Στο προσκήνιο έρχεται το ζήτημα των Τσιγγάνων της Λέσβου. Με επιστολή που έστειλε πρόσφατα στους βουλευτές του νομού, Σπύρο Γαληνό, Νίκο Σηφουνάκη και Σταύρο Σκοπελίτη, ο πρόεδρος των Ρομά του νησιού, Μανώλης Καμπέρης, παρουσιάζονται μια σειρά από αιτήματα - κυρίως αυτά της κατασκευής επιπλέον λυόμενων κατοικιών και της παροχής νερού -, που εάν ικανοποιηθούν θα βελτιώσουν κατά πολύ, όπως υποστηρίζεται, τις συνθήκες διαβίωσης των 700 περίπου Τσιγγάνων στο νησί.

Όπως τονίζεται στην επιστολή, όλοι οι Τσιγγάνοι που μένουν στη Λέσβο είναι Έλληνες πολίτες και χριστιανοί ορθόδοξοι, οι περισσότεροι εγγεγραμμένοι δημότες στους δήμους του νησιού.
Οι πιο πολλοί από αυτούς - περίπου 280 άτομα - ζουν στα 30 λυόμενα σπίτια στον οικισμό που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή της Παγανής. Πρόκειται για Τσιγγάνους που ζουν στη Λέσβο τουλάχιστον τα τελευταία 50 χρόνια και μεταφέρθηκαν στον οικισμό πριν από περίπου 10, αφού έγινε δεκτό το σχετικό αίτημά τους για στέγη.
Υπάρχει, ωστόσο, και ένας αριθμός οικογενειών - περίπου 30 - που ζουν εκτός του οικισμού αυτού, στην περιοχή της χωματερής αλλά και στο πάρκινγκ πίσω από το σούπερ μάρκετ «Βερόπουλος», ουσιαστικά ως άστεγοι και κάτω από πραγματικά άθλιες συνθήκες υγιεινής. Σύμφωνα με τον κ. Καμπέρη, πρόκειται για Ρομά, οι οικογένειες των οποίων ήρθαν στο νησί πριν ίσως και από 100 χρόνια και μεταφέρθηκαν στη Μυτιλήνη όταν πλέον δε γινόταν να διαβιούν στις άλλες περιοχές όπου είχαν εγκατασταθεί αρχικά. Το βασικό αίτημα των Τσιγγάνων είναι αυτό της κατασκευής 15 επιπλέον λυόμενων οικιών, προκειμένου να στεγαστούν όσοι ζουν στο δρόμο. Μάλιστα, αναφερόμενοι σε ενημέρωση που είχαν από το νομάρχη Λέσβου, Παύλο Βογιατζή, για κάποιο οικόπεδο του δήμου Μυτιλήνης στη Λάρσο που κρίνεται κατάλληλο, παροτρύνουν τους αρμοδίους να στραφούν προς αυτή την κατεύθυνση.


Για το ότι δεν έχει πάει ποτέ ένας κοινωνικός λειτουργός ή ένας γιατρός για να κοιτάξει τα παιδιά της, διαμαρτύρεται η κ. Φρόσω Καμπέρη

Δε φτάνει το νερό
Το δεύτερο βασικότερο πρόβλημα που θίγει ο κ. Καμπέρης είναι αυτό της παροχής νερού, αφού παρ’ όλο που εδώ και χρόνια έχει εξασφαλιστεί το ζήτημα της στέγης και του ηλεκτρικού ρεύματος για τις οικογένειες που ήδη μένουν στα λυόμενα, δεν ισχύει το ίδιο και για την ύδρευση. Η τροφοδοσία του νερού για τον οικισμό γίνεται με βυτίο της ΔΕΥΑΜ που έρχεται μια φορά την ημέρα εκτός Σαββατοκύριακου. Οι 12 τόνοι νερού, όμως, δεν επαρκούν - όπως υποστηρίζει ο πρόεδρος των Τσιγγάνων - για τις ανάγκες των κατοίκων του οικισμού, ενώ επιπλέον το νερό δεν είναι πόσιμο οπότε προμηθεύονται εμφιαλωμένα νερά.
Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχει πρόβλημα και με τη δεξαμενή του νερού, η οποία θέλει συχνή απολύμανση, κάτι που όμως δε γίνεται. Οι Τσιγγάνοι ζητούν την τροφοδοσία των οικισμών με άφθονο υγιεινό νερό και προτείνουν να γίνουν δύο γεωτρήσεις για το σκοπό αυτό, καθώς και το να καθαρίζονται τακτικά οι δεξαμενές νερού, ώστε να μπορούν να πίνουν καθαρό νερό και φυσικά να πλένονται με καθαρό νερό.
Θεωρούν, επίσης, σημαντικό το να έχει κάθε οικογένεια που κατοικεί στα ήδη υπάρχοντα λυόμενα, ή σε όσα θα δημιουργηθούν, το δικό της μετρητή νερού και ρεύματος. Προτείνουν, μάλιστα, το να κρατηθεί μεγάλη εγγύηση από τη ΔΕΥΑΜ, προκειμένου να καταρριφθεί η υποψία ότι μπορεί οι οικογένειες να φύγουν και να αφήσουν απλήρωτους λογαριασμούς.

