Όλες οι μεγάλες εταιρίες παροχής υπηρεσιών, από εταιρίες τηλεπικοινωνιών μέχρι τράπεζες και πάει λέγοντας, προσπαθούν για να μειώσουν τα κόστη τους, να περιορίσουν έως και εξαφανίσουν την προσωπική επαφή με τους πελάτες τους, αντικαθιστώντας την με τηλεφωνικά κέντρα εξυπηρέτησης. Εξυπηρέτηση όμως ο Θεός να την κάνει. Καλείς τον αριθμό πληροφοριών ή βλάβης ή σέρβις και κατά κανόνα πέφτεις σε ένα τυποποιημένο μήνυμα που λέει «είστε σε γραμμή προτεραιότητας, παρακαλώ περιμένετε». Αν αντέξεις και δεν σπάσουν τα νεύρα σου στην αναμονή (μας έχει τύχει να περιμένουμε και τρία τέταρτα της ώρας) ανοίγει μια γραμμή που σου κάνει ηλίθιες ερωτήσεις για να προσδιορίσουν το αίτημά σου. Αφού περάσεις κι απ’ αυτό το στάδιο, ξανά αναμονή. Αν είσαι τυχερός και δεν πέσει στο μεταξύ η γραμμή οπότε …φτου κι απ’ την αρχή, κάποια στιγμή σου απαντούν και τότε αρχίζει η «εξυπηρέτηση». Όπου και πάλι είσαι τυχερός αν βρεις άκρη και δεν σου πουν είτε «θα σας δώσω τον αρμόδιο συνάδελφο» οπότε και πάλι αναμονή ή «παρακαλούμε κάντε το τάδε και ξανακαλέστε»! Είναι προφανές ότι όλες αυτές οι αναμονές αιτιολογούνται με ένα λόγο. Ότι κατά κανόνα όλες αυτές οι εταιρίες, λειτουργούν για λόγους μείωσης κόστους με μειωμένο προσωπικό σε σχέση με αυτό που αποδεδειγμένα χρειάζεται. Αυτή την προφανή αλήθεια, τις συνέπειες της οποίας υφίστανται οι δύσμοιροι πολίτες, οι μόνοι που κάνουν ότι δεν την αντιλαμβάνονται είναι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους αλλά και οι υποτιθέμενες ανεξάρτητες αρχές προστασίας του πολίτη ή του καταναλωτή, που έχουν και πάλι προφανώς … άλλες προτεραιότητες!