Με αφορμή την επέτειο της 25^ης Μαρτίου ο Παναγιώτης Κουτσκουδής, έκανε μία ενδιαφέρουσα ανάρτηση στου Φίλους Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας που θεωρούμε ότι αξίζει να διαβάσετε:

Την περσινή χρονιά γράφτηκαν αρκετά για τη συμμετοχή Λεσβίων στην Επανάσταση του 1821. Για την φετινή επέτειο της 25ης Μαρτίου, οι Φίλοι Ιστορικής Μνήμης και Πολιτιστικής Δημιουργίας αναδημοσιεύουν ένα άρθρο για το Βενιαμίν το Λέσβιο, από την περιοδική έκδοση του πρώην Δήμου Πλωμαρίου «Τα Πλωμαρίτικα», θεωρώντας ότι η πολύπλευρη εκπαιδευτική, αγωνιστική, επιστημονική προσφορά του συμπατριώτη μας δεν πρέπει να ξεχνιέται.

«Το Πλωμάρι έχει την τιμή να καμαρώνει για ένα σπουδαίο τέκνο του: το Βενιαμίν το Λέσβιο (1762 -1824). Κορυφαία πνευματική μορφή και αγωνιστής για την ελευθερία και τα ιδανικά του Έθνους, έχει μείνει στην ιστορία ως ένας από τους σπουδαιότερους Δασκάλους του Γένους...

Βιογραφία

Ο Βενιαμίν ο Λέσβιος γεννήθηκε στο σημερινό Μεγαλοχώρι, στο Πλωμάρι, το 1762. Πατέρας του ήταν ο Γιάννης Γεωργαντής και μητέρα του η Αμύρσα.

Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο Πλωμάρι (Μεγαλοχώρι). Οι μαρτυρίες λένε πως από μικρή ηλικία έδειξε μεγάλη ευφυΐα και κλίση στη μάθηση.

Νέος ακόμα πέρασε από το Άγιο Όρος και έγινε μοναχός. Έπειτα, σπούδασε για αρκετά χρόνια στην Πάτμο και στη Χίο. Στη συνέχεια πήγε στις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας όπου φοίτησε κοντά στο Σχο­λάρχη Οικονόμο. Με τη συμπαράστασή του έφυγε για ανώτερες σπουδές στην Ευρώπη. Πρώτα στην Πίζα και έπειτα στο Παρίσι, διδάχτηκε για 9 χρόνια μαθηματικά, φυσική, αστρονομία, φιλοσοφία, αποκτώντας όλες τις γνώσεις εκείνες που θεωρούσε χρήσιμες και απαραίτητες για το φωτισμό του έθνους του.

Το συγκρότημα της Ακαδημίας Κυδωνιών όπως ήταν στην αρχική του μορφή, καταστράφηκε με την πυρκαγιά της 3ης Ιουνίου 1821, μαζί με όλη την Πολιτεία. Στον χώρο που βρισκόταν τα κτίρια της, χτίστηκαν τα επόμενα χρόνια Σχολεία που λειτούργησαν μέχρι το 1922.

Αφού επισκέφθηκε για ένα χρόνο το Λονδίνο, επέστρεψε στις Κυδωνίες το 1798 για να διορισθεί διδά­σκαλος στη φημισμένη Ακαδημία των Κυδωνιών. Δίδαξε φιλοσοφικά και μαθηματικά (Αριθμητική, Γεω­μετρία, Άλγεβρα, Φυσική, Μεταφυσική, Ηθική, κ.λπ.). Οι αρετές του κέρδισαν τους μαθητές του. Όπως λέει ο βιογράφος του Ευστάθιος Γεωργιάδης, «έλαμπεν ως ο Ήλιος μεταξύ των μαθητών αυτού δια την αμίμητον χάριν και ευγλωττίαν του», ... «ο σοφός ούτος ανήρ πρώτος εκέντησε τας καρδίας των νέων προς απόκτησιν των επιστημών και της φιλοσοφίας, οι λόγοι αυτού ήταν κεραυνοί εις τας ακοάς των ακροατών, ήτο μετριόφρων, ακτήμων, φιλόκαλος μετ' ευτελείας, οπαδός πιστότατος του Σωκράτους.». 14 χρόνια δίδαξε στην Ακαδημία, ώσπου το 1812 κατηγορήθηκε - σαν άλλος Γαλιλαίος ή Κοπέρνικος - στην Ιερά Σύνοδο για άθεος γιατί δίδασκε την κίνηση της γης!

Για να μην έχει την τύχη του Γαλιλαίου, απολογήθηκε και αποσύρθηκε από το Γυμνάσιο. Πριν πάει όμως στην Κωνσταντινούπολη για να απολογηθεί, έκανε μία στάση στη Μυτιλήνη το διάστημα 1812-13, όπου τον ακολούθησαν πλήθος μαθητών του, για να παρακινήσει τους Μυτιληνιούς να χτίσουν γυμνάσιο. Με μεγάλη προθυμία οι Μυτιληνιοί δέχτηκαν, αγόρασαν μάλιστα οικόπεδο, αλλά η τότε Κυβέρνηση εμπόδισε την ανέγερση του εκπαιδευτηρίου. Παρόλα αυτά προστάτεψε την παιδεία σε όλο το νησί και πιο πολύ στο Πλωμάρι (Μεγαλοχώρι), όπου έστελνε κάθε τόσο δασκάλους.

