Ούτε ένα ευρώ απ’ τα 7,3 εκατ. που μέσω των ληξιπρόθεσμων δίνονται στο Δήμο Λέσβου για την εξόφληση παλιών οφειλών, δεν πρόκειται να πέσει στην τοπική αγορά πριν τον Ιούλιο, ενώ στο ταμείο του Δήμου παραμένουν ακόμη αδιάθετα 10,4 εκατ. ευρώ, ως υπόλοιπα απ’ το 2012. Όλα αυτά τα λεφτά, μαζί με τις χρηματοδοτήσεις, που φέτος εκταμιεύονται με κανονική ροή απ’ τα τακτικά έσοδα των δήμων, παραμένουν στο «ψυγείο» γιατί, όπως αποδεικνύεται πλέον εκ του αποτελέσματος, η δημοτική αρχή και συγκεκριμένα ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Οικονομικών δεν μπορούν να κατευθύνουν την Οικονομική Υπηρεσία στο αυτονόητο: να κάνει τη δουλειά της.

Έτσι, 40 μέρες μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού τού 2013, έχει καταρριφθεί κάθε δικαιολογία, άλλοθι αναποτελεσματικότητας. Η συνεχιζόμενη δε αδράνεια στο σύνολο σχεδόν των οικονομικών υποθέσεων, προκαλεί το δημόσιο αίσθημα, ωθώντας στην αγανάκτηση όσους έχουν να λαμβάνουν τα 18 εκατ. ευρώ που «διατηρούνται στον πάγο», αντί να «ζεσταίνουν» τη Λέσβο.

Απ’ τα μέσα του προηγούμενου χρόνου είναι σε εξέλιξη η διαδικασία για τα ληξιπρόθεσμα. Αρχικά, η δημοτική αρχή είχε ανακοινώσει πως προσδοκά περίπου πέντε εκατομμύρια ευρώ για εξόφληση οφειλών που δημιουργήθηκαν στο παρελθόν και μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου τού 2012. Στο τέλος της χρονιάς, απ’ την ενημέρωση που είχε ο δήμαρχος απ’ τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών, Χαράλαμπο Αθανασίου, φάνηκε ότι το ύψος της χρηματοδότησης που θα λάβει ο Δήμος Λέσβου για τα ληξιπρόθεσμα, θα ανέλθει στα 7,3 εκατ. ευρώ.

Πράγματι, σύμφωνα με την απόφαση κατανομής που υπογράφτηκε στις 2 Απριλίου, επιβεβαιώθηκε πως αυτό το ποσόν αναλογεί στο Δήμο Λέσβου για την εκκαθάριση ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων.

Μαγική εικόνα
Θα περίμενε κανείς πως με όσα έχουν προηγηθεί τόσους μήνες σε σχέση με τα ληξιπρόθεσμα, την κριτική της αντιπολίτευσης για την ανικανότητα διάθεσης σημαντικών ποσών σε προμηθευτές, εργολάβους και κάθε λογής δικαιούχους, αλλά και την έγκαιρη ενημέρωση που είχε η δημοτική αρχή Λέσβου για το ύψος του ποσού απ’ τον κ. Αθανασίου, όλα να ήταν έτοιμα πλέον για την απορρόφηση του ποσού που πιστώθηκε για λογαριασμό του Δήμου στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων υπό τον τίτλο «Επιχορήγηση ΟΤΑ προς κάλυψη ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων» και ανέρχεται σε 7.296.964 ευρώ. Τελικά όμως, στην πράξη το ποσόν αυτό αποδεικνύεται «μαγική εικόνα» για τη Λέσβο, γιατί υπάρχει χωρίς να υπάρχει.

Στο ερώτημα πότε θα αρχίσει η εκταμίευσή του, ο αντιδήμαρχος Οικονομικών, Νίκος Κατράνης, ανέφερε πως για να ξεκινήσουν οι πληρωμές, απαιτείται να ενταλματοποιηθεί το 15% της πίστωσης, περίπου ένα εκατομμύριο.

Επειδή, όπως συνέχισε, τα περισσότερα τιμολόγια αφορούν σε μικροποσά, η όλη διαδικασία δεν προβλέπεται να ολοκληρωθεί απ’ την Οικονομική Υπηρεσία σε λιγότερο από δυο με τρεις μήνες. Έτσι, το πρώτο μόλις απ’ τα επτά και πλέον εκατομμύρια ευρώ προβλέπεται να εισρεύσει στην καλύτερη περίπτωση τον Ιούλιο στην τοπική αγορά. Κι αυτό γιατί, όπως προσέθεσε υπερασπιζόμενος την Υπηρεσία, «υπάρχει παράλληλα πλήθος άλλων οικονομικών υποθέσεων, που πρέπει να διεκπεραιωθούν από ελάχιστο προσωπικό».

Το προσωπικό αυτό ενισχύεται, όπως τουλάχιστον είχε δηλώσει ο Δημήτρης Βουνάτσος προ ημερών, με πέντε υπαλλήλους, τρεις από δημοτικές ενότητες και δυο απ’ τους προσληφθέντες παλαιότερων διαγωνισμών των πρώην Δήμων Θερμής και Αγιάσου.

Σε ομηρία…
Δεν ξέρουμε αν σ’ αυτές τις οικονομικές υποθέσεις ο αντιδήμαρχος περιλαμβάνει και τα υπόλοιπα αδιάθετα απ’ τη χρήση τού 2012, γιατί - όπως προκύπτει απ’ το πρακτικό της την 9η/4/2013 συνεδρίασης της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Λέσβου - ανέρχονται σε 10.387.441,07 ευρώ. Το ποσό αυτό είναι το ¼ του συνολικού ύψους του «κύκλου εργασιών» του Δήμου Λέσβου για το 2012, αφού σύμφωνα με το ίδιο πρακτικό, το σύνολο των πληρωμών του Δήμου (μισθοδοσίες, έργα, κάθε φύσης δαπάνες, εξοφλήσεις οφειλών κ.λπ.) την προηγούμενη χρονιά ήταν 43 εκατ. ευρώ. Η Οικονομική Υπηρεσία, δηλαδή, δεν μπόρεσε να διαχειριστεί και να «γυρίσει» στην αγορά σημαντικά κεφάλαια, υποθηκεύοντας με τον τρόπο της την τοπική οικονομία και μάλιστα σε περίοδο βαθιάς ύφεσης.

Αυτή η απογοητευτική κατάσταση που φανερώνουν τα νούμερα, αποτυπώνει εύγλωττα την ομηρία στην οποία θέτει το Δήμο, τις επενδύσεις και την ανάπτυξή του, όλο το νησί, η «αγκυλωμένη» λειτουργία της Οικονομικής Υπηρεσίας, η οποία αρνούμενη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής, στερεί στον τόπο, με ευθύνη της αλλά κυρίως με ευθύνη όποιου τη διοικεί και δεν επιβάλλεται στους υπαλλήλους της, πολύτιμους πόρους, αλλά και τις υπηρεσίες που οφείλει ένας δήμος να παράσχει στους δημότες του.