Ενισχύει άμεσα με νέες θέσεις ελλιμενισμού τις εγκαταστάσεις της η μαρίνα του Αϊβαλιού, στο πλαίσιο στρατηγικής επιλογής της τουρκικής κυβέρνησης να καλύψει τη ζήτηση της ευρύτερης περιοχής της ανατολικής Μεσογείου. Την ίδια ώρα, για τη μαρίνα Μυτιλήνης, τέσσερα περίπου χρόνια μετά την ολοκλήρωση του έργου, αλλά και οκτώ μήνες ύστερα απ’ τη λειτουργία της, επιβεβαιώνεται η ρήση ότι ουδέν μονιμότερο του προσωρινού, αφού δεν έχει γίνει απ’ την ελληνική κυβέρνηση απολύτως καμμία ενέργεια για την αξιοποίησή της.

Όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, το αρμόδιο τουρκικό Υπουργείο Μεταφορών δίνει έμφαση στην επιτάχυνση των διαδικασιών για την κατασκευή νέων λιμανιών, αλλά και σύγχρονων υποδομών σε μαρίνες για τη φιλοξενία τουριστικών σκαφών. Το Υπουργείο σχεδιάζει την αύξηση της δυνατότητας φιλοξενίας στις τουρκικές ακτές, από τις 500.000 θέσεις σκαφών που είναι σήμερα, κατά 10% μεσοπρόθεσμα, ενώ ο μακροπρόθεσμος σχεδιασμός προβλέπει αύξηση 20%.
«Ιδιαίτερα» - συνεχίζει η είδηση - «για την περιοχή απέναντι από τη Λέσβο και μέχρι τα Δαρδανέλια και κυρίως για τη μαρίνα της πόλεως Αϊβαλί, ο βραχυπρόθεσμος σχεδιασμός προβλέπει αύξηση έως και 30%, αφού από ελληνικής πλευράς οι υποδομές είναι μηδενικές.»

Μόνο η Βουλιαγμένη…
Όπως συνεχίζει η είδηση, η Τουρκία αναδεικνύεται σε ελκυστικό προορισμό για τη φιλοξενία ιδιωτικών σκαφών στην ανατολική Μεσόγειο, λόγω περιβαλλοντικών προβλημάτων στη δυτική Μεσόγειο, αλλά και τις περιορισμένες οικονομικές επενδύσεις στις λιμενικές υποδομές φιλοξενίας σκαφών σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία, αλλά και η Ιταλία, που διαθέτουν το 75% της συνολικής διαθέσιμης ικανότητας φιλοξενίας σκαφών στη Μεσόγειο.
Σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, απ’ τις μαρίνες που διαχειρίζεται η Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης (ΕΤΑ) Α.Ε., η οποία προσωρινά, απ’ τον Ιούλιο του 2010, έχει αναλάβει και τη διαχείριση της μαρίνας Μυτιλήνης, βρίσκεται σε διαδικασία ανάδειξης αναδόχου εκμετάλλευσής της μόνο μία μαρίνα, αυτή της Βουλιαγμένης. Κι αυτό παρά τις ανακοινώσεις που είχαν γίνει πέρυσι το Σεπτέμβριο ότι μέχρι το τέλος τού 2010 θα γινόταν προκήρυξη απ’ την ΕΤΑ για την αξιοποίηση σημαντικού αριθμού εκτάσεων-«φιλέτων», αλλά και για μακροχρόνιες παραχωρήσεις με διάρκεια έως 40 χρόνια για τις μαρίνες Βουλιαγμένης, Αλίμου και Μυτιλήνης.
Είναι, μάλιστα, ανησυχητικό το γεγονός ότι κατά την πρόσφατή του επίσκεψη στη Μυτιλήνη ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος, αντί να προσδιορίσει κάποια πιθανή έστω ημερομηνία προκήρυξης του διαγωνισμού μίσθωσης της μαρίνας, ανέφερε αόριστα, δίχως να δώσει περισσότερες εξηγήσεις, ότι «έως τον Ιούνιο θα έχουμε αποφασίσει τι θα κάνουμε»!


