Manastir-i Ivlas για το οποίο ο Papa Marcedo πληρώνει 50 Α mukataa Ανήκει και αυτό στα Αγρίδια, δηλαδή στο Σκαλοχώρι.

Το μοναστήρι ήταν του Αγίου Βλασίου που πιθανόν να ανήκε στο Καλάμι. Ήταν γυναικείο και αγοράστηκε από την μονή Λειμώνος. Τώρα, σε 15 λεπτά απόσταση από τον Άγιο Αντώνιο, σε πευκόφυτη κοιλάδα, με υπέροχα, αιωνόβια πεύκα, σώζονται τα σκόρπια ερείπια αστέγαστου ιερού, καθώς και σκεπασμένοι από την βλάστηση τοίχοι ξεροτρόχαλοι με άφθονη μεσαιωνική κεραμική. Οι Φτεριανοί ονομάζουν το μέρος «μοναστηράκι». Από τον Άγιο Αντώνιο, ακολουθούμε τον δρόμο προς τα ανατολικά και μετά ένα μονοπάτι, δίπλα σε ένα ρέμα προς τα βόρεια, στην δυτική του όχθη. Παντού υπάρχουν πεύκα και φτέρες και πιο κάτω δημιουργείται ένας υπέροχος, μικρός καταρράκτης, σκεπασμένος με πλατάνια. Αρχικά υπάρχει ο περίβολος με μεγάλες αλάξευτες πέτρες. Γύρω σκόρπια εντοπίζονται τμήματα κτισμάτων, από το ίδιο υλικό, που μάλλον ανήκαν στα κελιά του μοναστηριού. Τελικά συναντάμε το αστέγαστο ιερό του Αγίου Βλασίου, με συντροφιά δύο αιωνόβια πεύκα (πιθανή θέση 39^ο16.6711-26^ο07.8258). Υπάρχει η κόγχη του ιερού και μέρος των πλαϊνών τοίχων, ένας σπασμένος πεσσός με σταυρό, και τέσσερα άλλα λαξευμένα, μέλη. Ένα επιστύλιο με κυμάτιο, ένα κυρτό υπέρθυρο. Βορειότερα βρίσκονται οι πηγές υπόξινου νερού, στην περιοχή Σωφρόνι. Αυτό οδηγείται στον Άγιο Αντώνιο και στην Φτερούντα.

Αυτά ήταν τα τρία Μοναστήρια, που βρίσκονταν στον Λίβανο, σε σημαντική απόσταση από τα Αγρίδια του 1548, στα οποία καταγράφονται να ανήκουν. ΒΔ του Αι Βλάση, σε μικρή απόσταση στην πευκόφυτη πλαγιά, υπάρχει κτίσμα, χωρίς μέλη, με μια τετράγωνη κτιστή κατασκευή στην ΝΔ του γωνία. Ίσως πρόκειται για την αναφερόμενη Μονή του Αγίου Νικολάου. (Εμπρός 24-3-2005).

Σ’αυτήν την περιοχή αναφέρονται και έχουν εντοπιστεί από την έρευνα άλλα δύο μοναστήρια (που δεν αναφέρονται το 1548). Του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Δημητρίου (θέσεις Ραδίκια και Ροκόμυλος)1

Ο Λίβανος λοιπόν. Φαίνεται, ότι τον επισκέφθηκε ο Άγιος Γρηγόριος, τον 12^ο αιώνα. Πριν μονάσει στην Γέρα ήλθε και εδώ όπου από τότε και ίσως και πολύ πιο πριν εδώ επάνω, μακριά από τα κέντρα της εποχής ήταν κτισμένα τα «τόσα μοναστήρια και τα άλλα τόσο ερημητήρια». Το 1310 ακόμα ένας άγιος ο Γρηγόριος ο Σιναΐτης, περνά από το «όρος του Λιβάνου».¹

^{1.Περπατώντας τη Λέσβο τομ Α}

με τον ναό του Αγίου Βλασίου

τον περίβολο

και τα κελιά

με τον πεσσό

το επιστύλιο

και το υπέρθυρο

η Πηγές στο Σωφρόνι