Θελήσαμε να κάνουμε μια σύντομη συζήτηση με το Νίκο Σηφουνάκη. Τολμήσαμε να τον ρωτήσουμε πράγματα που συζητιούνται, αλλά δεν… ρωτιούνται.
Το τολμήσαμε και ομολογουμένως οι απαντήσεις που πήραμε, ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. 17 λοιπόν ερωτήσεις εν όψει της 17ης Ιουνίου.

Στις 6 Μαΐου, το ΠΑΣΟΚ υπέστη τη βαρύτερη ήττα στην ιστορία του και ο Νομός Λέσβου το πλήρωσε με την απώλεια της βουλευτικής έδρας. Στο διάστημα που μεσολάβησε ελπίζετε σε ανάκτηση δυνάμεων; Άρα και της έδρας;
«Στο ΠΑΣΟΚ μόνον, απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις, με τη συνέργεια του Τύπου, χρέωσαν την αμεριμνησία που καλλιεργήθηκε στο λαό απ’ το 1974 κι εδώ. Φταίμε όλοι γι’ αυτό, σε όλο το πολιτικό φάσμα. Όταν λοιπόν πάρθηκαν τα πρώτα μέτρα εξυγίανσης των δημοσιονομικών και η κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με τις συντεχνίες και τα συμφέροντα που θίχτηκαν, άρχισε να χάνει “έδαφος”. Προτάξαμε το γενικό συμφέρον απ’ το κομματικό και δεν την “κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια”, δραπετεύοντας έγκαιρα, όπως ο Καραμανλής, σε πρόωρες εκλογές.

Ίσως ήταν λάθος μας, ίσως υπερτιμήσαμε τις δυνάμεις μας και επιχειρήσαμε να τα αλλάξουμε όλα σε τόσο μικρό διάστημα. Ίσως υποτιμήσαμε την παθογένεια του ελληνικού συστήματος. Τώρα όμως που έσφιξε το ζωνάρι, βήμα προς βήμα ξετυλίγεται το κουβάρι και ο κόσμος άρχισε να κατανοεί. Ασφαλώς λοιπόν και ελπίζουμε, πέρασε η πρώτη “ζάλη” και διαφαίνεται πια η ανασυσπείρωση.»

Δηλώσατε προσφάτως πως διαπιστώνετε μεταστροφή του πολιτικού κλίματος από τις περιοδείες σας στη λεσβιακή ύπαιθρο. Πού το στηρίζετε;
«Από το πώς μας υποδέχεται ο κόσμος στα χωριά. Δεν είναι πια ούτε “αγανακτισμένοι”, ούτε “οργισμένοι”. Αντίθετα, είναι βαθιά προβληματισμένοι και ανήσυχοι για το “αύριο”, και μη σας πω κάποιοι και μετανοιωμένοι για ό,τι έπραξαν ή δεν έπραξαν στις 6 Μαΐου.»

«Μπορεί και πρέπει…»

Βλέπετε, λοιπόν, ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να βγει ενισχυμένο στην κάλπη της 17ης Ιουνίου;
«Βεβαίως μπορεί και πρέπει. Ψήφος στο ΠΑΣΟΚ σημαίνει υπεύθυνη στάση απέναντι στη χώρα, στους πολίτες και στο μέλλον.»

Βρίσκετε σωστή και ακόμη επίκαιρη τη διάκριση σε «μνημονιακά» και «αντιμνημονιακά» κόμματα;
«Τους όρους αυτούς εφεύραν σκόπιμα οι πολιτικές παρατάξεις που θεωρούν εαυτούς αμέτοχους και παρθενογέννητους στα προβλήματα του τόπου. Καταριούνται το ΠΑΣΟΚ για τη δανειακή σύμβαση που πέτυχε και γλύτωσε τη χώρα απ’ τη χρεωκοπία, αλλά εναγκαλίζονται θερμά τα στελέχη και δη τους “πατερούληδες” εκείνους των συντεχνιών, που ως χθες καταδίκαζαν. Βολεύτηκαν με το απολιτικό αυτό λαϊκίστικο σύνθημα, οι ευκαιριατζήδες αριστεροί και οι άλλοι, οι “εθνοκεντρικοί” ακροδεξιοί, που την ιστορία την έκαναν πλαστελίνη και τη δουλεύουν στα μέτρα τους αποσπασματικά και κατά πώς τους συμφέρει!

