ΕΜΒΟΛΑ

«Όσες υπογραφές και αν μπουν σήμερα με το πιστόλι στον κρόταφο κάτω από ανεδαφικές και απαράδεκτες συμφωνίες, η ζωή θα τις ακυρώσει, όπως συνέβη εν πολλοίς και μέχρι σήμερα.» Με τη φράση αυτή ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης, κλείνει το κείμενο της ομιλίας του, την οποία τελικώς ο κανονισμός της Βουλής δεν του επέτρεψε να εκφωνήσει κατά τη διάρκεια της συζήτησης της νέας δανειακής σύμβασης.
Πραγματικά, η νέα δανειακή σύμβαση υπογράφηκε με το πιστόλι στον κρόταφο: «ή υπογράφετε ή χρεωκοπείτε». Η εξέλιξη αυτή δεν επιτρέπει και πολύ μεγαλύτερη αισιοδοξία σε σχέση με την ίδια τη χρεωκοπία. Και αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί το περιεχόμενο του νέου μνημονίου συνεχίζει να κινείται μέσα στην ίδια αποτυχημένη συνταγή που κινήθηκε και το πρώτο μνημόνιο: εντείνει το βάρος τηςς οικονομικής πίεσης και της κοινωνικής αδικίας πάνω στους ώμους ευρύτατων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας, χωρίς να αναζητά κοινωνικά δίκαια και οικονομικά ισοδύναμα μέτρα εξυγίανσης και ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Δεύτερον, η εξέλιξη αυτή δεν επιτρέπει μεγαλύτερη αισιοδοξία, καθώς οι πολιτικές δυνάμεις τού ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, που έμειναν να αποτελούν τον κυβερνητικό σχηματισμό διαχείρισης αυτής της κατάστασης, κατάντησαν πλέον πλήρως απαξιωμένες και αναξιόπιστες για να μπορεί κανείς να εμπιστευτεί περαιτέρω σε αυτές την τύχη της ελληνικής κοινωνίας.

Η διαλυτική εικόνα που παρουσίασαν οι δύο αυτές πολιτικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας της νέας δανειακής σύμβασης, σε συνδυασμό με τις φωτιές που άναβαν στο κέντρο της Αθήνας, έκαναν ακόμη πιο έντονη την αίσθηση αυτής της αναξιοπιστίας και της κατάρρευσης.
Αν αυτές είναι οι βασικές παράμετροι του προβλήματος, τότε ποια μπορεί να είναι η διέξοδος; Αυτό που καθίσταται πλέον φανερό είναι ότι απαιτείται άμεσα, μέσα από τις εκλογές, μια νέα πολιτική διεύθυνση της χώρας, για αξιόπιστη και μαχητική διαπραγμάτευση, για δίκαιη κατανομή των θυσιών, για να σηκώσει κεφάλι η κοινωνία. Η χώρα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε εκλογές και να αναδείξει μία αξιόπιστη πολιτική δύναμη, η οποία θα ζητήσει να επαναδιαπραγματευτεί το νέο μνημόνιο προς μία κατεύθυνση κοινωνικά δίκαιη και οικονομικά βιώσιμη. Στην απαίτηση αυτή είναι αδιανόητο ότι μπορούν να ανταποκριθούν πλέον η Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ. Πίσω από το σενδόνι της ρητορείας με την οποία επιχειρούν να κρυφτούν, αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο, ημέρα με την ημέρα, η αλήθεια των έργων και η διαπλοκή τους με την υπάρχουσα ελληνική παθολογία, η οποία τις καθιστά αδύναμες και ανίκανες να αναλάβουν οποιοδήποτε θετικό έργο.

Επίσης, στην απαίτηση μιας διεξόδου είναι αδιανόητο ότι μπορούν να ανταποκριθούν και εκείνες οι δυνάμεις της Αριστεράς, όπως το Κ.Κ.Ε. και ο ΣΥΡΙΖΑ, που με τις πολιτικές τους θέσεις οδηγούν ουσιαστικά τη χώρα στην απομόνωση, στην έξοδό της από το Ευρώ και στην περαιτέρω δυστυχία.
Ωστόσο, μέσα στις στάχτες και τα αποκαΐδια της επόμενης ημέρας από την ψήφιση του νέου μνημονίου, η ελληνική κοινωνία πρέπει να διακρίνει και να βρει μία διέξοδο. Η πολιτική θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς για παραμονή της χώρας στο Ευρώ, για μια κοινωνικά δίκαιη αναδιαπραγμάτευση του νέου μνημονίου, για εξυγίανση της παθολογίας της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, αποτελεί μία τέτοια διέξοδο, η οποία βρίσκει ημέρα με την ημέρα όλο και μεγαλύτερη ανταπόκριση. Η δημοσκοπική εκτόξευση της Δημοκρατικής Αριστεράς στο 18%, σύμφωνα με την τελευταία έρευνα κοινής γνώμης τής Public Issue, αποτελεί δείκτη αυτής της εξέλιξης. Σε αυτή την εξέλιξη δεν έχουν συμβάλει μόνο οι πολιτικές θέσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά και η πολιτική αξιοπιστία του προσώπου του προέδρου της, Φώτη Κουβέλη. Και ο ίδιος δε χάνει την ευκαιρία να τονίζει σε κάθε συνέντευξή του και σε κάθε κείμενό του ότι δεν αρκούν μόνο οι υγιείς πολιτικές θέσεις, αλλά απαιτείται και η φερεγγυότητα των προσώπων που θα τις υλοποιούν σε ένα καθημερινό, δημοκρατικό, προοδευτικό αποτέλεσμα προς όφελος της κοινωνίας. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί τη μεγάλη ευκαιρία και το μεγάλο στοίχημα της επόμενης ημέρας.

* Ο Στρατής Ψάλτου είναι υποψήφιος διδάκτωρ Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας.