ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ... ΛΕΟΝΤΩΝ

Μπορούν οι κεφαλαιοκράτες, οι κυβερνήσεις τους, οι μαριονέτες τους, τα «κανάλια» τους, να σώσουν το περιβάλλον; Ένα θέμα που βρίσκεται συνεχώς στην επικαιρότητα. Το εάν, δηλαδή, ο καπιταλισμός έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει την οικολογική κρίση, που αναμφισβήτητα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, που συχνά είναι και ανεξέλεγκτες. Οι διάφοροι ντελάληδες του φιλελευθερισμού (είτε original, είτε imitation με το προσωπείο της σοσιαλδημοκρατίας) υποστηρίζουν ότι ο μηχανισμός της αγοράς είναι η μόνη λύση για τη θεραπεία της υπάρχουσας περιβαλλοντικής κρίσης... Φυσικά δεν μπαίνουν στον κόπο να μας εξηγήσουν ποιος την προκάλεσε! Κλείνοντας τα μάτια μπροστά στη λογική του κεφαλαίου, που δεν είναι άλλη από την οικονομική μεγέθυνση και τα ολοένα και περισσότερα κέρδη, προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι... καθαρές τεχνολογίες και τα... οικολογικά προϊόντα είναι και προς το συμφέρον των ίδιων των επιχειρήσεων. Τίποτα πιο βλακώδες και ψευδές! Οι ποιοτικές μεταβλητές όπως το περιβάλλον, ούτε είναι, ούτε και θα ενταχτούν στο μέλλον στα προγράμματα των πολυεθνικών εταιρειών. Για έναν απλούστατο λόγο, που είναι κατανοητός και στους πρωτοετείς φοιτητές των οικονομικών σχολών. Αέρας, νερό και συχνά το έδαφος, όταν μπορούν να αποτελέσουν εισροές (ή εκροές) χωρίς κόστος, δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να τα ενσωματώσουν οι ίδιες. Πολύ περισσότερο που η αγορά-σχιζοφρένεια έχει καταλάβει τα μυαλά των απανταχού συντηρητικών κυβερνήσεων, ανεξάρτητα αν αυτή οδηγεί στις κοινωνίες των 2/3 στον πλούσιο Βορρά και απειλεί με θάνατο 100 εκατομμύρια πληθυσμό στο φτωχό Νότο...

Από την άλλη πλευρά, οι πολυδιαφημισμένες «σύγχρονες», «καθαρές», «πράσινες» τεχνολογίες δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας καινούργιος χώρος επέκτασης των δραστηριοτήτων των πολυεθνικών, με πρόσχημα την οικολογία. Γιατί το 95% από τις επενδύσεις αυτές οδηγείται σε μεθόδους που αποσκοπούν στην αποκατάσταση ζημιών που ήδη έχουν προκληθεί κι όχι στην παραγωγή φιλικών στο περιβάλλον προϊόντων και τη χρήση μεθόδων παραγωγής που... δε ρυπαίνουν. Έτσι, οι ίδιοι επιχειρηματίες, που οι βιομηχανίες τους ρυπαίνουν, είναι αυτοί που πουλάνε αντιρρυπαντικές τεχνολογίες σε κυβερνήσεις και οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για τη... «σωτηρία» του περιβάλλοντος! Και μια και μιλάμε για πράσινες επιχειρήσεις, να αναφέρουμε τη νέα μόδα των χρηματοπιστωτικών εταιρειών, που συγκεντρώνουν ποσά για να επενδύσουν σε εταιρείες που «νοιάζονται» για το περιβάλλον. Αφού μάζεψαν μεγάλο αριθμό μικροεπενδυτών με παραπειστικές διαφημίσεις, αποδείχτηκε γρήγορα ότι τους εξαπατούσαν. Μια εταιρεία, μάλιστα, αποδείχτηκε ότι είχε επενδύσει τεράστια ποσά σε εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας!
Ενδεδυμένοι με πράσινη συσκευασία, προσπαθούν να μας πείσουν για τις οικολογικές «ευαισθησίες» του... καπιταλιστικού συστήματος, επιχειρώντας να αποπροσανατολίσουν για άλλη μια φορά την κοινή γνώμη. Με αστεία επιχειρήματα έβαλαν από την πίσω πόρτα και επίσημα τη ρύπανση σα δικαίωμα των ισχυρών και φέρνουν σε ακόμα πιο δύσκολη θέση το φτωχό Νότο, συνεχίζοντας τη λεηλασία του στο φυσικό περιβάλλον!

Το οικονομικό σύστημα που έχει επιβληθεί, είναι μονοδιάστατα προσανατολισμένο στην ολοένα και μεγαλύτερη μεγέθυνση, άρα και του κέρδους, με την αποθέωση των καταναλωτικών κοινωνιών! Προϊόντα μιας χρήσης με μικρό κύκλο ζωής, καταναλωτικά δάνεια και πλύση εγκεφάλου από τις διαφημίσεις οδηγούν σ’ έναν πλανήτη-χωματερή, αδυναμία πρόσβασης μεγάλης μερίδας ανθρώπων (2/3 ή 3/4) σε στοιχειώδη αγαθά και δραματική υποβάθμιση της ζωής της εργατικής τάξης και των φτωχών στρωμάτων. Η εν λόγω φιλοσοφία, με το... παντεσπάνι των πράσινων φόρων, είναι σε πλήρη αντίθεση με την οικολογική ισορροπία και την προστασία του περιβάλλοντος!
Ο καπιταλισμός και η καταστροφή του περιβάλλοντος πάνε πακέτο! Όσα φτιασιδώματα κι αν υπάρξουν, είναι αδύνατο να αντιστρέψουν αυτή την πραγματικότητα. Άλλωστε φροντίζουν γι’ αυτό υπερεθνικά κέντρα όπως η Διεθνής Τράπεζα, η GATT και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Οι παρεμβάσεις τους στο φτωχό Νότο έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση εκατομμύρια πληθυσμού κι έχουν καταστρέψει δάση, καλλιέργειες κι έχουν μολύνει υδάτινους πόρους και εδάφη. Μ’ άλλα λόγια, τους έχουν οδηγήσει σ’ ένα μέλλον χωρίς την παραμικρή προοπτική ελπίδας. Μοναδική λύση, η αλλαγή του τύπου ανάπτυξης και στο Βορρά και το Νότο. Κάτι ανέφικτο, φυσικά, στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος...
Μέσα από τον οικολογικό λάκκο των λεόντων, ξέρουμε πως ζητήματα όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η μείωση της βιοποικιλότητας και η αποψίλωση των δασών, απαιτούν λύσεις που οδηγούν στην ανατροπή του συγκεκριμένου καταστροφικού μοντέλου, άρα και του καπιταλιστικού συστήματος, και περί αυτού οι «περιβαλλοντιστές» τύπου «Σκάι», Greenpeace κ.λπ. ποιούν την νήσσαν...

... ο Δανιήλ.