάπλωση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Ως φωτογράφος του Εθνικού Θεάτρου εντρύφησε και στη θεατρική φωτογραφία, καταθέτοντας πολυτιμότατο υλικό για την ιστορία του.
Το ελληνικό τοπίο
Παράλληλα με την επαγγελματική φωτογράφιση, το προσωπικό του ενδιαφέρον στράφηκε προς το ελληνικό τοπίο, τους οικισμούς, την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου και των πόλεων, και τέλος προς τον ίδιο τον άνθρωπο, «το πλέον ενδιαφέρον θέμα που υπάρχει εις τον Κόσμον». Στην επαφή του με τα ξένα φωτογραφικά πρακτορεία και στην ενημέρωσή του γύρω από τη διεθνή φωτογραφική κίνηση, μπορούν να αποδοθούν οι φωτογραφικές επιρροές αμερικανικής, κυρίως, προέλευσης που διακρίνονται στο έργο του. Η διεθνής αναγνώριση της καλλιτεχνικής αξίας του έργου του ήρθε από νωρίς. Ήταν ο μόνος Έλληνας που συμμετείχε στη μεγάλη έκθεση «The Family of Man» στη Νέα Υόρκη το 1955. Επίσης πήρε μέρος στις εκθέσεις: «Greece seen by eleven Greek photographers» στο Σικάγο το 1957, «The Pace of the European» στο Μόναχο το 1959 και πολλές άλλες. Η ισορροπημένη, συχνά αφαιρετική σύνθεση, η άψογη τεχνική, το χιούμορ και η αισιοδοξία χαρακτηρίζουν τη γραφή του Χαρισιάδη, ο οποίος συνδύασε τις ξένες επιδράσεις με την ελληνική αισθητική σε ένα καθαρά προσωπικό ύφος.