Οι τρεις από τους τέσσερις «μονομάχους» στις αυριανές εκλογές για την προεδρία του Δικηγορικού Συλλόγου Μυτιλήνης, ο Στέλιος Κίνδερλης, ο Μιχάλης Σκουρκέας και ο Δημήτρης Καλλίας, «αναμετρούνται» στο «Ε» σε μίνι συνεντεύξεις, με κοινές ερωτήσεις. Ο τέταρτος υποψήφιος, Νίκος Βλουτέλλης, δε θέλησε να πάρει μέρος στη διαδικασία.
Οι ερωτήσεις για τους τρεις υποψήφιους προέδρους είναι οι παρακάτω:
1. Γιατί υποψήφιος;
2. Η κατάργηση του μέτρου των γεωγραφικών περιορισμών είναι το κύριο ζήτημα που προβλέπει ο νόμος, που ψηφίστηκε πια, για «άνοιγμα» του επαγγέλματός σας. Ποια είναι η άποψή σας για αυτό;
3. Τι σημαίνει η ίδρυση έδρας εφετείου στη Μυτιλήνη; Μετά την απόφαση του ΣτΕ, υπάρχει κάτι που μπορεί να σταματήσει την ίδρυσή του;
4. Ποια είναι τα προβλήματα του κλάδου που βάζετε σε προτεραιότητα και πώς σκοπεύετε να τα αναδείξετε;


Στέλιος Κίνδερλης:
«Χρειάζονται νέοι που ζουν τη μάχιμη δικηγορία»



1. «Έθεσα υποψηφιότητα για τη θέση του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Μυτιλήνης γιατί από το 1996 που ορκίσθηκα, μέχρι και σήμερα, οι διοικήσεις του Συλλόγου, στις οποίες σημειωτέον όλοι οι συνυποψήφιοί μου υπήρξαν όχι απλά μέλη, αλλά κατείχαν αξιώματα, δεν έκαναν τίποτα παραπάνω από το να διαχειρισθούν - και αυτό όχι πάντοτε με επιτυχία - δεδομένες καταστάσεις, χωρίς όραμα για το μέλλον, χωρίς σχεδιασμό και προγραμματισμό και χωρίς να επιδείξουν την ελάχιστη διάθεση να αλλάξουν το παραμικρό. Γιατί σήμερα, εν όψει μιας συνολικής κρίσης του επαγγέλματος, πιστεύω ότι είναι πιο απαραίτητο από ποτέ, άνθρωποι νέοι, αλλά όχι άπειροι, που ζουν από τη μάχιμη δικηγορία και όχι έμμισθες θέσεις, να δοκιμασθούν και να συσπειρώσουν όχι μόνο τους συναδέλφους, αλλά όσο το δυνατό το ευρύτερο κοινωνικό.»
2. «Η κατάργηση του μέτρου των γεωγραφικών περιορισμών δεν είναι το κύριο ζήτημα του ανοίγματος του επαγγέλματος του δικηγόρου και σε κάθε περίπτωση, ειδικά εάν λάβουμε υπόψη μας τη γεωγραφική θέση της Λέσβου και της Λήμνου, το μείζον πρόβλημα του Συλλόγου μας. Βλέπετε, στις ποινικές υποθέσεις γεωγραφικός περιορισμός δεν υπήρχε ποτέ, στις δε αστικές θεωρώ ότι η διείσδυση συναδέλφων από άλλους συλλόγους θα είναι ελάχιστη στις καθημερινές μας υποθέσεις. Άλλωστε, ο τόπος μας είναι μικρός και ο καθένας από εμάς έχει καταγεγραμμένη την προσωπική του ιστορία και καταξίωση στους συμπολίτες μας και δεν μπορεί αυτό εύκολα να τεθεί σε κίνδυνο από ηχηρά ονόματα της δικηγορίας εκτός του Νομού μας, τα οποία βέβαια δεν έχουν και πάντοτε την αξία που τους προσδίδει η έμμεση ή άμεση προβολή τους.»
3. «Να σας θυμίσω ότι και στο παρελθόν το διάταγμα ιδρύσεως του Εφετείου μας είχε φθάσει ξανά στο σημείο που σήμερα βρίσκεται, αλλά τελικά δεν υπεγράφη. Η ίδρυση του Εφετείου Βορείου Αιγαίου, όπως άλλωστε και κάθε εφετείου, είναι καθαρά ζήτημα πολιτικής βούλησης. Το κρίσιμο ζήτημα είναι ότι η ίδρυση των νέων Εφετείων βλάπτει τα συντεχνιακά, υπό τη χειρότερη δυνατή έννοια, συμφέροντα των δικηγόρων των συλλόγων των ήδη υφισταμένων εφετείων. Εμείς έχουμε να παλέψουμε με τους συναδέλφους της Σύρου, οι οποίοι και μας πολεμούν λυσσαλέα, και το μόνο το οποίο κάνουμε είναι ευχολόγια για την αποσύνδεση του Εφετείου Βορείου Αιγαίου από τα λοιπά εφετεία, χωρίς να χρησιμοποιούμε κανένα από τα διαπραγματευτικά μας χαρτιά.
