Πολύ συχνά αναγνώστες μας εξομολογούνται ότι δεν έχουν ένα χώρο για να πάνε άφοβα τα σκυλιά τους να παίξουν. Ακόμα και σε τοποθεσίες εκτός των ορίων της Μυτιλήνης, φοβούνται να αφήσουν τα σκυλιά τους ελεύθερα, από φόβο μη φάνε κάποια «αδέσποτη» φόλα. Επίσης, πολλά σκυλιά έχουν στερηθεί τη βόλτα τους λόγω φόβου του ιδιοκτήτη τους για κάποιον καβγά που θα προκύψει όταν συναντηθεί ο σκύλος τους με κάποια αδέσποτα ζώα ή και με άλλα σκυλιά, που συνοδεύονται από τον ιδιοκτήτη τους.

Επειδή ο μόνος που υποφέρει εν τέλει, κλεισμένος μέσα στο σπίτι, είναι ο δικός σας σκύλος, θα εστιάσουμε σήμερα στο ζήτημα των καβγάδων Καβγάδες θα γίνουν, είτε μεταξύ δεσποζόμενων σκύλων είτε με κάποιο αδέσποτο/-α, είναι μέσα στο πρόγραμμα, οπότε καλύτερα να είμαστε ενημερωμένοι και έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε σωστά μια τέτοια κατάσταση έτσι ώστε να τη λύσουμε όσο πιο ομαλά γίνεται.

Καβγάς με άλλο δεσποζόμενο σκύλο
Πολλά από τα δεσποζόμενα σκυλιά αποτελούν μεγαλύτερη απειλή για τα σκυλιά μας από τα αδέσποτα, και αυτό συμβαίνει για τέσσερις κύριους λόγους:
1. Έλλειψη κοινωνικοποίησης του ενός ή και των δύο σκύλων όσο είναι κουτάβι/-α (από τριών μέχρι 16 εβδομάδων).
2. Ο φόβος του ενός ή και των δύο ιδιοκτητών προς τα άλλα σκυλιά, τον οποίο τον «οσμίζεται» ο σκύλος μας και αντιδρά.
3. Έλλειψη επαφής με άλλα ζώα κατά τη διάρκεια της ζωής του/των ζώου/-ων (κοινωνική απομόνωση).
4. Υπερβολική ενέργεια και υπερκινητικότητα λόγο έλλειψης ασκήσεως.
Όποιος και να είναι ο λόγος, το αποτέλεσμα είναι συνήθως το ίδιο……….. καβγάς. Για να αντιμετωπίσετε σωστά αυτήν τη σκηνή, θα πρέπει εσείς ο ίδιος να είστε πάρα πολύ ψύχραιμος και να μη φωνάζετε και εξαγριώνεστε αλλοπρόσαλλα, διότι μόνο να χειροτερέψετε την κατάσταση θα καταφέρετε. Τα ζώα εκείνη την ώρα χρειάζονται κάποιον με αυτοπεποίθηση για να τους χωρίσει και όχι κάποιον που φέρνει και το δικό του φόβο στην όλη κατάσταση.
Υπάρχουν τέσσερις τρόποι να σταματήσετε τον καβγά:
1. Να τους ρίξετε μπόλικο νερό (πράγμα δύσκολο όταν είμαστε στην βόλτα μας).
2. Να απομακρυνθείτε από κοντά τους, σφυρίζοντάς τα προς την αντίθετη κατεύθυνση για να σας ακολουθήσουν.
3. Να πιάσετε και οι δύο ιδιοκτήτες συγχρόνως τα πίσω πόδια των σκύλων σας και να τα τραβήξετε, διαμορφώνοντας κατακόρυφη στάση στο σκύλο σας, απομακρύνοντάς τα το ένα από το άλλο.
4. Να βάλετε κάποιο εμπόδιο μεταξύ τους, π.χ. ένα μεγάλο κοντάρι (χωρίς να τα χτυπάτε με αυτό!!!!)
Σε καμμία περίπτωση μην μπείτε στη μέση, διότι θα σας δαγκώσουν χωρίς μάλιστα να το καταλάβουν.
Το φταίξιμο πάντα ρίχνεται στην κυριαρχία του ενός ή του άλλου σκύλου. Συνήθως τα σκυλιά μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους ασχέτως status τους, αν είναι σωστά κοινωνικοποιημένα. Δηλαδή, ένα κοινωνικοποιημένο σκυλί θα υποταχθεί σε ένα πιο κυρίαρχο, ακόμα κι αν έχει κυριαρχική φύση στη δική του αγέλη. Ο στόχος του ισορροπημένου σκύλου είναι η αποφυγή σύγκρουσης, διότι στη φύση τους είναι καταγεγραμμένο, δε θα τον συνέφερε να τραυματιστεί. Ένας τραυματισμός σημαίνει συνήθως και θάνατο. Δεν είναι στη φύση τους, λοιπόν, να μάχονται και θα παρατηρήσετε πως οι περισσότερες συγκρούσεις τους είναι περισσότερο για επίδειξη των ικανοτήτων τους, παρά για να κάνουν κακό ο ένας στον άλλον. Μόνο όταν επέμβουμε εμείς με τα ξύλα μας και τις φωνές μας προκαλούμε και προετοιμάζουμε το έδαφος για σοβαρό τραυματισμό.


