Κάθε σημαντικό γεγονός της οικογενειακής ιστορίας συνδέεται με κάποιο κεραμικό, που η μητέρα μου σκόπιμα συνήθιζε να αγοράζει. Δεν είχε ειδικές γνώσεις η ίδια, γούστο πολύ μονάχα και μια προσωπική αισθητική, καλλιεργημένη από την κοινωνική της αγωγή, που καθόρισε εν…

Έτσι λέγαμε από παιδιά τον βράχο της Παναγιάς: Ράχτα! Έναν βράχο με πολλές κορυφές, απόκρημνες, με καμπύλες και κολπίσκους, με κουφάλες και κρυψώνες, απότομο, απροσπέλαστο, άγριο και γλιστερό. Από παιδί τον έκανε το βασίλειό του. Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα…

Ένα καλοκαίρι που θυμίζει έντονα φθινόπωρο: με τα μελτέμια, την ψύχρα και τα μπουρίνια του. Με έντονες εναλλαγές διαθέσεων και καιρικών φαινομένων. Νωρίς το πρωί της Κυριακής οδηγώ για την Πέτρα, απολαμβάνοντας την ομορφιά του τοπίου, όπως μου αποκαλύπτεται σε…

Καταμεσήμερο, κατακαλόκαιρο, με τον υδράργυρο να σκαρφαλώνει στους 40 βαθμούς, βρέθηκα να κοιτάζω μια παλιά χειμωνιάτικη φωτογραφία, τραβηγμένη στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα στον Μόλυβο, από έναν χριστουγεννιάτικο χορό στα Δελφίνια. Στο τραπέζι από τη μια πλευρά, η μάνα…

Σήμερα κλείνουν είκοσι χρόνια από εκείνον τον Ιούλιο του 1997, όταν ξεκίνησα να αρθρογραφώ στον τοπικό Τύπο του νησιού. Στα χρόνια που πέρασαν, άλλαξε ο οικοδεσπότης μου μία φορά, διατηρήθηκε όμως το ύφος και ο χαρακτήρας του κειμένου στο ακέραιο.…

Στιγμιότυπο πρώτο: Ένας άντρας υβριδικός: ένα παραμύθι μέσα στην καθημερινή ζωή. Στο όριο του παραλόγου και της καθημερινής ζωής. Καλλιτέχνης, με πάθη: πότης και καπνιστής αρειμάνιος. Ζωγράφος, αρχαιολόγος και αρχιτέκτονας. Τρώει πάντα μπάμιες από κεραμικό πιάτο γλάστρας. Αχρησιμοποίητο εννοείται. Το…

Θα μπορούσαν να γίνουν ένα πολύ αστείο θεατρικό έργο, ακόμη και το αντικείμενο μιας εναλλακτικής ανακοίνωσης… που συγκαταλέγεται στα παρεπόμενα της επιστημονικής έρευνας. Αναφέρομαι στο περιεχόμενο και στις προσφωνήσεις των αφιερώσεων των διπλωματικών εργασιών που εκπονούνται από άτομα άνω των…

Τη Δευτέρα που μας πέρασε, θα τη θυμάμαι για το άγχος και την αγωνία που με κέρασε, ώσπου να πληροφορηθώ ότι φίλοι και γνωστοί χαίρουν άκρας υγείας και τα άψυχα στέκονται όπως τα άφησα. Πολύ πιο έντονα θα τη θυμούνται…

Τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου, την ημέρα που εξετάζεται η Νεοελληνική Γλώσσα, ξεκινώ κι εγώ για το πλησιέστερο βαθμολογικό κέντρο. Οδηγώντας με τετάρτη, από τη Νέα Σμύρνη προς Πειραιά, στο μυαλό μου έρχεται φευγαλέα εκείνη η έφηβη που ταξίδευε καθημερινά…

Μια απτή απόδειξη της κοινωνίας της κρίσης, στην Ελλάδα, είναι και ο φόρος τιμής που έγκριτη αθηναϊκή εφημερίδα απέτισε με ένα ατυχέστατο χιουμοριστικό σκίτσο, στον Γρηγόρη Λαμπράκη, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 27 Μαΐου 1963, και ο εξίσου άστοχος τρόπος που…

Ένα από τα πιο χρήσιμα εφόδια που απέκτησα στη ζωή μου, είναι οι σπουδές μου στο Θέατρο. Η αιτία ήταν ένα απωθημένο: νεαρές φοιτήτριες της Φιλολογίας, η παρέα μου, μαζευόμασταν τα μεσημέρια στον τέταρτο όροφο της Φιλοσοφικής, για να ακούσουμε…

Φαίνεται τους είχα εκμυστηρευτεί ότι οι σχέσεις μου με την κουζίνα είναι αντιστρόφως ανάλογες αυτών που διατηρώ με το φαγητό. Κι αποφάσισαν να με ελεήσουν. - Εσείς δεν είστε, που, όταν έχετε διάβασμα, δεν μαγειρεύετε; - Εμείς! - Πότε με…