«Δεν υπάρχει ανάληψη πολιτικής ευθύνης χωρίς παραιτήσεις», είπε όπως  αναμενόταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρώτη δημόσια τοποθέτησή του για τα όσα έγιναν και δεν έγιναν κατά τις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι, ζητώντας παράλληλα από την ηγεσία του Αρείου Πάγου να αναθέσει σε εφέτη εισαγγελέα και ειδικό εφέτη ανακριτή τη διεξαγωγή της έρευνας για την τραγωδία. Και κατακεραυνώνοντας τους χειρισμούς της κυβέρνησης πρώτιστα, ειδικά για την φανερή προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών της, αλλά και προβαίνοντας με τη σειρά του σε όλες τις εύλογες διαπιστώσεις που έχουν γίνει, τόνισε πως οι Έλληνες ζητούν να μην ξαναζήσουμε μία τέτοια τραγωδία.

Τι είχε να προτείνει προς αυτήν την κατεύθυνση όμως, γιατί από διαπιστώσεις χορτάσαμε; Την αλλαγή της πολιτικής προστασίας. Πως; Με τον ίδιο μπροστά αλλά και με μία «ομάδα νέων και ικανών ανθρώπων» να τον πλαισιώνουν, που έχουν προφανώς κάποιο σχέδιο, αλλά δεν κρίνεται σκόπιμο να ειπωθεί τώρα. Εκείνο που είχε αξία να ειπωθεί από έναν εν δυνάμει πρωθυπουργό, είναι ότι στις φωτιές δεν γίνεται να πάμε σε πυρόσβεση χωρίς μπλουζάκι και μάλιστα μακρυμάνικο. Δεν ξέρουμε πως δεν το σκέφτηκε κανείς, αλλά σε κάθε περίπτωση κατατίθεται στα πρακτικά αυτή η πρώτη συμβολή στην αλλαγή της πολιτικής προστασίας της χώρας.

Τι απαντάει όμως η κυβέρνηση στην πρόκληση ανάληψης της πολιτικής ευθύνης μέσω παραιτήσεων; Ο Υπουργός Επικρατείας Χριστόφορος Βερναδάκης κατέθεσε την δική του εκδοχή περί του τι σημαίνει «ανάληψη πολιτικής ευθύνης». Η οποία καταρχήν σημαίνει απόδειξη ότι αναγνωρίζεις το πρόβλημα, αναγνωρίζεις δυσλειτουργίες κι ακριβώς «επειδή είναι πολιτική η ευθύνη, θα πρέπει να πάρει όλα εκείνα τα μέτρα για να μην ξανασυμβεί». Σε ποια μέτρα έχει καταλήξει η κυβέρνηση ότι πρέπει να ληφθούν, πάλι δε γνωρίζουμε ακριβώς αλλά αν θεωρούμε ότι η πολιτική ευθύνη γίνεται απολύτως προσωποποιημένη ευθύνη και πρέπει να οδηγεί σε παραιτήσεις κατά τον κ. Βερναδάκη «θα έπρεπε να παραιτηθούν περίπου το 1/3 των βουλευτών της σημερινής Βουλής». Κρατώντας μια επιφύλαξη δηλαδή για το αν στα 2/3 αυτών που δεν θα έπρεπε να παραιτηθούν κατά τον Υπουργό, συμπεριλαμβάνεται κάποιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Το δέος όμως της οπτικής της κυβέρνησης, έτσι όπως εκφράστηκε από τον κ. Βερναδάκη, προκλήθηκε από χθες από άλλο σημείο της τοποθέτησής του και κοντράρει στα ίσια το δέος της συμβουλής Μητσοτάκη για το μακρυμάνικο μπλουζάκι. Όταν υποστηρίχθηκε σαφώς, πως μέσα σε εκείνους που δεν πρέπει να παραιτηθούν, ή να χρεωθούν με κάποια ευθύνη για το Μάτι, είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Πρωθυπουργός της χώρας. Γιατί; Γιατί είναι μόνο 44 χρονών. «Να μην βάλλεται ένας άνθρωπος, ο οποίος είναι 44 ετών και έχει φορτωθεί όχι μόνο τις πολεοδομικές, χωροταξικές αδυναμίες της πολιτικής προστασίας, τις αδυναμίες πυρόσβεσης, αλλά και το οικονομικό έγκλημα που έχει συντελεστεί απέναντι στη χώρα, αλλά και το έγκλημα στο κοινωνικό κράτος», έφη ο κ. Βερναδάκης και εισήγαγε έναν νέο όρο που θα πρέπει να επικαλούμαστε κρίνοντας την πολιτική σκηνή.

Η επικοινωνιακή τυμβωρυχία ένθεν κακείθεν λοιπόν συνεχίζεται. Αναμείνατε όσοι ακόμα αντέχετε στις θέσεις να την παρακολουθήσετε. Αλλά ναι. Η αναδημοσίευση της (περσινής) συνέντευξης της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, που έχει γεμίσει από προχθές τα social media, είναι μια λογική αντίδραση. «Αν διευθύνουν οι ανίκανοι, φταίνε οι ικανοί. Κι αν διευθύνουν οι ανάξιοι, τότε φταίει η γενική απαξίωση». Δεν υπάρχει τίποτε πιο εύστοχο που μπορεί να ειπωθεί.