«Αλλαγή πτήσης» ως προς το μεγάλο έργο των νέων κτηριακών εγκαταστάσεων στο αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, το οποίο είχε «κολλήσει», φέρεται να επιχειρεί το υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων.
«Αλλαγή πτήσης» ως προς το μεγάλο έργο των νέων κτηριακών εγκαταστάσεων στο αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, το οποίο εδώ και αρκετά χρόνια είχε «κολλήσει» στο θέμα των απαλλοτριώσεων, φέρεται, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, να επιχειρεί το υπουργείο Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων, με πρωτοβουλία του υφυπουργού Νίκου Σηφουνάκη, ο οποίος εμφανίζεται να έχει βάλει το έργο αυτό στις πρώτες θέσεις των προτεραιοτήτων του για το νομό Λέσβου.
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, βρίσκονται σε εξέλιξη αυτές τις ημέρες επαφές και συσκέψεις υψηλόβαθμων στελεχών του υπουργείου με κεντρικά στελέχη της ΥΠΑ στην Αθήνα, προκειμένου να δρομολογηθούν οι καλύτερες δυνατές λύσεις, ώστε να «απεμπλακεί» αυτό τόσο σημαντικό έργο για το νομό.
Πληροφορίες
Πληροφορίες, που όμως επίσημα δεν επιβεβαιώνει το υπουργείο, αναφέρουν ότι έχει «πέσει» στο τραπέζι των συζητήσεων η πρόταση να αλλάξει εντελώς ο αρχικός σχεδιασμός και αντί ν’ ανεγερθούν οι νέες κτηριακές εγκαταστάσεις στην εσωτερική πλευρά του αεροδρομίου - όπως εδώ και χρόνια συζητείτο -, να μεταφερθούν στη βόρεια πλευρά του αεροδιαδρόμου, στην πλευρά δηλαδή όπου σήμερα σταθμεύουν τα πυροσβεστικά αεροσκάφη.
Σύντομα, προφανώς, θα είναι έτοιμο το υπουργείο να κάνει και επίσημες ανακοινώσεις, εφόσον «ωριμάσουν» οι προτάσεις που τώρα έχουν τεθεί για επεξεργασία. Ο ίδιος ο υφυπουργός Νίκος Σηφουνάκης προς το παρόν κρατάει κλειστά τα χαρτιά του, ωστόσο τις πληροφορίες φαίνεται να επιβεβαιώνει και η σιβυλλική απάντηση που είχε δώσει σε συνέντευξη Τύπου, πριν από ένα μήνα περίπου στη Μυτιλήνη, όταν ρωτήθηκε αν υπάρχει ενδεχόμενο ν’ αλλάξει ο ήδη υπάρχων σχεδιασμός σε σχέση με τη θέση των κτηριακών εγκαταστάσεων του αεροδρομίου, όπου ξεκάθαρα άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο, λέγοντας «δεν είμαι έτοιμος ν’ απαντήσω».
Το βέβαιο είναι ότι αν προχωρήσει τελικά η λύση αυτή, θ’ απαλλαγεί το υπουργείο από το μεγάλο πονοκέφαλο των απαλλοτριώσεων που όλα τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσε «γρίφο» για το έργο και κρατούσε ομήρους τους ιδιοκτήτες ακινήτων, που δε γνώριζαν τι επρόκειτο να συμβεί στις ιδιοκτησίες τους.