Το μεγάλο μας λάθος ως Σύλλογος είναι ότι ποτέ δεν καταφέραμε να δώσουμε στο Λέσβιο απλό πολίτη να καταλάβει τα συνολικά οφέλη από την ίδρυσή του, ξεκινώντας από το απλούστερο - θα μπορούσε, για παράδειγμα, να είναι η μονιμοποίηση της θέσης του ιατροδικαστή - και φθάνοντας μέχρι σύνθετα κοινωνιολογικά φαινόμενα, όπως η αλλαγή της συναλλακτικής νοοτροπίας λόγω της ταχύτερης απονομής δικαιοσύνης, και να τον πείσουμε ότι δεν πρόκειται για ένα αίτημα που αφορά αποκλειστικά τους δικηγόρους. Ούτε βέβαια και ως θεσμός ο Σύλλογος συμπαραστάθηκε σε άλλες διεκδικήσεις των Λεσβίων και των Λημνιών, για να μπορεί να ζητήσει και τώρα τη συμπαράστασή τους.»
4. «Δε νομίζω πως υπάρχει αμφιβολία ότι τα σημαντικότερα προβλήματα των δικηγόρων της Λέσβου και της Λήμνου είναι η ίδρυση του Εφετείου, αλλά και το ομιχλώδες θεσμικό πλαίσιο της επαγγελματικής μας λειτουργίας. Δυστυχώς, όμως, έχουμε ένα εξουθενωμένο από συνεχείς αποχές, οι οποίες μάλιστα με τον τρόπο που έγιναν ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένες σε αποτυχία, δικηγορικό σώμα, το οποίο έχει πια ελάχιστες δυνάμεις αντίστασης, ενώ και οι πολίτες έχουν αρχίσει να στέκονται αντιμέτωποί μας.
Θεωρώ επίσης σημαντικό το πρόβλημα ότι οι συνάδελφοι της Λήμνου είναι αποκομμένοι, όχι μόνο γεωγραφικά, αλλά και ουσιαστικά, από τους συναδέλφους της Λέσβου και στο πλαίσιο αυτό χαιρετίζω την υποψηφιότητα για τη θέση συμβούλου της συναδέλφου από τη Λήμνο.
Τέλος, ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για τους νέους συναδέλφους, οι οποίοι μπαίνουν στο χώρο και ψάχνουν να βρουν τα πατήματά τους μόνοι τους, χωρίς ποτέ θεσμικά ο Σύλλογος να έχει έρθει αρωγός σε αυτούς, έστω με κάποιο σεμινάριο που θα τους οδηγεί στις σωστές κατευθύνσεις.
Με λίγα λόγια, η πρότασή μου είναι να παλέψουμε για την επαγγελματική μας αξιοπρέπεια, αλλά να παλέψουμε ουσιαστικά και όχι με light επαναστατική γυμναστική. Να έρθουμε σε επαφή με τον κόσμο και να αφουγκραστούμε τις ανάγκες του, δρώντας όχι απλά σαν ένα επαγγελματικό σωματείο, αλλά σαν επιστημονικός σύλλογος.»

Μιχάλης Σκουρκέας:
«Παρών στις συνδικαλιστικές εξελίξεις»



1. «Πάντοτε με απασχολούσε η βελτίωση της θέσης και των συνθηκών εργασίας των συναδέλφων μου, γι’ αυτό και επί πολλά χρόνια ήμουν εκλεγμένο μέλος τού Δ.Σ. και μάλιστα ασκούσα τα καθήκοντα του ταμία του Συλλόγου. Από τη θέση αυτή έφερα σε πέρας τη μηχανογράφηση του ταμείου και μέσα από σωστή διαχείριση αύξησα τους πόρους του. Κατά συνέπεια, ποτέ δεν ήμουν απών από τις συνδικαλιστικές εξελίξεις.»