Στην Κωνσταντινούπολη ο Βενιαμίν ο Λέσβιος παρουσιάσθηκε στον Πατριάρχη και την Ιερά Σύνοδο για να απολογηθεί. Η Σύνοδος φυσικά τον απάλλαξε. Έμεινε εκεί όμως για 3 χρόνια για να φοιτήσει δίπλα στον γιατρό Δεσύλλα του βασιλιά Μαχμούτ. Το 1817 τον κάλεσε στο Βουκουρέστι ο ηγεμόνας της Βλαχίας Καρατζάς, για να διευθύνει την εκεί Ακαδημία. Κατέληξε τελικά στο Ιάσιο της Μολδαβίας όπου έμεινε ως το 1820 και εντάχθηκε στη Φιλική Εταιρία. Λίγο αργότερα διορίστηκε διευθυντής της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης, της δεύτερης μεγάλης Σχολής του Γένους. Δίδαξε σ' αυτήν για 10 μήνες.

Η Επανάσταση του 1821 τον βρήκε έτοιμο να τρέξει κοντά στις πρώτες μάχες, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του. Ήρθε στην επαναστατημένη Ελλάδα, για να προσφέρει το πνεύμα, την ψυχή και τη ζωή του. Το σπουδαίο πνευματικό ανάστημα και το υψηλό φρόνημα του ανδρός, αναγνώρισαν όλες οι Κυβερνήσεις, γι' αυτό τον τίμησαν και τον αξιοποίησαν. Συμμετείχε στην 1η Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου ως βουλευ­τής, και μάλιστα ήταν ο 4ος από τους 20 επιτρόπους της. Στη 2η Εθνοσυνέλευση του Άστρους έγινε πρόεδρος της Επιτροπής για τη σύνταξη του Ποινικού Κώδικα, όπου διακρίνεται από τη φωτεινή σκέψη και τον ανθρωπισμό του, ενώ διατηρούσε και το αξίωμα του γραμματικού της επικρατείας, δηλαδή του Υπουρ­γού. Σημαντικός είναι ο διορισμός του ως αρμοστής των Νήσων Αιγαίου. Με την ιδιότητά του αυτή γύριζε στα νησιά ως σημαιοφόρος της Ελευθερίας.

Στο χώρο όπου ήταν το σπίτι που γεννήθηκε ο Βενιαμίν ο Λέσβιος, στο Μεγαλοχώρι, έχει στηθεί το 1971 από τους συμπατριώτες του, μαρμάρινο κενοτάφιο με την επιγραφή: «Εις τον τόπο αυτόν εγαλουχήθη ο σοφός Βενιαμίν ο Λέσβιος» αλλά και με την παλιά, απλή και απέριττη αναμνηστική πλάκα του σπιτιού του που πληροφορεί: «Εν τη οικία ταύτη εγεννήθη ο σοφός Βενιαμίν ο Λέσβιος 1762-1824».

Πέθανε στο Ναύπλιο στις 26 Αυγούστου 1824 από επιδημία χολέρας. Η πατρίδα αναγνωρίζοντας την αρετή και τη συμβολή του τον τίμησε όπως έπρεπε. Το 1843, η εθνική συνέλευση τοποθέτησε ένα δάφ­νινο στεφάνι που στο εσωτερικό του έγραφε «ΒΕΝΙΑΜΙΝ Ο ΛΕΣΒΙΟΣ» στο Βουλευτήριο, μαζί με τις προ­σωπογραφίες των άλλων αγωνιστών της επανάστασης.

Το φιλοσοφικό έργο του Βενιαμίν είναι τεράστιο. Είναι εναντίον των πολέμων, της θανατικής ποινής, της βίας και της τυραννίας. Πιστεύει στη μάθηση, την επιστήμη, την έρευνα, την ελευθερία της σκέψης, τη δημοκρατία. Απορρίπτει τον σκοταδισμό και τον λογιοτατισμό. Διακηρύττει με θέρμη πως η γλώσσα είναι μέσο, όχι σκοπός. Ως αρμοστής των Νήσων του Αιγαίου εισηγείται και υπερασπίζει με σθένος ελεύθερους κοινοτικούς θεσμούς όπως η αυτοδιοίκηση και η αποκέντρωση.

Όταν πλησιάζει η ώρα του εθνικού ξεσηκωμού, ο Βενιαμίν ο Λέσβιος σπεύδει να υπηρετήσει το Έθνος με ό,τι μέσο μπορεί. Γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρείας και δραστηριοποιείται δυναμικά για τη διάδοσή της στις Ηγεμονίες (Ιάσιο, Βουκουρέστι) και αργότερα στη Λέσβο, στη Σμύρνη και στις Κυδωνίες.

Δεν αργεί να αναδειχτεί σε πνευματικό και εθνικό ηγέτη του ’21, που ξεχωρίζει για το ήθος, τον ανθρω­πισμό, τον πατριωτισμό του, τη σοφία και τη δύναμη του λόγου του. Δύσκολα βρίσκεται μορφή με τόσο σπουδαία δράση, τόσο προεπαναστατικά όσο και κατά τη διάρκεια του Αγώνα, όσο αυτή του Βενιαμίν Λεσβίου.