Το μέγεθος δεν έχει καμμιά σημασία στα σκυλιά. Ένας μικρόσωμος σκύλος μπορεί να είναι περισσότερο κυριαρχικός από ένα μεγαλόσωμο. Ευτυχώς τα σκυλιά ξέρουν μόνα τους να ξεχωρίζουν τον αρχηγό


Επίθεση από αδέσποτο σκύλο ή αγέλη αδέσποτων
Όλοι όσοι έχουμε σκυλιά και τα βγάζουμε βόλτες έχουμε βιώσει το φόβο της «τρομοκρατίας» από κάποια αδέσποτη αγέλη (δύο έως δέκα σκυλιά μαζί σε ομάδα). Είναι πραγματικά πολύ εκφοβιστική εμπειρία, ειδικά αν τραυματιστεί ο δικός μας σκύλος.
Σε αυτήν την περίπτωση τα σκυλιά συνήθως φυλούν κάποια υποτιθέμενη περιοχή τους. Παίζει, βέβαια, μεγάλο ρόλο και η γενικότερη ιδιοσυγκρασία του δικού μας σκύλου. Αν είναι υποτακτικός και φοβικός, χωρίς αυτοπεποίθηση, τότε γίνεται ευκολότερα στόχος. Σε τέτοια σκυλιά, μια αγέλη βλέπει μόνο την αδυναμία. Το ένστικτο είναι να αναγνωρίζουν την αδυναμία αυτή, κάτι πολύ ανεπιθύμητο και άχρηστο στη φύση τους, και να το εξουδετερώνουν. Την ανθρώπινη συμπόνια προς τέτοιες αδυναμίες δε θα τη βρείτε στο ζωικό βασίλειο.
Ένα μόνο πράγμα μπορείτε να κάνετε σε αυτήν την περίπτωση:
Να γίνετε εσείς ο αρχηγός της δικής σας αγέλης και να το πάρετε επάνω σας να απομακρύνετε την άλλη αγέλη, έτσι ώστε να προστατέψετε τη δική σας.
Αυτό γίνεται πρώτον με το να αποβάλετε το δικό σας φόβο, διότι αυτός ανιχνεύεται από όλα τα σκυλιά και απλά χειροτερεύει τα πράγματα. Και δεύτερον, να βρείτε έναν τρόπο να απομακρύνετε τα άλλα σκυλιά.
Στην περίπτωση αυτή είναι που χρησιμεύει ένα κοντάρι, αλλά η χρήση του δεν είναι για επίθεση στα άλλα σκυλιά. Πρέπει να χρησιμοποιηθεί με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε απλά να μην αφήσετε τα άλλα να πλησιάσουν, χωρίς να τα χτυπήσετε (δηλαδή σαν προέκταση του δικού σας χεριού). Όταν θα τα δείτε, θα βάλετε το σκύλο σας πίσω από τα πόδια σας και με το ξύλο απλά θα ζωγραφίσετε έναν φανταστικό κύκλο γύρω από τους δύο σας, αγγίζοντας απλά όποιο σκυλί προσπαθήσει να σας πλησιάσει. Συγχρόνως, μπορείτε να βγάλετε έναν κοφτό θόρυβο (χωρίς να ωρύεστε και να φωνάζετε λέξεις που δεν καταλαβαίνουν τα σκυλιά), που θα είναι απόλυτα αποφασιστικός και αυταρχικός, έτσι ώστε να πείσετε τα άλλα σκυλιά ότι δεν αστειεύεστε. Θα περιμένετε εκεί μέχρι να φύγουν. Δε θα γυρίσετε την πλάτη σας και θα τα κοιτάτε κατάματα. Το κοντάρι από μόνο του θα σας δώσει την αυτοπεποίθηση που θα χρειαστείτε και ο σκύλος σας θα αισθανθεί πολύ πιο προστατευμένος από εσάς.
Το μόνο σίγουρο, λοιπόν, είναι πως κύριο ρόλο για την ομαλή κατάληξη μιας περίπτωσης σκυλοκαβγά παίζει η δική μας συμπεριφορά. Ένας ψύχραιμος και σίγουρος ιδιοκτήτης, που έχει κοινωνικοποιήσει σωστά και έχει περάσει τα αντίστοιχα στοιχεία στο σκύλο του, σημαίνει και μια πιο ομαλή κατάληξη σε άσχημες καταστάσεις.