30 σκάφη ξεχειμωνιάζουν στη μαρίνα Μυτιλήνης, που έριξε τις τιμές της
Προβολή… μέσω εκθέσεων

Η μαρίνα της Μυτιλήνης διαθέτει 222 θέσεις ελλιμενισμού και η λειτουργία της έχει ανατεθεί προσωρινά στην ΕΤΑ, η οποία μέσω του διαγωνισμού, όποτε γίνει αυτός, θα την παραχωρήσει στον ιδιώτη επενδυτή που θα πλειοδοτήσει σε μίσθωμα.
Έως τότε, στους οκτώ μήνες που έχει αναλάβει η Εταιρεία την «προσωρινή» λειτουργία, και μετά τα προβλήματα που είχαν προκύψει με τον ακριβό τιμοκατάλογο των προσφερόμενων υπηρεσιών σε σκάφη, η μαρίνα υπολειτουργεί. Αυτή την περίοδο, μάλιστα, δεν ξεπερνούν τα 30 τα ελλιμενισμένα σκάφη που ξεχειμωνιάζουν στις εγκαταστάσεις της.
«Απ’ την πλευρά μας», τόνισε ο διευθυντής της μαρίνας Μυτιλήνης, Γιάννης Τσαμποδήμος, «επιδιώκουμε να διατηρείται η υποδομή σε άριστη κατάσταση και σε ετοιμότητα να δεχθεί το σύνολο των σκαφών που μπορεί να φιλοξενήσει.»
Ο κ. Τσαμποδήμος ανέφερε ότι σε σχέση με τον αρχικό τιμοκατάλογο έχει γίνει μείωση της τάξης τού 30%, ενώ καταβάλλεται προσπάθεια για την προσέλκυση κοινού να περιοριστεί ακόμη περισσότερο το κόστος για τους ιδιοκτήτες σκαφών. Σε ό,τι αφορά στις δράσεις προβολής των εγκαταστάσεων, τις επόμενες μέρες θα βγει «στον αέρα» και η επίσημη ιστοσελίδα της μαρίνας Μυτιλήνης, ενώ κατά τον κ. Τσαμποδήμο συμβάλλουν στον ίδιο στόχο και οι εκθέσεις που έγιναν και θα γίνουν, όπως και κάθε καλλιτεχνική εκδήλωση, ιδιαίτερα όταν γίνονται είδηση και στα αθηναϊκά μέσα ενημέρωσης.
Ο ίδιος εκτιμά ότι μια πρώτη εικόνα για την αναμενόμενη κίνηση της μαρίνας τη θερινή περίοδο θα διαμορφωθεί τον επόμενο μήνα, οπότε και αναμένεται να ξεκινήσουν οι κρατήσεις για το καλοκαίρι.
Ας σημειωθεί, πάντως, ότι δεν έγινε απολύτως κανένα οργανωμένο πρόγραμμα προβολής και διαφήμισης της μαρίνας Μυτιλήνης στο εξωτερικό, απ’ την έναρξη της λειτουργίας της έως τώρα.


Η μαρίνα στο Αϊβαλί (πάνω). Μεγαλώνει αφού η αντίστοιχη της Μυτιλήνης... αγνοείται


Προθεσμία έως το τέλος τού 2012 να παράγει έσοδα η μαρίνα Μυτιλήνης
Τι εμποδίζει νέο διαγωνισμό;

Η πρώτη προσπάθεια να ανατεθεί σε ιδιώτη η λειτουργία της μαρίνας έγινε τον Ιούνιο του 2008, περίπου παράλληλα με τα εγκαίνιά της απ’ τον τότε υπουργό Τουρισμού Άρη Σπηλιωτόπουλο. Το πλήρωμα του χρόνου έδειξε ότι η μαρίνα δε βρήκε ενοικιαστή γιατί ο ΕΟΤ, ο ιδιοκτήτης της, ζήτησε πολύ μεγάλο, υπέρογκο, ίσως και απαγορευτικό για τη βιωσιμότητα της επένδυσης στη μαρίνα, μίσθωμα. Έκτοτε, το λογικό επόμενο βήμα ενός άγονου διαγωνισμού θα ήταν η επανάληψή του, και μάλιστα με αλλαγές ικανές να προσελκύσουν, όχι έναν, αλλά πολλούς ενδιαφερομένους.