Πολλές οι ελλείψεις…
Πολύ σημαντικό είναι το θέμα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. «Παρ’ όλο που για τους μετανάστες που έρχονται στο νησί υπάρχουν διαθέσιμοι γιατροί και κοινωνικοί λειτουργοί, στους Τσιγγάνους δεν έχει έρθει ποτέ κάποιος να κοιτάξει τα παιδιά. Χρειάζονται εμβόλια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αλλά είναι τόση η γραφειοκρατία που απαιτείται, που οι ίδιοι δεν μπορούν να την αναλάβουν», διαμαρτύρεται ο κ. Καμπέρης.
Ζητά, έτσι, να γίνεται τακτικός υγειονομικός έλεγχος τόσο των οικισμών, όσο και άλλων σημείων που ζουν Τσιγγάνοι, τόσο για τις συνθήκες υγιεινής, όσο και για να αποφευχθεί ο κίνδυνος να ξεσπάσει μία επιδημία, καθώς και το να γίνει ενημέρωση και λήψη των κατάλληλων μέτρων έναντι της νέας γρίπης.
Ανάμεσα στα υπόλοιπα αιτήματα των Τσιγγάνων της Λέσβου είναι αυτά της κατασκευής δύο μικρών εκκλησιών στους δύο οικισμούς, ιδίως σε αυτόν της Παγανής, ώστε να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, καθώς και το να χορηγούνται και στους άπορους Τσιγγάνους τα ειδικά βοηθήματα που δίνουν η Μητρόπολη Μυτιλήνης, η Πρόνοια και ο Σύλλογος Πολυτέκνων Λέσβου.


Στέγη, νερό και στοιχειώδεις παροχές ζητά από τους βουλευτές του νομού Λέσβου εκ μέρους των Ρομά, ο πρόεδρός τους, κ. Μανώλης Καμπέρης

Για τα παιδιά
Ζητούν, επίσης, μια παιδική χαρά για τα παιδιά του καταυλισμού. «Κάθε μέρα κάποιο παιδί θα χτυπήσει, αφού παίζουν από εδώ και από εκεί. Γι’ αυτό ζητάμε μια παιδική χαρά, για να έχουν πλέον ένα χώρο τα 15 περίπου παιδιά του καταυλισμού, να παίξουν με ασφάλεια», λέει. Πολύ σημαντικό είναι, επίσης, το αίτημα για την κατασκευή ειδικών «σχολείων» στους δύο οικισμούς, προκειμένου να μπορέσουν να μάθουν γράμματα τα μεγαλύτερα παιδιά που όμως δεν ξέρουν ακόμη να γράφουν και να διαβάζουν, αλλά και να προετοιμαστούν για το δημοτικό τα μικρότερα παιδιά, που φτάνουν σε ηλικία που πρέπει να πάνε στο σχολείο.
«Είμαστε όλοι Έλληνες πολίτες, που ψηφίζουμε και βοηθάμε. Δεν έχουμε κι εμείς δικαιώματα; Δε ζητάμε πολλά εξάλλου, μόνο τα βασικά. Ας έρθουν οι αρμόδιοι να δουν και οι ίδιοι πώς ζούνε τόσες οικογένειες. Θα καταλάβουν και οι ίδιοι τι σημαίνει το να μας εξασφαλίσουν όσα ζητάμε.»

