Βρεθήκαμε σε συνοικιακά καφενεία της Μυτιλήνης, τους χώρους που εδώ και πολλές δεκαετίες αποτελούν στέγη πολιτικών συζητήσεων και ζυμώσεων. Ρωτήσαμε, ακούσαμε και παρακολουθήσαμε τις κουβέντες μεταξύ θαμώνων, σχετικά με το πώς βλέπουν τα πράγματα σε τοπικό επίπεδο και τι περιμένουν από τις εκλογές που έρχονται. Το κλίμα που συναντήσαμε όπου πήγαμε, το ίδιο. Έντονη δυσαρέσκεια και απαισιοδοξία για την όποια αλλαγή μάς μετέφεραν όσοι δέχτηκαν να μας μιλήσουν και να μας αφήσουν να παρακολουθήσουμε την κουβέντα τους.

Αναζητούσαμε γηραιότερους κατοίκους της πόλης, που με τα χρόνια που κουβαλούν στην πλάτη τους θα είχαν και τη μεγαλύτερη πείρα από την πορεία της τοπικής αυτοδιοίκησης, αποτελώντας έτσι και το «βαρόμετρο» κατά κάποιο τρόπο των φετινών εκλογών. Πολύ μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους δε βρήκαμε στα καφενεία που πήγαμε. Αρκετοί από τους θαμώνες, επίσης, δεν ήθελαν καν να εκφέρουν τη γνώμη τους για τα τοπικά ζητήματα, τις εκλογές και την τοπική αυτοδιοίκηση, τόσο γιατί δεν ήθελαν να εκτεθούν, αλλά κυρίως γιατί βλέπουν τα πράγματα με απόγνωση. Αυτό είναι, όπως διαπιστώσαμε, πάνω - κάτω το κλίμα που επικρατεί στα καφενεία.

«… θα βγει για το συμφέρον του»
«Οι εκλογές είναι καθημερινό θέμα συζήτησης όταν μαζευόμαστε», μας είπαν οι θαμώνες των καφενείων. Πώς να μην είναι άλλωστε;
Σε ένα από αυτά, στην περιοχή του Συνοικισμού, συναντήσαμε τον κ. Μηνά. Μέχρι πρόσφατα εργαζόταν ως συμβασιούχος, αυτήν τη στιγμή όμως είναι άνεργος, αφού η σύμβασή του έχει λήξει. Όπως είναι λογικό, αυτό που τον απασχολεί είναι το εργασιακό και αυτό είναι και το πρώτο που μας αναφέρει. «Μας έχουν με συμβάσεις και μας απολύουν, για να μην αποκτούμε δικαιώματα και να μην έχει το ελληνικό κράτος αύριο - μεθαύριο να δώσει σύνταξη», λέει απογοητευμένος.
«Είναι μάλλον το βασικό θέμα που συζητάτε με τις παρέες σας όταν μαζεύεστε εδώ», του λέμε. «Ακούγονται πολλά, ναι, αλλά μας απασχολεί κυρίως το οικονομικό», απαντά.
Και εδώ, στη Λέσβο και στη Μυτιλήνη, τι γίνεται; «Δράμα η κατάσταση, δε γίνεται τίποτα», απαντά. «12 χρόνια έχουν να σκουπίσουν το Συνοικισμό και τώρα με τις εκλογές έρχονται συνέχεια. Μόνο όταν έχουμε εκλογές βλέπουμε… καρότσι και σκούπα.»
Ο ίδιος θα ψηφίσει; «Είμαι και στο “ναι” και στο “όχι”. Όποιος και να βγει, άλλωστε, θα βγει για το συμφέρον του, όχι για εμάς. Είμαι απογοητευμένος απ’ όλους και όλα. Και ο “Καλλικράτης” θα μας κάνει… πιο ψιλούς και απ’ το τσιγαρόχαρτο…»

«Δεν υπάρχει καινούργιος»
Σε ένα άλλο καφενείο, συναντήσαμε μια παρέα όχι μόνο γνωστών, αλλά και αδελφών, που μας συστήθηκαν ως… «αδελφοί Αθηνιώτη». Κώστας, Μανώλης και Νίκος. Τους ρωτήσαμε πώς βλέπουν τα πράγματα και με τι κριτήρια θα πάνε να ψηφίσουν στις εκλογές.
«Όποιος μου πει “καλημέρα” και καταλάβω ότι έχει κατά το ήμισυ το φιλότιμο το δικό μου, θα του βγάλω το καπέλο», λέει ο κ. Κώστας. «Ήμουν απ’ όλα και τα έριξα όλα στο πηγάδι. Για μένα αυτός που αξίζει είναι ο Βουνάτσος, που δεν έχει φράγκο και είναι παλληκάρι.»
«Προσωπικά είμαι δυσαρεστημένος από το Βουνάτσο γιατί κάποτε που είχα ανάγκη, δε με βοήθησε», λέει μπαίνοντας στην κουβέντα και ο κ. Σπύρος Στάμος. Είναι συνταξιούχος, ανάπηρος του Στρατού και μεγαλύτερος σε ηλικία. «Ο Έλληνας διασκέδαζε, τώρα κάθεται σκεπτικός. Άλλα μας έταζαν και άλλα κάνουν», συνεχίζει.
Και οι καινούργιοι; Δε θα μπορούσαν να κάνουν αυτοί τη διαφορά;
«Δεν υπάρχει καινούργιος. Ποιος, ο Παλαιολόγος ή ο Κόρακας; Τόσα χρόνια έχουν περάσει διάφοροι από τη νομαρχία, τι έχουν κάνει;», είναι η άποψη του κ. Μανώλη. «Εγώ είμαι μονοκούκι με τον Πατερέλλη. Όχι ότι είμαι ευχαριστημένος, κανείς δεν είναι ευχαριστημένος, αλλά είμαι αναγκασμένος να τον ψηφίσω, γιατί είμαι οργανωμένος στο κόμμα. Είμαστε δυσαρεστημένοι με όσα γίνονται, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά.»