Ήδη σε αυτές τις δεύτερες εκλογές οι όροι αυτοί, ακόμη και από αυτούς που μας τους επέβαλαν, έχουν περάσει πια σε δεύτερη μοίρα. Άλλωστε, πόσο θα μπορούσαν να κρατήσουν να εξαπατούν και να διχάζουν τον κόσμο με ψεύτικα διλήμματα.»

Παρ’ όλο που ο πρόεδρός σας (κ. Βενιζέλος) ήταν αυτός που διαπραγματεύτηκε τη δανειακή σύμβαση, σήμερα προτείνει αναθεώρηση. Είναι εφικτό;
«Έτσι κι αλλιώς η επανεξέταση των όρων της σύμβασης προβλέπεται ανά τρίμηνο. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όταν υπογραφόταν το μνημόνιο, υπήρξε συμβιβασμός καθόσον η προτεραιότητα ήταν η μείωση του χρέους. Σήμερα, με νηφαλιότητα, χωρίς πίεση μπορούμε να πετύχουμε βελτιώσεις, όπως θέσπιση αναπτυξιακών κινήτρων. Επιμήκυνση (ένα ή δύο χρόνια) αποπληρωμής κ.ά..»

Ευρωπαϊκά…

Τα διαμειφθέντα προχθές με την Ισπανία και τη διάσωση των τραπεζών της νομίζετε ότι δικαιώνουν ή βλάπτουν την πολιτική που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ στη διαπραγμάτευση με την Ε.Ε.;
«Χθες η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, σήμερα η Ισπανία, αύριο, από όσο διαφαίνεται, ίσως η Κύπρος και μετά η Ιταλία (;), η κρίση βαθαίνει και εξαπλώνεται. Η Ελλάδα, ως ο πλέον αδύναμος κρίκος ίσως της Ευρωζώνης, υποχρεώθηκε να καταβάλει πρώτη το τίμημα της προσαρμογής στα νέα παγκόσμια οικονομικά δεδομένα. Η γενίκευση της κρίσης και ο συντονισμός όλων για την αντιμετώπισή της απ’ τη μια, και η πνοή άνεμου δημοκρατίας (εκλογή Ολλάντ στη Γαλλία) απ’ την άλλη, ισχυροποιεί τώρα τη διαπραγματευτική μας θέση.»

Τελικά μάς συμφέρει (ώστε να διεκδικήσουμε βελτίωση των όρων του δικού μας «μνημονίου») η περίπτωση της Ισπανίας;
«Ασφαλώς και η αλληλεγγύη των εταίρων μας υποχρεωτικά πλέον θα εκδηλωθεί πιο ουσιαστικά. Η θέση της Ελλάδας είναι μαζί με την Ευρώπη, το να προπαγανδίζεται πισωγύρισμα στην ακινησία βλάπτει όλους μας. Όπως εξ ίσου μάς βλάπτει και ο εφησυχασμός ότι δεν μπορούν ή δεν τους συμφέρει να μας διώξουν απ’ την Ευρωζώνη, γιατί αλίμονο… δε θα χρειασθεί, θα αναγκαστούμε να το πράξουμε μόνοι μας!»

Εν κατακλείδι, υπάρχει «φως στο τούνελ»;
«Στη σχετικά πρόσφατη ιστορία, οι κοινωνίες βίωσαν πολλές μαύρες περιόδους, όπως π.χ. με τους παγκόσμιους πολέμους και το μεγάλο κραχ τού 1929. Όμως, νομίζω, αποτελεί νομοτέλεια για τις κοινωνίες η εξέλιξη και η πρόοδος. Περισσότερο από ποτέ άλλοτε, επιβάλλεται σήμερα αυτογνωσία για να επιβιώσουμε ως χώρα στα νέα δεδομένα. Θα είναι εγκληματικό για το μέλλον του τόπου οι πολιτικές παρατάξεις να συνεχίζουν να ζουν στη μακαριότητα, γι’ αυτό και η πρόταση του ΠΑΣΟΚ είναι για κυβέρνηση “συνευθύνης” αμέσως μετά τις εκλογές.

