Διαμαρτυρίες πολιτών στη Μυτιλήνη, που ισχυρίζονται πως στη γειτονιά όπου μένουν, οι πινακίδες για δικαίωμα στάθμευσης σε συγκεκριμένα οχήματα ιδιωτών με αναπηρία, είναι απλά… υπερβολικά πολλές.
Πόσες πινακίδες που εξασφαλίζουν το δικαίωμα στάθμευσης σε συγκεκριμένα οχήματα ιδιωτών με αναπηρία υπάρχουν στη Μυτιλήνη; Πόσες από αυτές μπορούν πραγματικά να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους; Τις παραπάνω ερωτήσεις θέτουν πολίτες που διαμαρτύρονται, ισχυριζόμενοι πως στη γειτονιά όπου μένουν οι σχετικές πινακίδες είναι απλά… υπερβολικά πολλές.
Οι ίδιοι, έτσι, δυσκολεύονται να παρκάρουν και αμφισβητούν εμμέσως πλην σαφώς το κατά πόσο οι «ιδιοκτήτες» των πινακίδων και αυτοί που εκμεταλλεύονται τις συγκεκριμένες θέσεις είναι στο σύνολό τους άτομα με αναπηρία.
Πώς δίνεται μια τέτοια πινακίδα
Προκειμένου κανείς να πάρει πινακίδα με την οποία θα δίνεται άδεια στάθμευσης αποκλειστικά για τον αριθμό κυκλοφορίας του δικού του αυτοκινήτου, ο ενδιαφερόμενος πρέπει να προσκομίσει ιατρική βεβαίωση από πρωτοβάθμια υγειονομική επιτροπή της Περιφέρειας. Η βεβαίωση αυτή θα πιστοποιεί πως έχει διαπιστωθεί ποσοστό αναπηρίας πάνω από 67%. Στις περιπτώσεις αναπηρίας περιλαμβάνονται όσοι έχουν αναπηρία που χαρακτηρίζεται από κινητικά προβλήματα, αλλά και ασθενείς με στεφανιαία νόσο, καρκινοπαθείς, οροθετικοί, ινσουλινοεξαρτώμενοι, νεφροπαθείς τελικού σταδίου, σχιζοφρενείς και άτομα με ψυχωτική συνδρομή κ.ά.. Για όλους αυτούς, ο νόμος προβλέπει το δικαίωμα εξασφάλισης θέσης στάθμευσης ακριβώς μπροστά από το σπίτι τους λόγω της κατάστασης της υγείας τους που δυσκολεύει την κίνησή τους και απαιτεί εύκολη πρόσβαση στο όχημά τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε, περίπου 40 άτομα ζητούν κάθε μήνα βεβαίωση αναπηρίας από την Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή της Περιφέρειας, προσκομίζοντας χαρτιά από γιατρούς που να την αποδεικνύουν και άλλα απαραίτητα δικαιολογητικά. Από τις αιτήσεις αυτές, τα δύο τρίτα περίπου εγκρίνονται για το σχετικό επίδομα. Είναι άγνωστο, βέβαια, το πόσες από τις 30 αυτές αιτήσεις φτάνουν τελικά και στην Επιτροπή Κυκλοφοριακού διεκδικώντας θέσεις στάθμευσης μπροστά από την οικία τους.
Το ότι μέσα στην τετραετία της δικής του θητείας πάρθηκε σχετική απόφαση για 30 - 40 αιτήσεις αναφέρει ο τέως αντιδήμαρχος Μυτιλήνης Παντελής Πατερέλλης, μέλος της Επιτροπής Κυκλοφοριακού του Δήμου, η οποία και υπέγραφε την τελική έγκριση για τοποθέτηση σχετικών πινακίδων. Στην ίδια Επιτροπή, θεσμοθετημένο όργανο του Δήμου που μετράει πάνω από 12 χρόνια ζωής, συμμετείχαν, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δημοτικοί σύμβουλοι, συγκοινωνιολόγοι, εκπρόσωποι των Ταξί, της Τροχαίας, των ΚΤΕΛ, του Τεχνικού Επιμελητηρίου, αλλά και ορισμένοι επώνυμοι πολίτες.
Θέσεις πάρκινγκ για οχήματα με διαφορετικό αριθμό κυκλοφορίας, η μία δίπλα στην άλλη. Κάτοικοι της πόλης αναρωτιούνται αν όλες οι αντίστοιχες πινακίδες που βρίσκονται στις γειτονιές τους, χρησιμοποιούνται όντως από ανάπηρους συμπολίτες τους
Πολλές οι περιπτώσεις
Ωστόσο, τα παραδείγματα μέσα στην πόλη είναι μάλλον πολύ περισσότερα και αν υπολογίσει κανείς την πολύχρονη «θητεία» της Επιτροπής Κυκλοφοριακού, ενδέχεται να ξεπερνούν τα 100. Μόνο σε τέσσερις διαφορετικούς δρόμους βρήκαμε 10 αντίστοιχες περιπτώσεις, συχνά η μία δίπλα στην άλλη (κάθε πινακίδα για διαφορετικό αριθμό κυκλοφορίας), και πολύ συχνά επίσης σε σημεία όπου οι θέσεις στάθμευσης είναι ούτως ή άλλως δυσεύρετες.
Τίθεται, έτσι, το ερώτημα του πόσο εύκολα δίνει βεβαιώσεις αναπηρίας η Υγειονομική Επιτροπή και στη συνέχεια άδειες η Επιτροπή Κυκλοφοριακού, καθώς και το κατά πόσο τελικά τις συγκεκριμένες θέσεις τις χρησιμοποιούν τα άτομα που έχουν τα ίδια το πρόβλημα ή συγγενικά τους πρόσωπα για τις περιπτώσεις που οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δεν είναι σε θέση να οδηγούν όχημα.
Ακόμη κι αν δεχτεί κάποιος ότι τα συγγενικά πρόσωπα των αναπήρων είναι θεμιτό να έχουν θέση για το όχημά τους μπροστά από το σπίτι τους, για περίπτωση ανάγκης, τι γίνεται σε περίπτωση θανάτου, οπότε και παύει να ισχύει η αιτιολογία της αναπηρίας; Σύμφωνα και πάλι με τον κ. Πατερέλλη, σε περίπτωση θανάτου οι πινακίδες αφαιρούνται, ωστόσο το τοπίο δεν είναι πάντα ξεκάθαρο και ο Δήμος μάλλον δεν είναι σε θέση να γνωρίζει - εγκαίρως τουλάχιστον - ποιες από τις θέσεις αυτές θα έπρεπε να καταργηθούν για τους συγκεκριμένους αριθμούς κυκλοφορίας. Ενδέχεται, έτσι, η πινακίδα να παραμένει και να περνάει «κληρονομιά» στις… επόμενες γενιές.