Μια πρόσκληση του «Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεόδωρος Παπαγιάννης», μας έφερε το απόγευμα της Δευτέρας 7 Σεπτεμβρίου, στο Ελληνικό του δήμου Κατσανοχωρίων, μερικά χιλιόμετρα νότια των Ιωαννίνων.
Για να παραστούμε στα εγκαίνια αυτού του Μουσείου, που στήθηκε στο κτήριο του Δημοτικού Σχολείου Ελληνικού, που λειτουργεί ακόμα, με μικρό αριθμό μαθητών στα δυσπρόσιτα ηπειρώτικα βουνά. Ένα μουσείο, που για να αισθανθείς την Τέχνη, που περικλείει, πρέπει να συναντηθείς πριν με την άγρια ομορφιά, αλλά και την δυσκολία διάβασης του τοπίου που το περιβάλλει. Και που στήθηκε με τη συνεργασία όλων των τοπικών δυνάμεων, των εντός και εκτός Ηπείρου.
Ο γλύπτης Θεόδωρος Παπαγιάννης, καθηγητής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, γέννημα - θρέμμα του Ελληνικού, απόφοιτος του Σχολείου όπου στεγάζεται το Μουσείο του, πήρε πριν μερικά χρόνια την μεγάλη απόφαση. Χάρισε στο χωριό που τον γέννησε την τεράστια συλλογή έργων του, πάνω από 200, που συγκρότησαν το Μουσείο, ο αύλειος χώρος του οποίου κοσμήθηκε με έργα μαθητών και φίλων του, που κατέθεσαν κι αυτοί την δική τους εισφορά, επαυξάνοντας την γενναιοδωρία του καλλιτέχνη.
«Για να δωρίσεις πρέπει πρωτίστως να έχεις και να κατέχεις», είπε ο αντιπρόεδρος του Μουσείου, καθηγητής Παναγιώτης Νούτσος, γόνος κι αυτός του Ελληνικού. «Αλλά και να θέλεις να διατηρήσεις τη μνήμη του γενέθλιου τόπου, μέσα από την απώλεια των γονιών, των αδελφών, ή ενός παιδιού που χάθηκε νωρίς, ως αντιστάθμισμα του συνεπακόλουθου αισθήματος της μελαγχολίας, που όπως έλεγε ο Καντ είναι η ροπή προς το “υψηλό” ή προς ό,τι υπερβαίνει την καθημερινότητα», προσέθεσε ο ομιλητής.
«Ο Θεόδωρος Παπαγιάννης», τόνισε η κεντρική ομιλήτρια των εγκαινίων, καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης και διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα, «κατάγεται από την Ήπειρο, μια περιοχή που με την τραχιά της διαμόρφωση, τους γλυπτικούς ορεινούς της όγκους και την πέτρινη αρχιτεκτονική της, αφυπνίζει την ενδιάθετη καλλιτεχνική ροπή και υπαγορεύει την αυστηρότητα και το σεβασμό στη χρήση των υλικών... Η ηπειρωτική καταγωγή του καλλιτέχνη, βιώματα της παιδικής του ηλικίας στην ύπαιθρο, η τιμιότητα του χειρωνακτικού μόχθου, το ακέραιο ήθος του ανθρώπου εξηγούν τον πλούτο, την ποικιλία, τη γνησιότητα και κυρίως την αισιοδοξία του έργου του Παπαγιάννη. Ενός έργου πανάρχαιου και σύγχρονου, που αποπνέει βαθιά ανθρωπιά», κατέληξε η κ. Πλάκα.
Κόσμος πολύς στα εγκαίνια, που τελέστηκαν κάτω από βαρύ ουρανό, που όμως δεν έφερε βροχή και με την αναγκαστική απουσία του προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια, που οι εκλογικές διαδικασίες επέβαλαν την επιστροφή του στην Αθήνα, και κόσμος πολύς και διαφορετικός, στην πανηγυρική συνεστίαση που ακολούθησε στο ξενοδοχείο «Λάνασα» στο χωριό Κωστίτσι των Τζουμέρκων.