Τα περιθώρια και ο χρόνος για περαιτέρω κομματικά καπρίτσια, εξαντλήθηκαν. Στις 21 Ιουνίου, στη συνεδρίαση του Eurogroup, η Ελλάδα θα πρέπει να εκπροσωπηθεί με κυβέρνηση ουσιαστικά και όχι “υπηρεσιακά”. Το ΠΑΣΟΚ έχει δεσμευθεί να συμβάλει για να υπάρξει πάση θυσία μετεκλογική κυβέρνηση. Όσο πιο ισχυρή είναι η εκπροσώπησή του στη Βουλή, τόσο περισσότερη σιγουριά γι’ αυτό θα έχουμε. Θα εγκληματήσουμε συλλογικά αν οδηγήσουμε τη χώρα ξανά σε εκλογές.»

Για τη νέα γενιά

ΠΑΣΟΚ και νέα γενιά είναι πράγματι έννοιες ασύμβατες, όπως ισχυρίζονται οι πολιτικοί αναλυτές ότι έδειξαν οι κάλπες της 6 Μαΐου;
«Πράγματι, απ’ τη δεκαετία τού ‘80 ήδη, οι οικονομικοί αναλυτές, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, μας το έλεγαν ότι οι αλόγιστες διεκδικήσεις και η κατασπατάληση “τρώνε το ψωμί των παιδιών μας”. Αλλά πού μυαλό τότε!

Θεωρούσαμε πως η στήριξη και οι επιδοτήσεις απ’ τους “κουτόγφραγκους” θα είναι για πάντα! Όσοι διαχειριστήκαμε οποιασδήποτε μορφής εξουσία (κυβέρνηση, αυτοδιοίκηση, συνδικάτα κ.ά.), κάναμε το παν να γινόμαστε πιο αρεστοί και πιο δημοφιλείς, και όσοι ήμασταν “απ’ έξω”, πιέζαμε για περαιτέρω παροχές! Δε θα συμφωνήσω όμως μαζί σας για τον όρο “ασύμβατες”. Ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας (τουλάχιστον όπως ενδεικτικά καταγράφεται στις φοιτητικές εκλογές) στηρίζει με ουσιαστικό τρόπο το ΠΑΣΟΚ, γιατί ακριβώς διέπονται από ρεαλισμό και ορθολογισμό και απορρίπτουν την ψευδαίσθηση που καλλιεργούν δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ή τη στημένη ψηφοθηρική υποσχεσιολογία όπως ο κ. Σαμαράς.»

Πώς λογαριάζετε να φέρετε ξανά τη νεολαία κοντά σας;
«Το ζητούμενο είναι πρώτα να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση που βρισκόμαστε, ώστε ν’ αλλάξουμε τη νοοτροπία μας και κυρίως το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, για να πάει μπροστά η νέα γενιά. Με το να εξαγγείλουμε προγράμματα τύπου “Stage” δε λύνουμε το πρόβλημα, εθελοτυφλούμε και νομίζω κοροϊδεύουμε τη νεολαία.»

Κέντρο

Επιτακτικά λένε ότι μετά τις εκλογές θα πρέπει όλα να αλλάξουν στο ΠΑΣΟΚ. Εσείς τι νομίζετε, υπάρχουν προοπτικές ουσιαστικής ανασυγκρότησης του κόμματος;
«Το ΠΑΣΟΚ στα 40 και περίπου έτη της ιστορίας του, πρωταγωνιστεί στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, ακριβώς γιατί καλύπτει τον ευρύτατο χώρο του “κέντρου”, ως συνέχιση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης που εδραίωσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Όσο κι αν επιχειρούν σήμερα κάποιοι να παρουσιάσουν τον κ. Τσίπρα ως νέο “Ανδρέα”, αφενός δε συνάδει με το προφίλ που ο ίδιος προβάλει και αφετέρου, και οι αντικρουόμενες ιδεολογικά πολλές “συνιστώσες” δεν εξασφαλίζουν ενιαία παρουσία και δράση (βλέπε Λαφαζάνης, ΡΟΖΑ, Αμυράς κ.λπ., μεσούσης μάλιστα της προεκλογικής περιόδου).

