Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto ή χρόνια αυτοάνοση λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα, αποτελεί τη συχνότερη νόσο του θυρεοειδούς.

Είναι μία, εν μέρει, κληρονομική οικογενής πάθηση και ανήκει σε μια μεγάλη κατηγορία νοσημάτων που λέγονται αυτοάνοσα. Στον πολιτισμένο κόσμο αποτελεί την πιο συχνή αιτία υποθυρεοειδισμού και βρογχοκήλης. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο εμφανίζονται 0,3 - 1,5 νέες περιπτώσεις σε κάθε 1.000 άτομα.

Περιγράφτηκε για πρώτη φορά το 1912 από τον Ιάπωνα χειρουργό HakaruHashimoto από τον οποίο έλαβε και το όνομά της.

Προσβάλει περισσότερο τις γυναίκες μέσης ηλικίας περίπου δέκα φορές περισσότερο απ’ ό,τι τους άνδρες.

Η πάθηση οφείλεται σε μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Στην περίπτωση της θυρεοειδίτιδας Hashimoto, ο οργανισμός του ασθενούς θεωρεί τα φυσιολογικά κύτταρα του θυρεοειδούς ως ξένα, ως «εχθρό».

Γι’ αυτό παράγει έναν στρατό από αντισώματα προκειμένου να καταστρέψει τα κύτταρα αυτά.

Οι πάσχοντες από τη νόσο, για πολλά χρόνια μπορεί να μην έχουν συμπτώματα και η διάγνωση να γίνει τυχαία από τις εργαστηριακές εξετάσεις. Όμως αν ο θυρεοειδής έχει υποστεί εκτεταμένη βλάβη, τότε μπορεί να εμφανιστούν διόγκωση του αδένα, δηλαδή βρογχοκήλη, ή συμπτώματα υποθυρεοειδισμού.

Η διάγνωση λοιπόν της νόσου μπορεί να γίνει από τον ενδοκρινολόγο με τη φυσική εξέταση, όπου ανευρίσκεται βρογχοκήλη και με την αναγνώριση των συμπτωμάτων του υποθυρεοειδισμού σε συνδυασμό με την επιβεβαίωση από τις κατάλληλες εργαστηριακές εξετάσεις.

Η ανεύρεση αυξημένου τίτλου ειδικών αντισωμάτων, συνήθως μας βάζει τη διάγνωση. Τα συνήθως αυξημένα αντιθυρεοειδικά αντισώματα είναι τα Αnti-TPO (αντιθυρεοειδική υπεροξειδάση) σε ποσοστό 95% και Anti-TG (αντιθυρεοσφαιρίνη) σε ποσοστό 60-80%.

Όμως τα ίδια αντισώματα απαντώνται και σε άλλες θυρεοειδικές νόσους. Η TSH είναι συνήθως ελαφρώς αυξημένη και υποδηλώνει έναν υποκλινικό υποθυρεοειδισμό. Οι θυρεοειδικές ορμόνες Τ4 και Τ3 είναι συνήθως φυσιολογικές.

Στο υπερηχογράφημα θυρεοειδούς εμφανίζεται χαμηλή ηχογένεια του παρεγχύματος που περιγράφεται ως ανομοιογένεια. Μπορεί να συνυπάρχει διόγκωση του αδένα (βρογχοκήλη) ή ρικνή εικόνα του αδένα ή οζώδης υφή.

Η χορήγηση χαμηλών δόσεων θυροξίνης αποτελεί τη συνήθη θεραπεία της νόσου κυρίως όταν τα επίπεδα της TSH είναι ελαφρώς αυξημένα ή συνυπάρχει βρογχοκήλη ή και υπερλιπιδαιμία.

Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto είναι γενικώς μια ήπια χρόνια νόσος του θυρεοειδούς, που χρήζει θεραπείας για να μην οδηγήσει σε υποθυρεοειδισμό ή οζώδη βρογχοκήλη σε θυλώδες καρκίνωμα.

Επίσης πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως όταν διαγνωσθεί ένα άτομο ότι πάσχει από θυρεοειδίτιδα Hashimoto, καλό είναι να ελέγχονται και τα υπόλοιπα άτομα της οικογένειας για τυχόν ύπαρξη της νόσου.

Τέλος, ως αυτοάνοσο νόσημα συνυπάρχει ή υπάρχει αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης και άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων, όπως είναι η λεύκη, η αλωπεκία, ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι, ο υποπαραθυρεοειδισμός, η επινεφριδιακή ανεπάρκεια κ.ά..