Ένα διαχρονικό φαινόμενο παθογένειας του πολιτικού μας συστήματος είναι το γεγονός πως από τη στιγμή που ο λαός θα εκλέξει μια κυβέρνηση, τα αντίπαλα κόμματα προσπαθούν να τη «ρίξουν». Και στην προσπάθειά τους αυτή χρησιμοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο! Αυτό φάνηκε και στην τελευταία συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής που προκάλεσε η υποβολή «πρότασης δυσπιστίας» από τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου», όπως αυτοαποκαλούνται. Τα κόμματα αυτά δεν έκρυψαν την πρόθεσή τους. Στόχος της πρότασής τους, είπαν, είναι να πάει ένας Υπουργός της κυβέρνησης στη φυλακή, αυτός που διαχειρίστηκε την τραγική υπόθεση του δυστυχήματος της κοιλάδας των Τεμπών, και έτσι να πέσει η κυβέρνηση!

Η σκηνοθεσία ήταν η ίδια. Από τη μια υπήρχε η κυβέρνηση, μια ομάδα κακών ανθρώπων που κατέλαβαν την εξουσία με 41 % εξαπατώντας τον λαό, ανθρώπων που ούτε θέλουν ούτε ξέρουν ούτε μπορούν να λύσουν τα προβλήματα του λαού, αλλά ενδιαφέρονται μόνο για την «καρέκλα» και τα προνόμια που αυτή εξασφαλίζει* μια ομάδα ατόμων διεφθαρμένων που διέπραξαν το έγκλημα των Τεμπών και μάλιστα με ενδεχόμενο «δόλο», που δε νοιάζονται για τα προβλήματα του λαού! Από την άλλη υπήρχαν όλα τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, μικρά και μεγάλα, που χαρακτηρίζονται από ηθική ακεραιότητα, που δε νοιάζονται για την εξουσία, αλλά αγωνιούν για τα προβλήματα του λαού που τα ξέρουν και μπορούν και θέλουν να τα λύσουν! Δεν έχει σημασία πως και αυτά τα κόμματα που έχουν ένα κοινό στόχο αλληλοκατηγορούνται και είναι έτοιμα να κατασπαράξουν το ένα το άλλο! Αλήθεια, ο ελληνικός λαός πρέπει να είναι πολύ τυχερός που έχει τόσα κόμματα, ηθικά και ακέραια, που μπορούν να του λύσουν τα προβλήματά του!

Η συζήτηση διεξήχθη μέσα στα πλαίσια ενός οξύτατου κλίματος, με μια γλώσσα πολύ τοξική και πολωτική που δεν τιμά ούτε τα πρόσωπα ούτε το δημοκρατικό πολίτευμα που αυτά εκπροσωπούν. Οι ομιλητές, απευθυνόμενοι τις περισσότερες φορές σε άδεια έδρανα και άδεια Βουλή- προσβολή και της Βουλής και της δημοκρατίας- χρησιμοποιούσαν κατά κανόνα κακή και απρεπή γλώσσα, χρησιμοποιούσαν κατά κόρο τη διαβολή, τη συκοφαντία και τη δυσφήμηση των αντιπάλων, συνθήματα κενά, λησμονώντας πως όλα αυτά είναι θυγατέρες του ψεύδους και πως μπορούν να σκοτώσουν τον άλλο σαν το φονικότερο όπλο* πως και μια μόνο λέξη είναι σαν τη σπίθα που μπορεί να ανάψει μια φωτιά και να κάψει λόγγους και δάση! Το ωραίο ήταν πως μερικοί «έξυπνοι» ομιλητές άνοιξαν σιωπηλό διάλογο με τους μαθητές που βρίσκονταν κάθε φορά στα θεωρεία κάνοντας επίδειξη της ευφράδειάς τους και της ρητορικής τους δεινότητας, αυτής με την οποία πλανεύουν τα πλήθη! Και θα ήταν ενδιαφέρον να γίνει κάποτε μια έρευνα, για να φανεί τι αποκομίζουν οι μαθητές από αυτές τις συνεδριάσεις που παρακολουθούν.

