Μικρή αλλά ευπαρουσίαστη ήταν η πρώτη ανοιχτή προεκλογική συγκέντρωση που διοργάνωσε η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) στη Μυτιλήνη, την Τρίτη το βράδυ, μπροστά από το Παλαιό Δημαρχείο της πόλης. Οι ομιλητές Κώστας Πίττας από το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, Παναγιώτης Σωτήρης από την Αριστερή Ανασύνθεση και Μιχάλης Ρίζος από το Νέο Αριστερό Ρεύμα υπογράμμισαν ότι υπό άλλες συνθήκες, το 2009 θα ήταν εορταστική χρονιά για τους άρχοντες του κόσμου, το Νοέμβριο που συμπληρώνονται 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Όμως στο προσκήνιο της συζήτησης είναι η κρίση του υπαρκτού καπιταλισμού. Τα καταστροφικά του αδιέξοδα, για τους εργαζομένους και τη νεολαία, τη φύση, τη δημοκρατία και τον πολιτισμό, το παρόν και το μέλλον μας.
«Αυτή η Αριστερά δε μας αξίζει», υπογράμμισε ο Μιχάλης Ρίζος, αναφερόμενος στα κοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς. Και συνέχισε: «Ανακυκλώνει τις αποτυχημένες εκφυλιστικές πολιτικές του παρελθόντος, συντηρεί την επιβίωσή της από τον πολιτικό συντηρητισμό και τη ρεφορμιστική της πολιτική.»
Την ανάγκη αποδέσμευσης από την Ε.Ε. σημείωσε ο Παναγιώτης Σωτήρης, υπογραμμίζοντας πως η ζωή απέδειξε ότι χώρες που θεωρούνταν η ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως το Λουξεμβούργο, περνούν δύσκολες μέρες λόγω της οικονομικής κρίσης. Αντίθετα, χώρες που βρίσκονται έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως η Φινλανδία, αντιμετωπίζουν με καλύτερες προϋποθέσεις την οικονομική κρίση.
Ο Κώστας Πίττας, τέλος, στάθηκε περισσότερο στην κριτική προς την κυβέρνηση της Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και στα ξενοφοβικά και ρατσιστικά φαινόμενα που αναπτύσσονται στη χώρα μας. Σημείωσε ότι η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ήταν αυτή που κράτησε ψηλά την τιμή της Αριστεράς, καθώς ήταν ο μόνος πολιτικός χώρος που στάθηκε στο πλευρό των μεταναστών. «Η κυβέρνηση της Ν.Δ.», είπε, «έχοντας την ανοιχτή στήριξη του ΛΑΟΣ αλλά και την ένοχη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, εφαρμόζει και στην Ελλάδα τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές της Ε.Ε.. Αντιμετωπίζει τους μετανάστες ως αναλώσιμο υλικό, προσπαθεί να τους φορτώσει τα βάρη της κρίσης, για να αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά προβλήματα και να καλλιεργήσει διαιρέσεις ανάμεσα στους εργαζομένους.»