Ανάλογη είναι και η θεώρηση προς το συντηρητικό χώρο. Άρα το ΠΑΣΟΚ είναι και θα παραμένει ο κατεξοχήν εκφραστής των κεντρώων πολιτικά δυνάμεων στην Ελλάδα. Μετά τις εκλογές, με νηφαλιότητα ο κόσμος τού ΠΑΣΟΚ θα διαχειρισθεί τα του οίκου του και θα επιφέρει τις αλλαγές που ζητά η βάση και η κοινωνία.»

Στο δίλημμα «Ν.Δ. ή ΣΥΡΙΖΑ» , τι απαντάτε;
«Δε σας κάνει ο “ίσιος δρόμος”! Το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο θα είναι ο ρυθμιστής, αλλά θα αποδειχθεί και ο πιο αξιόπιστος εταίρος.»

Για τα τοπικά

Διαπιστώνει κανείς από τα δημοσιεύματα του τοπικού Τύπου, ότι το ενδιαφέρον σας για τα ζητήματα του Νομού, παρ’ όλο που τον τελευταίο μήνα βρίσκεστε εκτός κοινοβουλίου, παρουσιάζεται αμείωτο. Έχει να κάνει μόνο με την πρώτη θέση κατάταξης στο ψηφοδέλτιο ή θα έχει και συνέχεια ασχέτως αποτελέσματος;
«Εννοείτε, φαντάζομαι, την ανακοίνωση για το έργο του οδικού άξονα Καλλονής - Σιγρίου και την άλλη για την καταπολέμηση των αγριοκούνελων στη Λήμνο. Είναι, νομίζω, λογικό για τα έργα που κοπίασα τόσο, να έχω αυξημένο ενδιαφέρον και να παρακολουθώ την εξέλιξή τους, άσχετα με την εκάστοτε δεδομένη ιδιότητά μου. Έτσι και θα συνεχίσω. Από την πολυετή εμπειρία μου στη δημόσια διοίκηση, έχω να επισημάνω ότι δεν εφησυχάζεις ποτέ με την ένταξη ενός έργου σε πρόγραμμα, χρειάζεται να ασχολείσαι συνέχεια, να πιέζεις και να σπρώχνεις τη γραφειοκρατία. Σημειώνω ότι έργα δημόσιων υποδομών, όπως οι οδικοί άξονες, το νέο Νοσοκομείο, τα λιμάνια (Σίγρι), ο νέος αεροσταθμός κ.λπ., ναι μεν μπήκαν στην τελική ευθεία, όμως αν δεν αγρυπνήσεις, παραμονεύουν άπειροι κίνδυνοι.»

Κάποιοι λένε πως με την πολύχρονη παρουσία σας στα κοινά, ολοκληρώσατε τον κύκλο σας στην πολιτική ζωή του τόπου. Κάποιοι άλλοι πάλι, πως τα όσα έργα υποδομής έγιναν τα τελευταία χρόνια, οφείλονται στο ενδιαφέρον και την επιμονή σας, άρα είστε ακόμη «χρειαζούμενος». Ποιο από τα δύο λέτε να επηρεάζει περισσότερο το εκλογικό σώμα;
«Θα έλεγα, σωστές είναι και οι δύο παρατηρήσεις σας. Ασφαλώς και η ανανέωση των στελεχών είναι επιβεβλημένη, ώστε κυρίως να δίνεται η ευκαιρία στους νεώτερους, αλλά και η κτηθείσα πείρα και η προσφορά των παλαιότερων είναι πολύτιμη και ωφελεί τον τόπο και το λαό. Κι εδώ, όπως και στα περισσότερα πράγματα στη ζωή, η λογική του “άσπρου - μαύρου”, νομίζω, δίνει τη θέση της στην αρμονική συνύπαρξη. Πάντως, δε σας κρύβω ότι με χαροποιεί η κρίση συμπολιτών μου που συναντώ και συχνά μού λένε, “δε σε ψηφίζω, ή δεν ψηφίζω ΠΑΣΟΚ, αλλά τουλάχιστον εσύ κάτι έχεις προσφέρεις στον τόπο”. Τέλος, σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή για τη χώρα και την παράταξη, αν έφευγα, θα ήταν ανέντιμο και δίκαια οι επικριτές μου θα με αποκαλούσαν λιποτάκτη.»