Θετική ανταπόκριση από τους αρμοδίους
Όπως λέει ο πρόεδρος των Τσιγγάνων, η απάντηση που πήρε από τους βουλευτές ήταν θετική. Μάλιστα, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, ο κ. Σηφουνάκης τον ενημέρωσε ότι το ζήτημα των Τσιγγάνων της Λέσβου έχει ήδη μπει σε σχετικό προγραμματισμό.
Επιπλέον, η νομαρχία Λέσβου, η οποία νωρίτερα είχε στείλει στην περιοχή της Παγανής ειδικά μηχανήματα για να διαμορφώσουν το χώρο, ετοιμάζει πλέον και μια γεώτρηση στην περιοχή. Σύμφωνα, μάλιστα, με το νομάρχη Παύλο Βογιατζή, το έργο πρόκειται να ολοκληρωθεί μέσα στο 2009, ενώ εάν σε συνεργασία με το δήμο Μυτιλήνης βρεθεί κάποιος χώρος, πρόκειται να στηθεί και ένα λυόμενο σχολείο.
Ο δήμαρχος Μυτιλήνης, Νάσος Γιακαλής, ωστόσο, υποστηρίζει ότι δεν πρόκειται για θέμα που αφορά το δήμο της πόλης. «Ο δήμος Μυτιλήνης φρόντισε και έκανε έναν καταυλισμό, από εκεί και πέρα ας φροντίσει για τους Τσιγγάνους η Ελληνική Πολιτεία», αναφέρει χαρακτηριστικά.


Οι άστεγοι στου «Βερόπουλου»
Το γεγονός ότι υπάρχουν τόσες οικογένειες Ρομά χωρίς στέγη, ειδικά όσες διαβιούν στο χώρο του πάρκινγκ πίσω από το «Βερόπουλο», ανάμεσα στα αυτοκίνητα και με πλήρη απουσία στοιχειωδών παροχών που θα τους εξασφάλιζαν συνθήκες υγιεινής και προστασίας από τις καιρικές συνθήκες, πέρα από το ότι θίγει την αξιοπρέπεια των ίδιων και είναι επικίνδυνο για τα μικρά παιδιά τους που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν να χτυπηθούν από κάποιο αυτοκίνητο, κάνει και τους υπόλοιπους κατοίκους της Μυτιλήνης να δυσανασχετούν.


Η κ. Βασιλική Γεωργίου, μητέρα έξι παιδιών, που ζει με την οικογένειά της στο χώρο του πάρκινγκ πίσω από το «Βερόπουλο», υποστηρίζει ότι δεν έχουν την παραμικρή προστασία από τις καιρικές συνθήκες

Έτσι, απέναντι στις δύσκολες αυτές συνθήκες διαβίωσης των Τσιγγάνων, υπάρχουν και οι διαμαρτυρίες των κατοίκων της πόλης, οι οποίοι ενοχλούνται από την κατάσταση τόσο ως θέαμα, όσο και ως προς τα πρακτικά προβλήματα που αυτή δημιουργεί.
Παράδειγμα μια πρόσφατη επιστολή αναγνώστη του «Ε», που ενοχλημένος από τις συνθήκες που επικρατούν στο κεντρικό αυτό σημείο της πόλης, ανέφερε ότι οι Τσιγγάνοι «έχουν στήσει κανονικά τσαντίρια ανάμεσα στα αυτοκίνητα, το μεσημέρι μάλιστα είχαν ανάψει και φωτιές, γεμίζοντας όλη την περιοχή με σκουπίδια».
«Πού είναι ο δήμος;», αναρωτιόταν ο ίδιος, τονίζοντας ότι η κοινωνία θα μπορούσε να τους βοηθήσει με άλλο τρόπο και όχι «κάνοντας την πάπια».
Σε ανάλογα σχόλια, πάντως, οι Ρομά θέτουν και πάλι το αίτημά τους για εξασφάλιση στοιχειωδών συνθηκών διαβίωσης και υγιεινής, όπως είναι η παροχή επιπλέον λυόμενων σπιτιών ή υπαίθριων τουαλετών.
«Το μόνο που ζητούμε είναι μία στέγη, είτε λυόμενα σπίτια ή έστω κάποιο κάμπινγκ στο οποίο θα μπορούσαμε να μένουμε. Είναι βασικό, αφού η εξασφάλιση των παραπάνω θα θέσει και το βασικό λιθαράκι, προκειμένου να αρχίσουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια και να αναζητήσουμε, όπως όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες, μια δουλειά. Να σταματήσουν και τα παιδιά μας να ζητιανεύουν και να κάνουν ζημιές εδώ που είμαστε, αφού δεν έχουν πού αλλού να παίξουν…»