Η ζωή τού επεφύλασσε ένα βαρύ εγκεφαλικό που τον καθήλωσε στο κρεβάτι και η γραφειοκρατία - μαζί με την έλλειψη κοινωνικής πολιτικής - απειλεί τώρα να τον πετάξει στο δρόμο! Ο λόγος για έναν 55χρονο πρώην μικροπωλητή, ο οποίος εδώ και ένα χρόνο προσπαθεί να πάρει μια αναπηρική σύνταξη χωρίς αποτέλεσμα. Την ίδια ώρα, τα έξοδα για φάρμακα και γιατρούς είναι αυξημένα και η σύζυγός του δουλεύει σε δυο δουλειές για να τα βγάλει πέρα, ενώ εξ αιτίας της οφειλής ενός δανείου η τράπεζα απειλεί να του πάρει και το σπίτι!

Ο Θεόδωρος Νικοπολίδης, ομογενής από τη Ρωσία, πουλούσε με το φορτηγάκι του την πραμάτεια του στο πάρκινγκ της Μυτιλήνης για πολλά χρόνια βγάζοντας ένα μεροκάματο, μέχρι πέρυσι τον Ιούνιο οπόταν «χτυπήθηκε» από εγκεφαλικό. Η αριστερή πλευρά του σώματός του έχει παραλύσει και ο ίδιος δεν μπορεί να μετακινηθεί, ούτε φυσικά να αυτοεξυπηρετηθεί. Την ίδια ώρα, το ΤΕΒΕ τού έχει βεβαιώσει οφειλή 4.000 ευρώ, ενώ μια τράπεζα πιέζει να εισπράξει δάνειο 10.000, απειλώντας να «βγάλει στο σφυρί» το σπίτι του, ένα μικρό διαμέρισμα στις παλιές εργατικές κατοικίες της Χρυσομαλλούσας, που είναι και η μόνη του περιουσία.

Όλη μέρα στη δουλειά
Μοναδικό στήριγμά του είναι η σύζυγός του, αλλοδαπή από την Ουκρανία, η οποία προσπαθεί μόνη της να κρατήσει το σπίτι και να φροντίσει τον άρρωστο σύζυγό της. Το πρωί καθαρίζει σκάλες και τα απογεύματα μέχρι αργά το βράδυ δουλεύει σε μια ταβέρνα. «Όλη τη μέρα είμαι στη δουλειά και μένει μόνος του, δεν έχει έναν άνθρωπο δίπλα του να τον φροντίσει και τα χρήματα που βγάζω δε φθάνουν για να ζήσουμε, να πληρώνουμε γιατρούς, φάρμακα και να πληρώνουμε και τα χρέη», λέει η Όλγα Νικοπολίδου.
Με τα λίγα σπαστά ελληνικά που γνωρίζει, πηγαίνει από υπηρεσία σε υπηρεσία προκειμένου να συγκεντρώσει τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για να πάρει ο σύζυγός της μια αναπηρική σύνταξη. «Μου ζητάνε κάθε φορά το ένα ή το άλλο έγγραφο. Ένα χρόνο τώρα έχω χάσει μεροκάματα για να τρέχω στις υπηρεσίες και ακόμη κανείς δεν μπορεί να μας πει πότε θα πάρει τη σύνταξη ο σύζυγός μου. Και δεν υπάρχει και κάποιος να με βοηθήσει, γιατί εγώ δεν καταλαβαίνω καλά τα ελληνικά και δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω», λέει η κ. Όλγα Νικοπολίδου.
«Δε ζητάω λεφτά, δε ζητάω ελεημοσύνη. Θέλω μια σύνταξη για τον άνδρα μου, για να μπορούμε να τα βγάζουμε πέρα, γιατί μόνη μου δεν μπορώ. Και δεν έχω και χρήματα για να πληρώνω και μια γυναίκα να τον φροντίζει όσο είμαι στη δουλειά. Πολλές φορές γυρίζω στο σπίτι, βάζω το κλειδί στην πόρτα και δεν ξέρω αν θα τον βρω να ζει ή όχι», αναφέρει η ίδια.


Καθηλωμένος ο κ. Θ. Νικοπολίδης, αδυνατεί να αντιδράσει ακόμα και στο ότι του παίρνουν το σπίτι

Χρειάζεται εγχείρηση
Η διάγνωση νευρολόγου του Νοσοκομείου αναφέρει για τον 55χρονο «αριστερή ημιπληγία λόγω αγγειακού επεισοδίου». Τα προβλήματα υγείας όμως δε σταματούν εκεί. Το 1995 υπέστη έμφραγμα και χρειάζεται να υποβληθεί σε επέμβαση μπάι-πας. Για εκείνον όμως μια τέτοια επέμβαση είναι «πολυτέλεια». «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα αυτήν τη στιγμή. Θα ήθελα να μπορώ να περπατήσω για να δουλέψω να βοηθήσω τη γυναίκα μου που δουλεύει όλη τη μέρα και κινδυνεύουμε να χάσουμε το σπίτι μας», λέει ο κ. Νικοπολίδης.
«Είμαστε μόνοι μας και προσπαθούμε κάθε μέρα να επιβιώσουμε. Μια σύνταξη ζητάω για το πρόβλημα που με έχει καθηλώσει στο κρεβάτι, για να μη δουλεύει σε δυο δουλειές η γυναίκα μου και να μπορέσουμε να πληρώσουμε τις οφειλές για να μη χάσουμε το σπίτι», συμπληρώνει ο ίδιος.