Και προπηλακισμένος…

Είστε ο μόνος πολιτικός της Λέσβου που προπηλακίστηκε προεκλογικά από τον αριστερό και ακραίο αριστερό χώρο, αλλά και που συγκέντρωσε τα βέλη επαγγελματικών συντεχνιών, όπως ταξιτζήδες, μηχανικοί κ.ά.. Πόσο σας έβλαψε αυτό στην κάλπη;
«Αξίωμα του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι ο πλουραλισμός, ο διάλογος και η συναίνεση. Η βία με οποιαδήποτε μορφή, λεκτική ή πραγματική, δε συνάδει με τη Δημοκρατία, είναι κατηγορηματικά καταδικαστέα, και αναφέρομαι στο πρόσφατο συμβάν με τον υποψήφιο της “Χρυσής Αυγής”, που διαδραματίσθηκε μάλιστα στην τηλεόραση, με εκατομμύρια τηλεθεατές. Όμως, όταν για μικροπολιτικούς λόγους χλευάζεις και βιάζεις, με λόγια και με ανάρμοστες δράσεις τους δημοκρατικούς θεσμούς, για προσπόριση μικροπολιτικών ωφελειών, πρέπει πολύ να προσέχεις.

Η βία είναι βία, είτε προέρχεται απ’ την Αριστερά είτε τη φασίζουσα Δεξιά. Τα συγκεκριμένα μέλη τού ΣΥΡΙΖΑ στη Μυτιλήνη θα πρέπει να ντρέπονται για δημόσιες συμπεριφορές τους (όπως π.χ. πέρυσι το καλοκαίρι στη μαρίνα). Είναι επίσης λυπηρό που πολλές φορές ο Τύπος, αντί να υπερασπισθεί τους δημοκρατικούς θεσμούς, προβάλλει και ηρωοποιεί τους δράστες των επεισοδίων. Ας είναι, η υπερψήφισή μου όπως καταγράφηκε και στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μάιου, δίνει νομίζω την απάντηση στο ερώτημά σας.»

Δημοκρατία, λοιπόν, της οργής, της αγανάκτησης, της βίας; Ή δημοκρατία του διαλόγου και της συναίνεσης; Ποιο «μοντέλο» θα επικρατήσει, λέτε, αύριο;
«Είναι νομίζω επιτακτική πια ανάγκη η χώρα και οι πολίτες να περάσουν μια περίοδο ηρεμίας, να σκύψουμε όλοι στα πραγματικά προβλήματα και να βρούμε τρόπους εξόδου απ’ την κρίση. Όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει απ’ τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, πρέπει να της δώσουμε μακρά περίοδο χάριτος. Η έκφραση “αγανάκτησης” ας περιμένει λίγο, κι ας δώσει τη θέση της στην έκθεση επιχειρημάτων και προτάσεων που θα βοηθήσουν ουσιαστικά.»

Κλείνοντας, όπως όλα δείχνουν αυτοδυναμία δε θα υπάρξει. Θα στηρίζατε κυβέρνηση Ν.Δ. ή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
«Κυβέρνηση “συνευθύνης”, όπως ήδη πρότεινε ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Άλλωστε και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού προκρίνει την “οικουμενικότητα” (όπως συνέβη και σε άλλες χώρες, Πορτογαλία - Ιταλία), για αποτελεσματικότερη διαχείριση της παγκόσμιας κρίσης σε ό,τι αφορά στη χώρα τους.»