Την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2022, στο πλαίσιο της τριήμερης γαλλόφωνης τέχνης στη Λέσβο, παρακολουθήσαμε στην K – Gold Temporary Gallery, μία ταινία με τίτλο PAPICHA της Mounia Meddour. Η  ταινία που διαδραματίζεται στην Αλγερία του 1997, σύμφωνα με το εισαγωγικό σημείωμα, όταν η χώρα σπαράσσεται από εμφύλιο πόλεμο, φέρνοντας την αυταρχική κυβέρνηση αντιμέτωπη με τρομοκρατικές ομάδες. Οι γυναίκες που δεν συμμορφώνονται με τις απαγορεύσεις γίνονται αντικείμενο βίαιων επιθέσεων.

Η πρωταγωνίστρια μετά την δολοφονία της αδερφής της, που έγινε μπροστά στα μάτια της αποφασίζει κόντρα σε όλους εκείνους που θέλουν την γυναικεία ελευθερία περιορισμένη να κάνει επίδειξη μόδας στην φοιτητική εστία. Μια επίδειξη μόδας με χιτζάμπ, την μαντίλα δηλαδή που επιβάλλεται να  φορούν οι μουσουλμάνες.

Η δεκαοχτάχρονη Νεμτζά χρησιμοποιεί το ύφασμα ως βάση για να φτιάξει ρούχα για να αισθανθούν για λίγα λεπτά οι φίλες της ελεύθερες πάνω στην πασαρέλα φλερτάροντας με την θέση της γυναίκας που θα ήθελαν πραγματικά να έχουν.

Αυτή η εκδήλωση με περιορισμένο κοινό και αυστηρώς για την προστασία των παραβρισκομένων κεκλισμένων των θυρών αμαυρώθηκε από μία βίαιη επίθεση φανατικών στοιχείων που εισέβαλαν στον χώρο με όπλα και σκότωναν όποια κοπέλα έβρισκαν μπροστά τους.

Η πρωταγωνίστρια που ήταν ο στόχος κατάφερε να σωθεί και να διαφύγει στο πατρικό της σπίτι. Εκεί με μία φίλη της αποφασίζουν να φτιάξουν το δικό τους μοδιστράδικο για να κάνουν τις γυναίκες της Αλγερίας να νιώθουν πιο όμορφα.

Φεύγουμε όμως από τον κόσμο του cinema και επανερχόμαστε στην πιο βίαιη πραγματικότητα, στο Ιράν. Εκεί πλήθη γυναικών (και όχι μόνο γυναικών) έχουν βγει στους δρόμους σειράς ιρανικών πόλεων τις τελευταίες ημέρες και διαδηλώνουν. Από τις διαδηλώτριες άλλες παρουσιάζονται να σκίζουν τις μαντίλες τους, άλλες να τις στροβιλίζουν επιδεικτικά στον αέρα και άλλες να τις ρίχνουν στη φωτιά. Υπήρξαν και διαδηλώτριες που επέλεξαν να βγάλουν τη μαντίλα τους και να κόψουν τα μαλλιά τους δημοσία θέα.

Το Ιράν «φλέγεται» καθώς ο αριθμός των νεκρών διαδηλωτών στο εσωτερικό ανεβαίνει.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα υπήρξαν διαδηλωτές που, όπως καταγγέλλεται, κυνηγήθηκαν και ξυλοκοπήθηκαν άγρια, με ρόπαλα, από άνδρες της παραστρατιωτικής πολιτοφυλακής Basij που επέβαιναν σε μοτοσυκλέτες.

Όλα αυτά ξεκίνησαν όταν ανδρες των δυνάμεων της αστυνομίας ηθών του Ιράν συνέλαβαν την κουρδικής καταγωγής 22χρονη Μαχσά Αμινί στις 13 Σεπτεμβρίου στην Τεχεράνη, επειδή εκείνη φορούσε πολύ χαλαρά την ισλαμική της μαντίλα (χιτζάμπ). Το Ιράν απαιτεί από τις γυναίκες να φορούν τη μαντίλα με τρόπο που να καλύπτει πλήρως τα μαλλιά τους όταν βρίσκονται εκτός της οικίας τους.

Η 22χρονη Αμινί, που προερχόταν από τις δυτικές κουρδικές περιοχές του Ιράν, κατέρρευσε στο αστυνομικό τμήμα και άφησε την τελευταία της πνοή τρεις ημέρες αργότερα.

Ο θάνατος της Αμινί ίσως φέρει μια αλλαγή, ίσως και όχι. Το σίγουρο είναι ότι η καταπίεση είναι γένους θηλυκού και αυτό δεν αλλάζει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πάψουν οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες να αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο, άλλωστε ο πραγματικά ελεύθερος είναι εκείνος που ονειρεύεται με τα μάτια ανοιχτά.