Περί καθαριότητας και άλλων δεινών
«Τι είναι αυτό με το οποίο δεν είστε ευχαριστημένοι, κυρίως, από την τοπική αυτοδιοίκηση;», τους ρωτάμε. Εκεί δίνουμε, όπως φαίνεται, και αφορμή για να «ανάψει» η κουβέντα. Το θέμα που αναφέρεται πρώτο από τους συνομιλητές μας είναι σχετικά με την καθαριότητα της πόλης. Τις πταιει; Ο δήμος ή οι πολίτες;
«Εγώ δε θα πετάξω το πακέτο από τα τσιγάρα που κρατώ στα χέρια μου, οι άλλοι όμως το πετάνε. Βλέπω την παραλία της Επάνω Σκάλας σήμερα να έχει ένα εκατομμύριο σακκούλες και να κατεβάζουν τα σχολεία για να τα καθαρίσουν οι μαθητές... Γιατί δε βάζει τους ανθρώπους του ο δήμος;», ρωτάει ο κ. Κώστας.
Ο κ. Μανώλης έρχεται να αντικρούσει τις κατηγορίες προς το δήμο: «Ο δήμος τι να πρωτοκάνει; Δεν προσέχουμε εμείς οι ίδιοι. Εμείς είμαστε η αυτοδιοίκηση», λέει. Η συζήτηση φουντώνει γύρω από το ζήτημα και μπλέκει τους Τσιγγάνους της πόλης, τον περιπλανώμενο άστεγο και την απουσία πρόνοιας και για το πάρκο της Αγίας Ειρήνης.
«Θυμάστε πώς ήταν το πάρκο πριν από λίγο καιρό που το έφτιαξαν; Ε, δέστε πώς έχει γίνει τώρα», λέει ο ίδιος. «Δεν είμαστε για τίποτα. Δίνουν τόσα εκατομμύρια και δείτε πώς το έκαναν. Καλύτερα να έμενε το χαλίκι, να μην μπορούν να το χαλάσουν. Οι Μυτιληνιοί δε θέλουμε τον τόπο μας. Ο ένας ρουφιανεύει τον άλλο.»
Στο σημείο αυτό, πετάγεται και ένας ακόμη θαμώνας, ο κ. Κώστας, που μόλις έχει μπει στο καφενείο και συμφωνεί: «Κάποιοι δε θέλουν να πάει μπροστά ο τόπος», λέει.

«Ο γνήσιος μένει στην αφάνεια»
«Και τι μπορεί να αλλάξει την κατάσταση;», ρωτάμε, αδίκως απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε. Οι προοπτικές είναι εξαιρετικά απαισιόδοξες. «Ένας σεισμός, μια ατομική βόμβα», ακούμε. «Τα μωρά που θα γεννηθούν, σ’ αυτά ελπίζουμε.»
«Τι να περιμένουμε; Όλοι γλείφουν τους υπαλλήλους τους για να πάρουν ψήφους. Όλοι ίδιοι είναι. Όποιος ανέβει στην εξουσία, για να μπορέσει να σταθεί πρέπει να κάνει τα πάντα», λέει ο κ. Μανώλης, μιλώντας πλέον πιο ανοιχτά. «Ο γνήσιος μένει στην αφάνεια. Με τα αδέρφια μου είμαστε ναυτικοί, έχουμε γυρίσει όλον τον κόσμο. Εδώ παραμυθιάζουν τον κόσμο. Άλλοι μας κάνουν κουμάντο και δεν το καταλαβαίνουμε, άλλα είναι τα αφεντικά. Αφού ανήκουμε στη Δύση, σκύψτε και τρώτε κλοτσιές.»
«Όταν έχει δίκιο ο ένας, να δρουν με αξιοπρέπεια και όχι κομματικά», λέει ο κ. Σπύρος. «Οι παλιοί, αγνοί κομμουνιστές που έτρωγαν μπουνιές και δεν άλλαζαν, πέθαναν στην ψάθα. Εκείνοι είχαν ιδεολογία.»
«Και τι, αυτά που σου είπαμε θα τα γράψεις έτσι; Δε θα κρατήσεις μόνο όσα θέλεις; Και η εφημερίδα ακόμη κατευθυνόμενη είναι, τέταρτη εξουσία. Καλύτερα να τα σβήσεις όλα…», ακούμε πριν φύγουμε…