Υποβάθμιση «όπως Αμερική»! Οι μεγαλύτεροι ίσως να θυμούνται την ατάκα μιας παλιάς διαφήμισης, με τη χαρακτηριστική αμερικανοελληνική προφορά τής Υβέτ, αν δεν κάνω λάθος.
Υβέτ - ξεΥβέτ, το θέμα είναι άλλο. Η υποβάθμιση της Αμερικής και μάλιστα από τα ίδια τα «παιδιά» της. Βέβαια όταν φτάνεις μια ανάσα από τη χρεωκοπία, βροντοφωνάζοντάς το κιόλας, τι να σου κάνουν και αυτά… τους δένεις τα χέρια. Δεν τους αφήνεις περιθώρια.
Πώς μας επηρεάζει όμως όλο αυτό το σκηνικό; Τι αντίκτυπο μπορεί να έχει στα κεφάλια μας; Εύκολα μπορείτε να καταλάβετε πως θορυβήθηκα. Για να πω την αλήθεια, χέστηκα πάνω μου!!!
Τι να κάνω, τι να κάνω, σηκώθηκα και άρχισα τις βόλτες μέσα στο σπίτι. Είχα πιει και αρκετούς καφέδες, με έπιασαν και κάτι αρρυθμίες, είμαι και σε κρίσιμη ηλικία, λίγο έλειψε να πάθω κρίση πανικού…
Για καλή μου τύχη το μυαλό μου πήγε στο φίλο μου τον «Χ» (καλό είναι να μην αναφέρω ούτε το μικρό του όνομα) που εργάζεται στην Ε.Ε.. Αμέσως άρπαξα το κινητό, βρήκα στις επαφές τον αριθμό του και του έκανα μια αναπάντητη κλήση!!! Καταλαβαίνετε δεν είναι εποχές για ανοίγματα!!!
Σε δύο λεπτά με πήρε τηλέφωνο.
«Έλα» του λέω, «τι γίνεται;»
«Όλα καλά», μου λέει, «εσύ πως είσαι, τα παιδιά καλά;»
«Άσε, ρε συ, τα παιδιά και πες μου τι γίνεται με την υποβάθμιση της Αμερικής.»
«Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο», μου λέει. «Μιλούσα με τον “Ψ”, γι’ αυτό το θέμα.»

Ο «Ψ», που καλό είναι να μην αναφέρω το όνομά του, είναι γνωστός μας και δουλεύει στο Δ.Ν.Τ.. Ελληνοαμερικάνος τρίτης γενιάς. Η γυναίκα του δε, είναι μπατζανάκισσα του «Χ» από τον πρώτο του γάμο, με την οποία κράτησαν πολύ καλές σχέσεις. Έτσι γνώρισε ο «Χ» τον «Ψ» και έγιναν φίλοι. Μάλιστα αυτήν την εποχή και λόγω της κρίσης συνεργάζονται στενά, χωρίς ωστόσο να κρατούν νευραλγικές θέσεις. Όπως και να ‘χει, γνωρίζουν τα πράγματα εκ των έσω…
«Τι σου είπε», τον ρωτάω, ενώ η αγωνία μου χτυπούσε πλέον κόκκινα.
«Χέστηκες.»
«Πού το κατάλαβε;»
«Όχι, δεν κατάλαβε κάτι. Εννοεί να μη μας νοιάζει.»
«Μεγάλη κουβέντα, ρε συ “Χ”. Πού στηρίζεται και μας προτείνει κάτι τέτοιο;», τον ρωτάω και παράλληλα αρχίζω να ηρεμώ.
«Κοίταξε», μου απαντάει, «το σκεπτικό του, αν και δείχνει απίθανο, έχει μια λογική βάση.»
«Δηλαδή;»
«Τι δηλαδή; Έχουμε να κάνουμε με έναν ατελείωτο χορό του παραλόγου, στον οποίο συμμετέχουν πολλοί και διάφοροι. Από τους κομπιουτεράκηδες που παραλαμβάνουν και αποστέλλουν ανύπαρκτα δισ. και τρισ., από κερδοσκόπους που έχουν απλώσει δίχτυα παντού και περιμένουν στη γωνία να αρπάξουν το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, από πολιτικούς που μπροστά στους οικονομικά ισχυρούς κατεβάζουν τα παντελόνια και κάποιους λίγους που προσπαθούνε να κρατήσουν τα προσχήματα. Βάλε τώρα από πάνω και όλη την ιστορία με τους οίκους αξιολόγησης, που πλέον δεν μπορούν να κάνουν πίσω. Θα υποβαθμίσουν τους πάντες και τα πάντα και επειδή το πολύ το “Κύριε Ελέησον” το βαριέται και ο παπάς, κάποια στιγμή θα ξεφουσκώσει και αυτό σα μια ακόμη φούσκα του συστήματος. Κάνε τα μπάνια σου ήσυχος.»
Και αυτό θα κάνω!!! Καλά μου μπάνια!!! Ευχαριστώ και γεια σας!!!