2. «Κατ’ αρχήν θα ήθελα να επισημάνω ότι ουδέποτε το επάγγελμά μας ήταν κλειστό, αφού προκειμένου να διορισθεί κανείς δικηγόρος σε κάποιο από τα πρωτοδικεία της Ελλάδος, αρκεί η αποφοίτησή του από τη νομική σχολή, η άσκησή του για ένα χρόνο και οι τυπικές εξετάσεις στην έδρα του εφετείου που υπάγεται η περιοχή στην οποία κάποιος συνάδελφος θέλει να ασκήσει το επάγγελμά του.
Μια άλλη συνισταμένη την οποία πρέπει να λάβει κανείς υπόψη είναι ότι επί συνόλου 30.000 περίπου δικηγόρων σε πανελλαδικό επίπεδο, οι 25.000 περίπου είναι συγκεντρωμένοι στο Λεκανοπέδιο Αττικής. Πιστεύω ότι με την κίνηση αυτή η κυβέρνηση θέλει να εξάγει την ανεργία που υπάρχει στην Αττική, στην υπόλοιπη Ελλάδα. Όμως, όσον αφορά τους συναδέλφους μου που ασκούν το επάγγελμά τους στο Νομό Λέσβου, αυτό καθ’ αυτό το μέτρο δεν πρόκειται να τους θίξει, αφού είναι δύσκολο και πολυδάπανο ένας συνάδελφος των Αθηνών να διεκπεραιώσει μόνος του μια υπόθεση που δικάζεται στο Νομό μας. Λέω το μέτρο αυτό καθ’ αυτό, γιατί άλλα ζητήματα φυσικά μπαίνουν αν επιτραπεί σε δικηγορικές εταιρείες να ιδρύουν υποκαταστήματα εκτός της έδρας τους. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο ανταγωνισμός θα γίνει σκληρότερος και ο Σύλλογος, έχω τονίσει σε δηλώσεις μου κατ’ επανάληψη, πρέπει να θωρακίσει τους συναδέλφους και ειδικά τους νέους δικηγόρους απέναντι στον ανταγωνισμό αυτό.»
3. «Κατά την άποψή μου και όσον αφορά την τυπική διαδικασία της υπογραφής από το Πρόεδρο της Δημοκρατίας του σχετικού Διατάγματος πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να σταματήσει την υπογραφή του. Βέβαια, μέχρι την υπογραφή του Προεδρικού Διατάγματος πάντοτε υπάρχει ο κίνδυνος υπαναχώρησης της κυβέρνησης, αφού έχουν ξεσηκωθεί διάφοροι σύλλογοι, οι οποίοι υπερασπιζόμενοι δικά τους τοπικά συμφέροντα έχουν προχωρήσει στην προσβολή της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας.»
4. «Η νέα διοίκηση του Συλλόγου που θα εκλεγεί, θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιουργούνται από το νέο Νομοσχέδιο που θα κατατεθεί για ψήφιση στη Βουλή. Κατ’ αρχήν θα ήθελα να σας επισημάνω ότι το τοπίο είναι θολό, γιατί έχουμε ως δεδομένο το σχέδιο νόμου όπως αυτό δημοσιεύθηκε και δόθηκε για διάλογο και έχουμε και την υπόσχεση του υπουργού Δικαιοσύνης για κάποιες τροποποιήσεις-βελτιώσεις του υπάρχοντος σχεδίου νόμου. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο Σύλλογος πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για επιστημονική αναβάθμιση των συναδέλφων ώστε να κερδίσουν το σεβασμό του πελάτη, ο οποίος θα έχει την καλύτερη δυνατή υπεράσπιση της υπόθεσής του, των δικαστών οι οποίοι θα υπολογίζουν τη γνώμη και την παρουσία του και των δικηγόρων συναδέλφων από άλλες περιοχές της Ελλάδος, οι οποίοι πολύ δύσκολα θα τον ανταγωνισθούν. Και βέβαια, για να γίνουν όλα αυτά πρέπει η νέα διοίκηση του συλλόγου να μείνει μακριά από μεγάλα δικηγορικά συμφέροντα, τα οποία αγωνίζονται να τον ελέγξουν προκειμένου να μονοπωλήσουν τη δικηγορική ύλη στο Νομό μας.
Αυτή είναι η δική μου πρόταση και αυτή την πρόταση θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις να υλοποιήσω, από κάθε βήματα στο οποίο θα έχω λόγο.»