Ο δεύτερος διαγωνισμός δεν έγινε επί Ν.Δ., αλλά ούτε επί ΠΑΣΟΚ, κι αυτό παρά το ειδικό ενδιαφέρον του βουλευτή Λέσβου Νίκου Σηφουνάκη, που πάσχισε κυριολεκτικά ώστε να βρει φόρμουλα να αναλάβει τη λειτουργία της η ΕΤΑ Α.Ε. και η μαρίνα να ανοίξει. Θα περίμενε, όμως, κανείς ο υπουργός να πιέσει, πέρα απ’ την προσωρινή, και για οριστική λύση. Άλλωστε, η έως τώρα «ενασχόλησή» του με το έργο κάτι τέτοιο προανήγγελλε.
Απ’ τη μια, λοιπόν, οι δηλώσεις Γερουλάνου ότι μέχρι τον Ιούνιο θα αποφασιστεί τι μέλλει γενέσθαι με τη μαρίνα και απ’ την άλλη η «σιωπή» Σηφουνάκη που δε συνάδει με την εν γένει στάση του για τον τουριστικό λιμένα Μυτιλήνης, δημιουργούν προβληματισμό για το κατά πόσο η κυβέρνηση μπορεί - αν θέλει - να επαναλάβει τώρα το διαγωνισμό.
Μήπως χρειάζεται, όπως εικάζουν κάποιοι εμπλεκόμενοι, να προηγηθούν ρυθμίσεις, ενδεχομένως και νομοθετικές, σε σχέση με το καθεστώς του έργου, ώστε να είναι πιο εύκολη μια δεύτερη προκήρυξη με χαμηλότερο μίσθωμα για την εκμετάλλευσή του;
Μήπως χρειάζεται ρύθμιση για να καταστεί εφικτή η μίσθωση και διαχείριση του λιμένα και από εταιρεία μη ελληνικών συμφερόντων;
Μήπως, δεδομένης της κρίσης, εκτιμάται πως δε θα υπάρξει ενδιαφέρον για ένα τέτοιο έργο, οπότε και θα «υποθηκευτεί» για 40 χρόνια η παραχώρηση με μη συμφέροντες για το Ελληνικό Δημόσιο όρους;
Μήπως, απ’ την άλλη, η ΕΤΑ Α.Ε., που περίπου ταυτόχρονα με την προσωρινή διαχείριση της μαρίνας ανέλαβε με νόμο και τη διαχείριση όλων των Ολυμπιακών Ακινήτων, δεν… πρόλαβε όλο αυτό το διάστημα να ασχοληθεί με τη Μυτιλήνη;
Μήπως, εν τέλει, δεν υπάρχει κανένα «μυστικό» ελαφρυντικό της συνήθους ολιγωρίας της Ελληνικής Πολιτείας στο να αξιοποιήσει την περιουσία της;


Η υπερσύγχρονη, αλλά ακόμα... «αδούλευτη» μαρίνα της Μυτιλήνης καλείται να «βγάλει τα λεφτά της»

Μπαίνουμε μέσα...
Ό,τι κι αν είναι, όμως, δεν πρέπει να παραβλέψουμε δύο παραμέτρους. Η πρώτη είναι πως το ελληνικό κράτος πληρώνει σήμερα για να λειτουργεί η μαρίνα Μυτιλήνης, γιατί πολύ απλά τα έσοδα που αποφέρουν τα 30 σκάφη επ’ ουδενί καλύπτουν έστω και τους μισθούς για τη φύλαξη, τον καθαρισμό και τη λειτουργία της. Η δεύτερη, ότι το έργο, για το οποίο δαπανήθηκαν πάνω από 10 εκατ. ευρώ, δεν είναι ιδιωτική ή έστω εθνική επένδυση, αλλά συγχρηματοδοτούμενο απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία όπως για όλα τα έργα, και για τη μαρίνα Μυτιλήνης έχει θέσει κανόνες.
Σύμφωνα με αυτούς τους κανόνες, έως το τέλος τού 2012 το έργο οφείλει να έχει αποκτήσει τη λειτουργικότητα για την οποία και συγχρηματοδοτήθηκε από δύο κοινοτικά πλαίσια στήριξης (στο Β΄ Κ.Π.Σ. έγιναν οι λιμενικές εγκαταστάσεις και στο Γ΄ Κ.Π.Σ. οι χερσαίες). Η σημερινή κατάσταση λειτουργίας είναι ένα «μπάλωμα». Που ναι μεν απέτρεψε την επιβολή κυρώσεων στον έλεγχο που έγινε πέρυσι το καλοκαίρι απ’ την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, γιατί βρήκε τη μαρίνα εν λειτουργία, αλλά δεν είναι ο στόχος που είχε θέσει η Κομισιόν αποφασίζοντας την ένταξη και πληρωμή της μαρίνας Μυτιλήνης απ’ τα προγράμματά της.
Στόχος ιδιαίτερα απλός και σαφής: να κατασκευαστεί ένα έργο που θα συμβάλλει στην τουριστική ανάπτυξη της Λέσβου και θα παράγει έσοδα. Λίγα ή πολλά, μάλλον δε φαίνεται να έχει σημασία, αλλά θα πρέπει η μαρίνα να είναι βιώσιμη. Αν δεν το καταφέρει αυτό το ελληνικό κράτος στον επόμενο ενάμιση χρόνο, τότε μάλλον θα κληθεί να ξαναπληρώσει τη μαρίνα, αυτήν τη φορά για την «αστοχία» του έργου.