Διαδρομή 41

Γύρω από την Αμαλή 10

Αριστερά από τη Χαραμίδα, ο δρόμος περνά από ελιές, συναντά ένα ωραιότατο όρμο, που κατεβαίνουν για μπάνιο, και σταματά στον Άγιο Ερμογένη. Πεύκα παντού, το ακρωτήρι τον χωρίζει από τον κόλπο της Γέρας. Ένας τόπος υπέροχος, ένας προορισμός δίπλα στην πρωτεύουσα, ένα πανηγύρι που έφερνε τους Γεραγώτες και τους Λουτραγώτες με τα καΐκια, τις βάρκες και τα περάματα, εδώ και χρόνια. Κι αν το πανηγύρι ξέφτισε, το κεντράκι, που κόντρα στους καιρούς παραμένει εκεί, αλλάζοντας ιδιοκτήτες, προσφέρει στους κολυμβητές το καλοκαίρι αυτή την περιποίηση και την ομορφιά που δένεται με τις μνήμες σε γενιές ανθρώπων. Μάλιστα, είναι μακριά από τα μελτέμια.


Κάτι σαν ασπρόμαυρη μαγεία πριν το ‘60 (πάνω και αριστερά). Και οι Γεραγώτες ήλθαν κατά το 60 (δεξιά)

Ένα δένδρο και δύο κολώνες στο βράχο ήταν το παλιό κτίσμα. Εδώ ο μοναδικός ναΐσκος, με τον τρούλο και τη φρουρά του κυπαρισσιού, καθρεφτίζεται στα νερά του κολπίσκου, θέμα αγαπητό του πατέρα μου. Φουρνάκια παλιά, σέτια ασπρισμένα, σπιτάκια σαν κελιά και η απόκρημνη σκάλα, μέχρι τη θάλασσα στο πίσω μέρος, συμπληρώνονται τώρα με μια νεόκοπη βρύση από κογχύλια.


Με λίγο κόσμο το 1969... (αριστερά) και γεμάτο βάρκες το 1978 (δεξιά)

Μουσικές, χορός των μεθυσμένων και μη κάτω από τη φρίτζα, καρπούζια να παγώνουν στο νερό, το αδιαχώρητο στην αμμουδιά και οι βάρκες να ξεφορτώνουν συνέχεια κόσμο στις μικρές ξύλινες σκάλες, πλουτίζουν τη μνήμη μου με νοσταλγία.


Δέστε την ομορφιά... (αριστερά) με τα Γεραγώτικα και τον Καλόγηρο απέναντι (δεξιά)

Το λεωφορείο πιάνει εδώ και τώρα είναι ένα υπέροχο βήμα από τη Μυτιλήνη. Προς τα απέναντι, η πέτρινη σημαδούρα στο βράχο, ο γνωστός «Καλόγηρος», έχει σα φόντο την Καβουρόλιμνη και το Όρος της Γέρας.