Το πρόβλημα φωτογραφίζει αποκλειστικά την ελληνική Διοίκηση, είναι ομολογουμένως τεράστιο και δεν βλέπουμε να μειώνεται παρά την εισβολή μιας εκπληκτικής τεχνολογίας.

Μιλάμε για μια γραφειοκρατική Λερναία Ύδρα, που της κόβεις ένα κεφάλι και φυτρώνουν δύο.

Χαρτιά επί χαρτιών και δικαιολογητικά για κάθε … δικαιολογία, και μάλιστα χαρτιά, παρά τα ευχολόγια της άυλης και οικολογικής διεκπεραίωσης.

Χαρτιά για τη λήψη δανείου.

Χαρτιά για ανανέωση άδειας οδήγησης.

Χαρτιά για τα επιδόματα πάσης φύσεως.

Χαρτιά αλλά και ηλεκτρονικά πλέον ραντεβού (!) σε τράπεζες, εφορίες, εφκα και λοιπές υπηρεσίες.

Πεντέξι χαρτιά για επικαιροποίηση (!) κάθε τόσο των στοιχείων μας.

Ένα σωρό χαρτιά για την απονομή μιας σύνταξης και μάλιστα με προσωπική απασχόληση του ενδιαφερομένου και περιπλάνησή του μέσα σε κακοσχεδιασμένες και άθλιες πλατφόρμες.

Ομογενής της Αυστραλίας που επαναπατρίστηκε τα τελευταία χρόνια μάς έλεγε ότι χωρίς να κάνει τίποτα και χωρίς να ενοχληθεί, πήρε τη σύνταξή του την ημέρα ακριβώς που άρχιζε η συνταξιοδότηση.

Μιλάμε βέβαια για προηγμένα κράτη που σέβονται τον χρόνο και τις αντοχές του πολίτη.

Το πρόβλημα σε μας ξεκίνησε από την παλαιοκομματική στελέχωση του τότε νεοσύστατου κράτους με δήθεν γραμματιζούμενους, και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την πολυθεσία, την κρατικολαγνεία και το ακαταδίωκτον των πάσης φύσεως δημοσίων υπαλλήλων και των υπαλλήλων του λεγόμενου ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Ο ευρύτερος που πλαισιώνει και διευρύνει τον στενό και έχει τα ίδια πλεονεκτήματα και τις ίδιες παθογένειες.

Το συνολικό και πραγματικό δημόσιο μπορούμε δηλαδή να το αντιληφθούμε σχηματικά ως ένα σύστημα ομόκεντρων κύκλων με μεγεθυνόμενες ακτίνες.

Ο δημόσιος «πολεμιστής» παραμένει ένας ισόβιος άρχων με περιορισμένες υποχρεώσεις λογοδοσίας και ελέγχου.

Εξακολουθεί να έχει ξίφος του τον στυλογράφο και ασπίδα του μια στοίβα από χαρτιά.

Όσον αφορά τώρα τα στοιχεία, τα λεγόμενα προσωπικά, υπάρχει από παλιά ένα στοίχημα που καμιά κυβέρνηση δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να υλοποιήσει παρά την αθρόα εισαγωγή της τεχνολογίας.

Στοιχεία προσωπικά, διασυνδέσεις και παράμετροι που όταν ενοποιηθούν σε απλό και οργανωμένο σύστημα θα αφαιρέσουν και χαρτιά και ταλαιπωρίες των πολιτών.

Στη Βόρεια Ευρώπη όταν γεννιέσαι παίρνεις έναν προσωπικό αριθμό που σε εξυπηρετεί μέχρι να πεθάνεις. Εδώ παλεύουμε με τους αριθμούς. Άλλον αριθμό για την Εφορία, άλλον για τα ασφαλιστικά, άλλον για τα δημοτολογικά, άλλον για τη σύνταξη, άλλον για τη φοίτηση στο πανεπιστήμιο, άλλον για τα εκλογικά, άλλον για κάθε λογαριασμό τραπέζης, άλλον για κάθε μεταφορικό ισοδύναμο …..Τραγωδία.

Με τόσα χαρτιά και αριθμούς είναι λογικό να υπάρχει και μια σύγχυση αλλά και μια δυσπιστία.

Τα χαρτιά συγκροτούν το απύθμενο πέλαγος της δημοσιοϋπαλληλικής δραστηριότητας.

Υπάρχουν περιπτώσεις -άκουσονάκουσον- που ζητείται επικύρωση της φωτοτυπημένης αστυνομικής ταυτότητας!

Αποδεικνύεται έτσι ότι η υψηλή τεχνολογία χωρίς σχέδιο και σκέψη είναι αχρείαστη.

Είναι σαν να λέμε ότι το κράτος αγόρασε δύο πλυντήρια για να ακουμπάει τη …σκάφη!