Αυτό που μας έκανε συγκλονιστική εντύπωση ημών των Λεσβίων που βρεθήκαμε εκεί, ήταν ότι με αρχινισμένη ήδη την προεκλογική περίοδο, που διαφαίνεται σκληρή και ανελέητη, άνθρωποι όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών κομμάτων και παρατάξεων βρέθηκαν εκεί, δίπλα στον δικό τους καλλιτέχνη, έφαγαν, ήπιαν και τραγούδησαν μαζί του, έχοντας στο νου ότι ήταν όλοι Ηπειρώτες και τους ένωναν κοινοί στόχοι και κοινές επιδιώξεις.
Ήταν εκεί η ηγεσία της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας, η πρυτανεία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο υφυπουργός Άμυνας Κώστας Τασούλας, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Αργύρης και Μιχάλης Παντούλας, ο βουλευτής του Κ.Κ.Ε. καθηγητής Κώστας Αλυσανδράκης, το ιστορικό στέλεχος του ΣΥΝ Λαοκράτης Βάσης, ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή Αντώνης Μακρυδημήτρης, ο πρώην πρύτανης του Παντείου Γιώργος Κοντογιώργης, ο Ελευθέριος Γείτονας, των ομώνυμων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων των Αθηνών, οι δήμαρχοι Κατσανοχωρίων Βασίλης Χήττας, Πρέβεζας Νίκος Γιαννούλης και Ελληνικού Αττικής Γκορτζίδης και πολλοί άλλοι, ανάμεσα στους οποίους και ο Γερμανός πρεσβευτής στην Αθήνα.
Αυτό λοιπόν που είδαμε και νιώσαμε εμείς εκεί ψηλά στα ηπειρωτικά βουνά, είναι αυτό που, τουλάχιστον ο υπογράφων, δεν διαπιστώνουμε εδώ στο νησί της Λέσβου, όπου παρεμπιπτόντως υπάρχουν έργα του γλύπτη Παπαγιάννη, παρά τα όσα βαρύγδουπα και ρητορικά εκτοξεύονται κατά καιρούς. Δεν βλέπουμε δηλονότι, ενότητα στη δράση και ομοψυχία, στα μεγάλα ζωτικά ζητήματα που απασχολούν το νησί και την ανάπτυξή του, από τα οικονομικά μέχρι τα πολιτιστικά.
Θ’ ακούσουμε πολλά, πάρα πολλά, στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο. Θ’ ανέβουμε πάλι στον έβδομο ουρανό για να κατακρημνισθούμε την επομένη ή την μεθεπομένη των εκλογών. Εκείνο που δεν θ’ ακούσουμε και δεν θα δούμε είναι βάσει ποίου συγκεκριμένου σχεδίου θ’ αποκτήσουμε εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού, χώρο αποθήκευσης και διανομής υγρών καυσίμων, δρόμους και υποδομές τουριστικής ανάπτυξης, στις οποίες γενικώς η Λέσβος υστερεί χαρακτηριστικά, αλλά η περιοχή Πλωμαρίου βρίσκεται σε κατάσταση υπανάπτυξης, πώς το λάδι μας θα πάρει αξία χωρίς να οργανώνουμε συλλαλητήρια ή παρακλήσεις για την επέμβαση των υπερτέρων δυνάμεων, πώς τα γαλακτοκομικά μας προϊόντα θα κατακτούν έτι περισσότερο τις αγορές τροφίμων, πώς θα υπάρξει αναβάθμιση του Πανεπιστημίου μας, για να μην θεωρούμε ότι φταίνε οι άλλοι που βρίσκουν τη Μυτιλήνη, την έδρα των σπουδών του δηλαδή, μακριά και δεν το προτιμούν.
Πότε μ’ ένα λόγο, θα αξιωθούμε να δούμε κάποια στιγμή, τους βουλευτές και τους εκπροσώπους όλων των πολιτικών χώρων, να τραγουδούν μαζί τον ίδιο σκοπό.