«Ο λύκος κι αν εγέρασε και άσπρισε το μαλλί του, ούτε την τέχνη του άλλαξε ούτε την τακτική του…» Μια παροιμία που ταιριάζει «γάντι» στα όσα έχουν συμβεί στη λεσβιακή διαιτησία με την πρόσφατη ουσιαστικά αποπομπή Ανδριάνη από τη θέση του προέδρου τού Σ.Δ.Π.Λ.. Τα όσα, βέβαια, συμβαίνουν στη λεσβιακή διαιτησία, είναι η μικρογραφία των όσων συμβαίνουν πανελλαδικά στο χώρο, που έχει αντίκτυπο και σε εμάς. Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που το κτήριο της οδού Καρκαβίτσα έχει ζήσει ανάλογες σκηνές σουρεαλισμού με διαμαρτυρόμενους διαιτητές, λυκοφιλίες, έριδες, πάθη και μίση.
Και εύλογα αναρωτιόμαστε:
Γιατί όταν συμβαίνουν όλα αυτά, μετά θα πρέπει να πειθαρχούν παράγοντες και ποδοσφαιριστές;
Γιατί θα πρέπει να έρθει ένας νέος διαιτητής στο χώρο;
Πώς έχουμε την απαίτηση να βγαίνουν τα πρωταθλήματα μετά από τέτοιες έριδες και πάθη;
Γιατί μας σοκάρουν μετά τα γεγονότα ακόμα και στο Παιδικό μας Πρωτάθλημα;
Μήπως θα πρέπει επιτέλους η εξυγίανση να αρχίσει από κάτω προς τα πάνω; Με κριτήρια άκρως ποδοσφαιρικά και διαιτητικά; Και τέλος, ας μας πει κάποιος τι άλλαξε στη διαιτησία απ’ όταν μπήκε στις ενώσεις και στην ΕΠΟ.
Αυτό που γνωρίζουμε, πάντως, είναι αυτό που ορίζει το καταστατικό τού Σ.Δ.Π.Λ.: «Σκοπός του Συνδέσμου είναι η πνευματική, κοινωνική και ηθική εξύψωση των μελών και η Ανάπτυξη της Συναδελφικότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ τους.» Τα συμπεράσματα δικά σας…