Δημήτρης Καλλίας:
«Σταθερά βήματα μπροστά»



1. «Ως μαχόμενος δικηγόρος επί 23 χρόνια είμαι σε θέση να γνωρίζω πολύ καλά τα προβλήματα του επαγγελματικού μας χώρου. Η γνώση μου αυτή ενισχύεται και από την πολύχρονη συνδικαλιστική μου δράση και την επακόλουθη αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων των συναδέλφων. Πιστεύω, λοιπόν, ότι με όλα αυτά τα εφόδια ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να διεκδικήσω την προεδρία του Συλλόγου μου, πιστεύοντας ότι η πιθανή παρουσία μου στη θέση αυτή θα βοηθήσει το Σύλλογο να κάνει σταθερά βήματα μπροστά.»
2. «Το πνεύμα και το γράμμα του νέου νομοσχεδίου σίγουρα θα πλήξει την αυτόνομη παρουσία του δικηγόρου όπως τη γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Υπάρχει σαφής προσανατολισμός και σχεδιασμός που αρχικά προβλέπω ότι θα οδηγήσει σε ανελέητο ανταγωνισμό, κυρίως με δικηγορικές εταιρείες του κέντρου, ακολούθως δε σε αποχώρηση πολλών συναδέλφων (κάθε ηλικίας) απ’ το επάγγελμα, αφού υπάρχει σοβαρή αύξηση των εξόδων (Φ.Π.Α., αύξηση εισφορών κ.λπ.) και τέλος νομοτελειακά σε πλήρη επικράτηση ισχυρών εταιρειών σε βάρος της μορφής παροχής νομικής υπηρεσίας που υπάρχει σήμερα. Θεωρώ, απηχώντας και τις απόψεις της συντριπτικής πλειοψηφίας των συναδέλφων μου, ότι η απελευθέρωση του επαγγέλματός μας είναι γράμμα κενό, αφού το δικηγορικό επάγγελμα δεν είναι κλειστό. Άλλωστε, δεν πρέπει να αγνοήσουμε ότι η παροχή νομικής υπηρεσίας στην Ελλάδα είναι η φτηνότερη στην Ευρώπη, εκτός βέβαια κάποιων βαλκανικών χωρών.»
3. «Η ίδρυση του Εφετείου Βορείου Αιγαίου αποτελεί πάγιο αίτημα του λεσβιακού λαού για 10ετίες. Νομίζω ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για την επίτευξη του στόχου αυτού. Τα επόμενα στάδια είναι η υπογραφή του διατάγματος απ’ τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η δημοσίευση του στο ΦΕΚ. Τα θέματα που πρέπει να επιλυθούν ακολούθως, είναι η στελέχωση του Εφετείου από δικαστές, από υπαλλήλους και βέβαια η εύρεση κτηρίου για τη στέγασή του. Το Προεδρικό Διάταγμα είναι αναμφισβήτητα μεγάλο επίτευγμα και ευελπιστώ ότι, παρά τα λειτουργικά προβλήματα που πιθανόν να ανακύψουν, η πορεία για την ίδρυση του Εφετείου είναι μη αναστρέψιμη, παρά την αντίδραση του Δικηγορικού Συλλόγου Σύρου κατά κύριο λόγο. Δικό μου μέλημα σε περίπτωση εκλογής μου θα είναι, σε συνεννόηση πάντα με το Υπουργείο Δικαιοσύνης, τους τοπικούς φορείς, το Σωματείο των Δικαστικών Υπαλλήλων και κάθε εμπλεκόμενο φορέα, να λύσουμε όλα τα θέματα που πιθανώς θα προκύψουν και να δούμε επιτέλους το Εφετείο Β. Αιγαίου να λειτουργεί στη Μυτιλήνη.»
4. «Όπως προανέφερα, παρακολουθούμε τις εξελίξεις μέσω της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων σε σχέση με το άνοιγμα του επαγγέλματος, έχοντας εκφράσει συνολικά τις διαφωνίες μας.
Από εκεί και πέρα, μείζονος σημασίας θέματα για εμένα είναι τα ακόλουθα:
(α) Η διασφάλιση της αξιοπρέπειας των δικηγόρων, (β) η χωρίς προβλήματα εξυπηρέτηση των δικηγόρων στο χώρο της δουλειάς τους καθημερινά, (γ) η ενίσχυση των νέων δικηγόρων κάτω της πενταετίας με την προτεινόμενη κατάργηση της ετήσιας εισφοράς, δ) η αναβάθμιση της πρόσβασης στις νομικές πληροφορίες, ε) η συμμετοχή του Δικηγορικού Συλλόγου στις κοινωνικές διεργασίες, στ) η σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ των μελών του Δικηγορικού Συλλόγου, ζ) η τήρηση των κανόνων δεοντολογίας μεταξύ των δικηγόρων και τέλος η) οικονομική ενίσχυση της μητέρας-δικηγόρου κατά την περίοδο της κύησης και της λοχείας.»