Με το ζόρι προχθές διαμορφώθηκε οριακή πλειοψηφία υπέρ της δημιουργίας κλειστής δομής μακριά από την πόλη στο Δημοτικό Συμβούλιο Μυτιλήνης.  Οι οπαδοί του «όχι» κατήγγειλαν το Προεδρείο για μεθοδεύσεις και ισχυρίστηκαν ότι θα έπρεπε να ψηφίσουν και οι Πρόεδροι των κοινοτήτων που γειτνιάζουν με την πιθανολογούμενη θέση δημιουργίας του νέου ΚΥΤ. Εμείς θα πούμε ότι μάλλον θα έπρεπε να ευγνωμονούν τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου και την …τύχη τους, που διαμορφώθηκε όπως διαμορφώθηκε μια πλειοψηφία υπέρ του «ναι» και την ίδια στιγμή εκείνοι φάνηκαν συνεπείς στο εκλογικό κοινό τους. Γιατί αν υπερίσχυε το «όχι» πολύ απλά θα σήμαινε στην πράξη μονιμοποίηση της υπερδομής στο Καρατεπέ. Και αν στο μέλλον είχαμε για οποιοδήποτε λόγο είτε χαλάρωση στη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων (επίσημη θέση μεγάλου μέρους της σημερινής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση) είτε συστηματική εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από τον Ερντογάν που θα σήμαινε «καραβιές» από απέναντι, όλοι αυτοί θα έπρεπε να φιλοξενούνται μέσα ή δίπλα στην πόλη. Και τότε, όλοι όσοι αρνούνται τη δομή εκτός αστικού ιστού θα έψαχναν να κρυφτούν!

Δεν έληξε το θέμα

Όμως, και όσοι ψήφισαν «ναι» σε ένα γενικόλογο ψήφισμα, θα πρέπει να αντιληφθούν ότι το θέμα του αν  θα δημιουργηθεί νέα δομή εκτός αστικού ιστού δεν έχει λήξει, και αν πραγματικά πιστεύουν σε αυτή την αναγκαιότητα θα πρέπει να επαγρυπνούν. Συνοπτικά επισημαίνουμε τρεις βασικούς  λόγους που μας κάνουν επιφυλακτικούς για το τι θα γίνει τελικά. Ο Πρώτος. Από τον όποιο σχεδιασμό μέχρι την υλοποίηση ενός έργου στην Ελλάδα συνήθως ο δρόμος δεν είναι ανθόσπαρτος. Δεύτερον. Ο ίδιος ο αρμόδιος Υπουργός κ. Μηταράκης (του ξέφυγε; Άφησε να εννοηθεί συνειδητά;) είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι …καλή είναι και η  υπάρχουσα δομή στο Καρατεπέ. (Να πούμε εδώ ότι εκείνος το είπε σχεδόν ανοιχτά, αλλά και άλλοι κυβερνητικοί παράγοντες το ψιθυρίζουν. Θα μου πείτε αυτοί ζουν στη Λέσβο;). Κλείνει η παρένθεση. Και τρίτον, τα συμφέροντα για τη διατήρηση των μεταναστών και όσων εμπλέκονται στη διαχείρισή τους (ΜΚΟ, υπηρεσίες, Frontex, αστυνομικοί κλπ) κοντά την πόλη, είναι τεράστια.

Ετερόκλητες συμμαχίες

Οσοι ψήφισαν «ναι» στο προχθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο, ανέπτυξαν ένα σκεπτικό που βασίστηκε στο ότι το να αρνούμαστε μια νέα δομή εκτός αστικού ιστού είναι σαν να νομιμοποιούμε τη μονιμοποίηση όλων των υπαρχουσών, δίπλα και μέσα στην πόλη. Οι πολέμιοι του «ναι» όμως, κυρίως οι λεγόμενοι «δικαστές του διαδικτύου» έσπευσαν να τους αποδώσουν άδηλες προθέσεις, σκοτεινά συμφέροντα ή αγάπη για την «καρέκλα». Χωρίς να αποκλείουμε σε κάθε πλευρά να υπάρχουν εκείνοι που ψηφίζουν με σκοπιμότητα, προσωπικά σεβόμαστε όλες τις απόψεις, και δεν δικάζουμε προθέσεις. Ας μείνουμε λοιπόν στις απόψεις με βάση τις οποίες οι της άλλης πλευράς ψήφισαν «όχι». Ας πάρουμε ένα υποθετικό σενάριο για να αντιληφθούμε τον παραλογισμό. Να ερχόταν που λέτε ένας δημοσιογράφος από την Αθήνα, που δεν γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα και να έψαχνε να βρει κάποιον από την πλευρά του «όχι» να του εξηγήσει το νόημα της συγκεκριμένης ψήφου. Και να του έλεγε κάποιος ντόπιος «από τις πιο δυναμικές φωνές υπέρ του όχι στο Δημοτικό Συμβούλιο ήταν αυτή της …Εριφύλης». Και να πήγαινε ο άνθρωπος να συνομιλήσει για να καταλάβει το νόημα του «όχι» με την κυρία  Γιαννάκα. Και σε άλλη περίπτωση με την κυρία Χιωτέλλη!