Στο μακρινό 2000 η Συνεταιριστική Τράπεζα Λέσβου - Λήμνου έκανε τα πρώτα βήματά της. Είχε λάβει την άδεια μετεξέλιξής της από Πιστωτικό Συνεταιρισμό σε Συνεταιριστική Τράπεζα. Εκείνη την περίοδο, μέσα σε κλίμα ευφορίας, όλα τα στελέχη της τράπεζας προσπαθούσαν να φέρουν νέα μέλη. Ένας από τους νέους μεριδιούχους της τράπεζας ήταν και ο κ. Γεώργιος Μπεμπεδέλλης, ο οποίος απέκτησε τις πρώτες συνεταιριστικές μερίδες τον Αύγουστο του 2000. Εκείνη την εποχή διέμενε στην Αθήνα.
Την 1 Φεβρουαρίου του 2000, ο κ. Μπεμπεδέλλης, που έλκει την καταγωγή του από τη Βατούσα, συστήνει μια εταιρεία με την επωνυμία «Αιγέας, είδη διατροφής και οικιακής χρήσης Μονοπρόσωπη ΕΠΕ», μοναδικός μέτοχος της οποίας είναι ο ίδιος. Το κεφάλαιο της εταιρείας ανέρχεται στα 6.000.000 δρχ. (17.608 ευρώ) με έδρα τις Αχαρνές Αττικής  και αντικείμενο το εμπόριο τροφίμων. Την ίδια χρονιά, αγοράζει ένα οικόπεδο με οικία, εμβαδού 217,53 τ.μ., στην περιοχή Πάνω Κρινέλια, στη Βατούσα Λέσβου, του οποίου την ψιλή κυριότητα μεταβιβάζει το ίδιο έτος στα παιδιά του, κρατώντας για τον εαυτό του την επικαρπία.

Το πάρτι αρχίζει
Από τις 28 Αυγούστου του 2000 και όλο το 2001 αγοράζει σταδιακά (62+ 10 +10 +10 +10 +30) συνεταιριστικές μερίδες. Στις 26 Ιανουαρίου 2001, η Συνεταιριστική Τράπεζα τού χορηγεί δύο μπλοκ επιταγών (10 φύλλων το καθένα) σε χρέωση στο λογαριασμό του. Μέχρι τις 7 Σεπτεμβρίου 2001, λαμβάνει άλλα έξι μπλοκ (60 φύλλα). Από τις 7 Σεπτεμβρίου 2001, αρχίζει η τράπεζα να χορηγεί μπλοκ και στην εταιρεία του «Αιγέας», χωρίς να υπάρχει ακόμα καμιά σύμβαση και παρά το γεγονός ότι η έδρα της δεν είναι στη Λέσβο, αλλά στις Αχαρνές Αττικής. Μέχρι τις 10 Ιουνίου του 2002, στην επιχείρηση χορηγήθηκαν οκτώ μπλοκ επιταγών. Έξι μπλοκ επιταγών στον κ. Μπεμπεδέλλη προσωπικά και οκτώ στην εταιρεία του. Κι όλα αυτά σε έναν επιχειρηματία άγνωστο στην κοινωνική και οικονομική ζωή της Λέσβου, που μόλις είχε συστήσει μια μονοπρόσωπη ΕΠΕ.
Στις 10 Ιουνίου του 2002, η Συνεταιριστική συνάπτει σύμβαση με την εταιρεία «Αιγέας» και της χορηγεί πίστωση 88.000 ευρώ, ποσό πολλαπλάσιο των κεφαλαίων της εταιρείας. Εγγυητής του δανείου ήταν ο ιδιοκτήτης της εταιρείας κ. Μπεμπεδέλλης. Παράλληλα, στην τράπεζα δημιουργείται αλληλόχρεος λογαριασμός με πιστωτικό όριο τα 29.347 ευρώ. Την ίδια ημερομηνία η επιχείρηση λαμβάνει μετρητά από τον αλληλόχρεο λογαριασμό και τα 29.347 ευρώ και από το λογαριασμό ενεχυρίασης επιταγών 31.750 ευρώ (αν και το όριο ήταν 29.347,00 ευρώ), δηλαδή ενεχυριάζοντας και προεξοφλώντας αντίστοιχου ύψους επιταγές. Δηλαδή στην ουσία η «Αιγέας Μ. Γ. Μονοπρόσωπη Ε.Π.Ε.» και ο Γεώργιος Μπεμπεδέλλης συνήψαν την ως άνω σύμβαση, διότι ήδη είχε (από τα μπλοκ επιταγών που είχε παραλάβει) προβεί σε προεξόφληση επιταγών του για τις επιταγές του που ήδη κυκλοφορούσαν πέρα από το προβλεπόμενο όριο που του είχε τεθεί από τη Συνεταιριστική.

Eυνοική μεταχείριση
Μόνο τα παραπάνω στοιχεία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σκανδαλώδης ευνοϊκή μεταχείριση μιας νεοσύστατης επιχείρησης. Τέτοια μεταχείριση δεν θα μπορούσε να περιμένει ένας επιχειρηματίας, ακόμη και από τη Συνεταιριστική Τράπεζα, αν δεν είχε την εύνοια της διοίκησής της, αν όχι όλου του Δ.Σ., τουλάχιστον κάποιων κορυφαίων στελεχών της τράπεζας.
Από τον Ιούνιο του 2002 και μέχρι τις αρχές του 2005, η Συνεταιριστική χορηγεί α) στην εταιρεία «Αιγέας» β) στη «Γ. Μπεμπεδέλλης και ΣΙΑ Ο.Ε.», που ιδρύθηκε την 19 Ιανουαρίου 2004, με έδρα την Αθήνα, και γ) στην ατομική επιχείρηση Γεώργιος Μπεμπεδέλλης, που ιδρύθηκε την 15 Απριλίου 2004 με έδρα τη Βατούσα Λέσβου και δ) στην «Αιγέας Ε.Π.Ε.», που ιδρύθηκε την 14 Οκτωβρίου 2004 με έδρα την Καλλονή Λέσβου, το συνολικό ποσό των 10,193 εκατ. ευρώ. Στο προαναφερόμενο ποσό συμπεριλαμβάνονται όλες οι χορηγήσεις μέσω δανείων, προεξοφλήσεων επιταγών και τοκοχρεωλυτικών δανείων που εξοφλούν προηγούμενα δάνεια και οφειλές των εταιρειών και επιχειρήσεων του ομίλου.
Το σκανδαλωδώς εντυπωσιακό στην όλη υπόθεση είναι πως νεοσύστατες επιχειρήσεις λάμβαναν αφειδώς χρηματοδοτήσεις από τη Συνεταιριστική πολύ πάνω από το επίπεδο που δικαιολογούσε ο τζίρος τους. Είναι χαρακτηριστικό πως οι δύο εταιρείες με έδρα τη Βατούσα και την Καλλονή, που δημιουργήθηκαν το 2004, παρέμεναν εντελώς άγνωστες στο νησί ως και σήμερα. Ποτέ κανείς δεν έμαθε για την ύπαρξή τους, γεγονός που δείχνει ότι είχαν μηδενικό ή έστω εξαιρετικά μικρό όγκο συναλλαγών. Κατά συνέπεια, ήταν εντελώς αδικαιολόγητη η χρηματοδότησή τους.