Η συζήτηση, φυσικά, στράφηκε γύρω από το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 57 αθώοι άνθρωποι, κυρίως νέοι. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης υποστήριξαν πως ευθύνεται γι’ αυτό η κυβέρνηση και ο αρμόδιος Υπουργός και πως η κυβέρνηση προσπαθεί να συγκαλύψει, «να κουκουλώσει» τις ευθύνες του Υπουργού της και τις δικές της. Η κυβέρνηση, πάλι, προσπάθησε να δείξει πως ο Υπουργός της δεν έχει καμιά ποινική ευθύνη και ότι η υπόθεση βρίσκεται σε δικαστική διερεύνηση και οι ευθύνες, όπου ανήκουν, θα αποδοθούν. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης συντηρούν το θέμα και «εργαλειοποιούν» την ευαισθησία του λαού. Ξέρουν πως οι ιδέες είναι σαν τα καρφιά και πως όσο πιο πολύ τις χτυπάς, τόσο πιο βαθιά μπαίνουν. Έτσι, συντηρούν το θέμα και προσφεύγουν στα Δικαστήρια, ελληνικά και ευρωπαϊκά, για να δικαιωθούν. Από την άλλη, όμως, λησμονούν πως το «πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς». Είναι φανερό πως όλοι θέλουν να μάθουν την αλήθεια. Είναι, όμως, ευνόητο πως οι οπαδοί της κυβέρνησης πιστεύουν πιο πολύ σε αυτή, ενώ οι οπαδοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης πιστεύουν πιο πολύ σε αυτά.

Το ζήτημα είναι τι πιστεύουν αυτοί που δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα και κρίνουν από τα γεγονότα συνήθως αμερόληπτα. Αυτοί ελάχιστα επηρεάζονται από αυτά που τους λένε και ακούν, γιατί έχει λείψει πια η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα κόμματα και τους πολιτικούς. Οι πιο πολλοί, όμως ψηφοφόροι ψηφίζουν κάπως πεισματικά! Αυτό απέδειξαν τα αποτελέσματα των προηγούμενων εκλογών. Σε αυτές τις εκλογές πήραν μέρος και ο Υπουργός που θεωρείται σήμερα υπεύθυνος για το σιδηροδρομικό έγκλημα ή δυστύχημα της κοιλάδας των Τεμπών, ο κ. Κ. Καραμανλής, όπως και ένα άλλος Υπουργός της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που είχε καταδικαστεί αμετάκλητα και παμψηφεί από 13 ανώτατους δικαστικούς για παράβαση καθήκοντος, αλλά και οι δύο στις εκλογές θριάμβευσαν! Και όλα αυτά γεννούν κάποιο προβληματισμό και δικαιώνουν τον Πλάτωνα που περιφρονούσε την κοινή γνώμη που επιβάλλει τις απόψεις της στη δημοκρατία και πίστευε πως το δημοκρατικό πλήθος εύκολα αλλάζει γνώμη, είναι σκληρό, του αρέσει να κακολογεί, είναι αμόρφωτο, ένα μάζεμα από πρόστυχους και φλύαρους που του αρέσει η βία κ.λπ.(Αξίοχος369 a 7).

Η ουσία είναι μία: η μόνη αρμόδια να φανερώσει την αλήθεια είναι η Δικαιοσύνη. Αυτή, σύμφωνα και με το Σύνταγμα, αν προσκρούσει σε πολιτικό πρόσωπο, στην έρευνα που διεξάγει, είναι υποχρεωμένη να παραπέμψει το θέμα στη Βουλή. Έτσι, αν ο κ. Καραμανλής ευθύνεται, αυτό σίγουρα θα φανεί. Από την άλλη πλευρά, ένας έντιμος πολιτικός, κάποιος που δε φοβάται τη Δικαιοσύνη, θα έθετε τον εαυτό του αυτοβούλως και χωρίς πολλά λόγια στη διάθεσή της. Αν, όμως, δεν εμπιστευόμαστε τη Δικαιοσύνη της χώρας μας, τον τρίτο πυλώνα της δημοκρατίας, ή τη φοβόμαστε, ακόμη και αν θεωρούμε τον εαυτό μας αθώο, τότε κάτι δεν πηγαίνει καλά. Γιατί υπάρχει και το εξής τραγελαφικό στη χώρα μας: να προσπαθεί η αντιπολίτευση να επιβάλει τις απόψεις της και να κυβερνήσει, έστω και αν υπέστη πανωλεθρία στις προηγούμενες εκλογές. Δίκαιο είναι αυτό που πιστεύει η ίδια και οποιαδήποτε άλλη απόφαση δε θα γίνει αποδεκτή! Μήπως, όμως, αυτό είναι μια μορφή τρομοκρατίας που στρέφεται εναντίον της Δικαιοσύνης και προσπαθεί να προκαταλάβει την απόφασή της; Ας μη λησμονούμε πως και οι Δικαστές είναι άνθρωποι, με οικογένεια και παιδιά! Ο νοών νοείτω…..