Η ιστορία ενός ακόμη συνεταιρισμού σέρνεται στα δικαστήρια. Αυτήν τη φορά πρόκειται για τον Α΄ Συνεταιρισμό του Πλωμαρίου, του οποίου ο τελευταίος πρόεδρος και ο γραμματέας καταδικάστηκαν (πρωτόδικα) σε ένα χρόνο και σε έξι μήνες φυλάκιση αντίστοιχα. Σε βάρος τους είχαν καταθέσει μηνύσεις δύο μέλη του Συνεταιρισμού για υπεξαίρεση ελαιολάδου που είχε παραδοθεί στο Συνεταιρισμό για αποθήκευση ως παρακαταθήκη. Οι δύο κατηγορούμενοι άσκησαν έφεση και η υπόθεση θα οδηγηθεί στο Εφετείο. Η κατηγορία σε αυτήν τη δίκη ήταν σε βαθμό πλημμελήματος, η δε δίκη κράτησε δύο ημέρες και συγκεκριμένα τις προηγούμενες Πέμπτη και Παρασκευή. Σε ένα χρόνο αναμένεται να εξεταστεί η υπόθεση αυτή και σε δεύτερο βαθμό, όπως μας είπε ο δικηγόρος των μηνυτών Μανώλης Αρμενάκας, ενώ προσέθεσε ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης οι δύο κατηγορούμενοι προσπαθούσαν να ρίξουν ο ένας στον άλλο την ευθύνη.

Ο Μπάμπης Λαμπριανού, συνήγορος του πρόεδρου του Συνεταιρισμού, δηλώνει ότι ο πελάτης του δεν έχει καμμία σχέση με την υπεξαίρεση και σημειώνει ότι τα κλειδιά της αποθήκης αλλά και του Συνεταιρισμού τα είχε ο αποθηκάριος και όχι ο πελάτης του. Κατά συνέπεια δεν μπορούσε να πάρει εκείνος τα λάδια από τις αποθήκες.
Ο δεύτερος από τους κατηγορουμένους υποστήριξε ότι ο ίδιος δεν είχε κάνει καμμία υπεξαίρεση και κατέδειξε ως υπεύθυνο τον πρόεδρο του Συνεταιρισμού.
Το επόμενο διάστημα οι μηνυτές θα προχωρήσουν στην κατάθεση αγωγών σε βάρος των κατηγορουμένων, επιδιώκοντας να πάρουν πίσω τα χρήματα που έχασαν, όμως υπάρχει σε εκκρεμότητα και δεύτερη δίκη για το ίδιο ζήτημα, στην οποία συμπεριλαμβάνονται οι μηνύσεις 30 παραγωγών μελών του Α΄ Συνεταιρισμού Πλωμαρίου. Στην περίπτωση αυτή, η κατηγορία είναι σε βαθμό κακουργήματος, αφού η αξία του ελαιολάδου που έχει υπεξαιρεθεί ξεπερνάει τις 120.000 ευρώ.
Ο Συνεταιρισμός όταν έκλεισε άφησε απλήρωτα δάνεια στην Αγροτική Τράπεζα και την Alpha Bank, ενώ η εταιρεία από την οποία είχε πάρει νέα μηχανήματα για το ελαιοτριβείο τα πήρε πίσω επειδή δεν είχαν πληρωθεί.

Τι είχε συμβεί
Τα μέλη του Συνεταιρισμού, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις, άφηναν το λάδι που παρήγαγαν, στις αποθήκες του Συνεταιρισμού ως παρακαταθήκη. Δηλαδή το άφηναν στις αποθήκες του συνεταιρισμού χωρίς να το πωλούν, μόνο για αποθήκευση. Πρόκειται για συνήθη πρακτική η οποία είναι νομικά κατοχυρωμένη και η πώληση ελαιολάδου το οποίο έχει δοθεί ως παρακαταθήκη είναι ποινικό αδίκημα.
Πιθανότατα, επειδή ο Συνεταιρισμός δεν μπορούσε να καλύψει τα έξοδα λειτουργίας του, γίνονταν πωλήσεις ελαιολάδου χωρίς την έγκριση των παραγωγών. Πρόκειται, δηλαδή, για το ίδιο «έργο» που έχουμε δει σε πολλούς συνεταιρισμούς της Λέσβου κατά την τελευταία δεκαετία. Όσοι αποφασίζουν να βάλουν «χέρι» στο λάδι που έχει δοθεί ως παρακαταθήκη, στηρίζονται σε δύο σκέψεις: Η πρώτη είναι πως ποτέ δε θα γίνει έλεγχος στο Συνεταιρισμό, διότι μετά την κατάργηση της επιθεώρηση συνεταιρισμών της ΑΤΕ, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όλοι οι συνεταιρισμοί είναι πλήρως ανεξέλεγκτοι. Η δεύτερη σκέψη είναι πως κάποια στιγμή, με τις μεταβολές των τιμών, θα καταφέρουν να ρεφάρουν την υπεξαίρεση.
Στην περίπτωση του Α΄ Συνεταιρισμού Πλωμαρίου, όταν οι παραγωγοί έδιναν εντολή να πουληθεί το λάδι που είχαν αφήσει ως παρακαταθήκη, τους παρουσιάζονταν πλαστά στοιχεία ότι το λάδι τους είχε παραδοθεί στην ΕΑΣ Λέσβου. Κάποια στιγμή οι παραγωγοί πήγαν στην Ένωση για να πάρουν τα χρήματά τους, για να διαπιστώσουν εκεί ότι ο Συνεταιρισμός δεν είχε παραδώσει ούτε κιλό λαδιού στην Ένωση. Κι αφού το λάδι δεν υπήρχε ούτε στις αποθήκες του Συνεταιρισμού ούτε τις αποθήκες της ΕΑΣΛ, κάπου είχε πωληθεί σε άλλους εμπόρους χωρίς την έγκριση των παραγωγών.
Πέρα από την κάλυψη των εξόδων του Συνεταιρισμού, είναι πιθανό τα χρήματα που εισπράττονταν να έμπαιναν και στην «τσέπη» όποιου έκανε την υπεξαίρεση. Άγνωστο παραμένει το ποιοι ήταν οι αποδέκτες του ελαιολάδου που παράνομα έφευγε από τις αποθήκες του Συνεταιρισμού.